Florin Gheorghiu
| ||
.jpg) Gheorghiu (1961) | ||
| Państwo |  Rumunia
| |
| Data i miejsce urodzenia | 6 kwietnia 1944 Bukareszt | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1965) | |
| Ranking FIDE | 2382 (01.11.2013) | |
| Miejsce w kraju | 50 | |
 Rumuńscy arcymistrzowie szachowi
| ||
Florin Gheorghiu (ur. 6 kwietnia 1944 w Bukareszcie) – rumuński szachista, arcymistrz od 1965 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
W wieku trzynastu lat zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Rumunii juniorów. Jako szesnastolatek, w 1960 roku, sięgnął po tytuł mistrza swojego kraju wśród seniorów. Przez następne trzydzieści lat był czołowym szachistą Rumunii. W 1963 roku we Vrnjackiej Banji zdobył tytuł mistrza świata juniorów. W latach 1960–1987 dziewięciokrotnie zdobył tytuł indywidualnego mistrza Rumunii[1].
Wielokrotnie reprezentował Rumunię w turniejach drużynowych, m.in.:
- czternastokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1962, 1964, 1966, 1968, 1970, 1972, 1974, 1978, 1980, 1982, 1984, 1986, 1988, 1990)[2],
- na drużynowych mistrzostwach świata (w roku 1985)[3],
- pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1965, 1973, 1977, 1989, 1992)[4],
- sześciokrotnie na drużynowych mistrzostwach świata studentów (w latach 1960, 1962, 1964, 1965, 1966, 1967)[5],
- piętnastokrotnie na drużynowych mistrzostwach Bałkanów (w latach 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1980, 1981, 1983, 1984, 1985, 1988, 1990); piętnastokrotny medalista: wspólnie z drużyną – dwukrotnie złoty (1971, 1977), siedmiokrotnie srebrny (1973, 1974, 1978, 1980, 1981, 1985, 1990) i sześciokrotnie brązowy (1972, 1975, 1976, 1983, 1984, 1988)[6].
Największe sukcesy odnosił w latach 70. XX wieku. Zakwalifikował się do czterech kolejnych turniejów międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata): w 1973 roku (Petropolis, XIV miejsce), 1976 (Manila, XI miejsce), 1979 (Ryga, VI miejsce) i 1982 roku (Moskwa, XII miejsce). Zajął pierwsze miejsca w pięciu silnie obsadzonych kołowych turniejach międzynarodowych: w 1968 roku w Hastings (wspólnie z Vlastimilem Hortem i Leonidem Steinem), w 1972 roku w Reykjavíku (wspólnie z Vlastimil Hort i Friðrikiem Ólafssonem), w 1974 roku w Torremolinos (wspólnie z Eugenio Torrem), w 1979 roku w Nowym Sadzie (przed Jefimem Gellerem i Jewgienijem Swiesznikowem) oraz w 1982 roku w Biel (wspólnie z Johnem Nunnem). Zajął pierwsze miejsce w trzech kolejnych turniejach szwajcarskich US Open w Stanach Zjednoczonych: w 1979, 1980 (wspólnie z Johnem Fedorowiczem) i 1981 roku (wspólnie z Larrym Christiansenem). W latach 80. siła jego gry nieco osłabła, jednak nadal odnosił sukcesy w prestiżowych turniejach. Turniej w Wiedniu w 1986 roku zakończył na trzecim miejscu, wspólnie z Anatolijem Karpowem i Lubomirem Ftačnikiem, za Wiktorem Korcznojem i Aleksandrem Bielawskim, a w 1988 r. zwyciężył (wspólnie z m.in. Ferdinandem Hellersem, Bogdanem Laliciem i Jurijem Bałaszowem) w turnieju Berliner Sommer w Berlinie.
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1981 r., z wynikiem 2605 punktów zajmował wówczas 10. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród rumuńskich szachistów[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2008
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 290-291
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Florin Gheorghiu – wybrane partie szachowe (ang.)
- Florin Gheorghiu – profil na stronie FIDE (ang.)