Fluorografen

Fluorografen (CF)
n – organiczny związek chemiczny, całkowicie fluorowana pochodna grafenu o strukturze dwuwymiarowej. Otrzymywany został w roku 2010 w wyniku działania fluoru atomowego (uzyskiwanego in situ przez termolizę XeF
2) na grafen niezależnie przez dwa zespoły – jeden to grupa Andrieja Gejma i Kostantina Nowosiłowa (laureatów Nagrody Nobla za prace nad grafenem) z University of Manchester, drugi to naukowcy z United States Naval Research Laboratory^[1]^[2].

Fluorografen, w przeciwieństwie do grafenu jest związkiem nasyconym i nie przewodzi prądu elektrycznego. Jako tworzywo jest twardy, można go zginać i jest odporny termicznie, przypominając teflon^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jeremy T.J.T. Robinson Jeremy T.J.T. i inni, Properties of Fluorinated Graphene Films, „Nano Letters”, 10 (8), 2010, s. 3001–3005, DOI: 10.1021/nl101437p (ang.).
↑ ^a ^b Rahul R.R.R. Nair Rahul R.R.R. i inni, Fluorographene: A Two-Dimensional Counterpart of Teflon, „Small”, 6 (24), 2010, s. 2877–2884, DOI: 10.1002/smll.201001555 (ang.).

[Robinson-1] Jeremy T.J.T. Robinson Jeremy T.J.T. i inni, Properties of Fluorinated Graphene Films, „Nano Letters”, 10 (8), 2010, s. 3001–3005, DOI: 10.1021/nl101437p (ang.).

[Nair-2] Rahul R.R.R. Nair Rahul R.R.R. i inni, Fluorographene: A Two-Dimensional Counterpart of Teflon, „Small”, 6 (24), 2010, s. 2877–2884, DOI: 10.1002/smll.201001555 (ang.).

[1]

[2]