Fokker D.IX

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fokker D.IX
Ilustracja
Prototyp Fokker D.IX
Dane podstawowe
Państwo

 Holandia

Producent

Fokker

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1921

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

Hispano-Suiza 8Fb

Moc

224 kW (300 KM)

Wymiary
Rozpiętość

8,99 m

Długość

7,09 m

Wysokość

2,74 m

Powierzchnia nośna

22,11

Masa
Własna

874 kg

Startowa

1253 kg

Osiągi
Prędkość maks.

223 km/h

Prędkość przelotowa

188 km/h

Prędkość wznoszenia

6 min 20 s na 1980 m

Zasięg

471 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Stany Zjednoczone

Fokker D.IX (PW-6)holenderski dwupłatowy samolot myśliwski zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Fokker w Amsterdamie w okresie międzywojennym. Jedyny prototyp został zakupiony przez United States Army Air Service i testowany w USA pod oznaczeniem Fokker PW-6.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1921 roku w zakładach Fokkera zbudowano prototyp samolotu myśliwskiego będący ulepszoną wersją budowanego podczas I wojny światowej myśliwca D.VII[1]. Oblatana w 1921 roku maszyna różniła się od pierwowzoru napędem, który stanowił silnik widlasty Hispano-Suiza 8Fb o mocy 224 kW (300 KM), a także obrysem usterzenia[1]. Innowacją było też umieszczenie zbiornika paliwa w kształcie skrzydła pomiędzy kołami podwozia[1].

Zbudowany w jednym egzemplarzu samolot został w 1922 roku zakupiony przez United States Army Air Service i po przewiezieniu do USA poddany testom, podczas których m.in. usunięto zamontowany między kołami zbiornik paliwa[1]. Testy maszyny, oznaczonej w USAAS jako Fokker PW-6 wykazały, że mimo mocniejszego silnika konstrukcja nie jest na tyle lepsza od Fokkera D.VII, by podjąć jej produkcję seryjną[1].

Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Fokker PW-6, po likwidacji zbiornika paliwa między kołami

Fokker D.IX był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim o typowej dla myśliwców Fokkera konstrukcji, z kratownicowym kadłubem spawanym z rurek stalowych i drewnianymi skrzydłami wspartymi dwiema parami zastrzałów[1]. Długość samolotu wynosiła 7,09 metra, a rozpiętość skrzydeł – 8,99 metra[1]. Powierzchnia nośna wynosiła 22,11 [1]. Masa pustego płatowca wynosiła 874 kg, zaś masa startowa – 1253 kg[1]. Wysokość samolotu wynosiła 2,74 metra[1]. Napęd stanowił chłodzony cieczą 8-cylindrowy silnik widlasty Hispano-Suiza 8Fb o mocy 224 kW (300 KM)[1]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 223 km/h, zaś prędkość przelotowa 188 km/h[1]. Maszyna osiągała pułap 1980 metrów w czasie 6 minut i 20 sekund, zaś zasięg wynosił 471 km[1].

Prototyp nie był uzbrojony[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Green i Swanborough 1995 ↓, s. 228.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]