Flegmatyk
Flegmatyk (gr. φλέγμα – śluz) – jeden z temperamentów wyróżnianych w teorii humoralnej. Wiązany był z przewagą wpływu śluzu na typ konstytucyjny człowieka. Wraz z rozwojem teorii humoralnej od starożytności do średniowiecza i wyróżnianego w niej podziału na cztery elementy, jako kolejne powiązania podawano starość, zimę, wodę (jako jeden z żywiołów), mózg, wieczór, biel, smak słony. Astrologicznym skojarzeniem były Ryby, Wodnik, Koziorożec i Księżyc. Podobnie jak w przypadku śluzu, miały mu odpowiadać cechy zimna i wilgoci[1].
Flegmatyków opisywano jako osoby nieporywcze i mało emocjonalne, natomiast konsekwentne w uczuciach i wytrwałe w działaniu[2].
Pojęcie czterech temperamentów utrzymywało się protonauce i wczesnej nauce przez stulecia. Johann Caspar Lavater w swojej fizjonomice zakładał, że flegmatyka można rozpoznać po kształcie głowy i rysach twarzy, które miały być mało napięte[1]. W typologii układu nerwowego Iwana Pawłowa flegmatyków miał cechować typ silny, zrównoważony i niezbyt ruchliwy[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Heinz Schott: Kronika medycyny. Warszawa: Wydawnictwo "Kronika", 1994, s. 36, 55, 232, seria: Kronika. ISBN 83-86079-01-0.
- ↑ a b flegmatyk, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-10-28].