Florian Białka
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1918 |
| Data i miejsce śmierci |
5 listopada 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
kleryk |
Florian Białka SVD (ur. 3 maja 1918 w Lubichowie, zm. 5 listopada 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z wielodzietnej rodziny Aleksandra i Marii. 5 maja 1918 roku został ochrzczony[1]. W 1937 roku po zdaniu egzaminu dojrzałości w Górnej Grupie kontynuował naukę wstępując do nowicjatu w Chludowie.
Po wybuchu II wojny światowej, 25 stycznia 1940, Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. Florian Białka aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (zarejestrowany pod numerem 11091), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (zarejestrowany pod numerem 5964)[1]. Zmarł w obozie, wyniszczony chorobami, z wycieńczenia.
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- 108 błogosławionych męczenników
- Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- wstawiennictwo świętych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kalendarium. [dostęp 2009-09-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- Polscy klerycy katoliccy
- Polscy werbiści
- Polskie ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych
- Więźniowie KL Dachau
- Ofiary KL Mauthausen-Gusen
- Urodzeni w 1918
- Więźniowie Fortu VII Twierdzy Toruń (okupacja niemiecka)
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Lubichowie