Grand Prix Monako 1963

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Monako 1963
Grand Prix Automobile de Monaco
Grand Prix d'Europe
1. wyścig z 10 w sezonie
112. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit de Monaco
Monako Circuit de Monaco
Data

26 maja 1963

Trasa
Liczba okrążeń

100

Długość okrążenia

3,145 km

Dystans

314,500 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

24 kierowców

Zakwalifikowało się

16 kierowców

Sklasyfikowano

9 kierowców

Ukończyło wyścig

7 kierowców

Wyniki
Pole position

Jim Clark
(1:34,3, Lotus-Climax)

Zwycięzca

Graham Hill
(2:41:49,7, BRM)

Najszybsze
okrążenie

John Surtees
(1:34,5, Ferrari)

1. Grand Prix w sezonie 1963
Następne

Grand Prix Belgii

Grand Prix Monako
1962 1963 1964

Grand Prix Monako 1963 (oryg. Grand Prix Automobile de Monaco), Grand Prix Europy 1963[a] – 1. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1963, która odbyła się 26 maja 1963, po raz 10. na torze Circuit de Monaco.

21. Grand Prix Monako, 10. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[1]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.
1 9 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 1:34,3 - - 1
2 6 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 1:35,0 +0,7 +0,7 2
3 21 Wielka Brytania John Surtees Ferrari D 1:35,2 +0,2 +0,9 3
4 5 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 1:35,2 +0,0 +0,9 4
5 14 Wielka Brytania Innes Ireland Lotus-BRM D 1:35,5 +0,3 +1,2 5
6 4 Stany Zjednoczone Dan Gurney Brabham-Climax D 1:35,8 +0,3 +1,5 6
7 20 Belgia Willy Mairesse Ferrari D 1:35,9 +0,1 +1,6 7
8 7 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 1:36,0 +0,1 +1,7 8
9 10 Wielka Brytania Trevor Taylor Lotus-Climax D 1:37,2 +1,2 +2,9 9
10 8 Tony Maggs Cooper-Climax D 1:37,9 +0,7 +3,6 10
11 11 Szwecja Jo Bonnier Cooper-Climax D 1:38,6 +0,7 +4,3 11
12 25 Szwajcaria Jo Siffert Lotus-BRM D 1:39,4 +0,8 +5,1 12
13 12 Stany Zjednoczone Jim Hall Lotus-BRM D 1:41,0 +1,6 +6,7 13
14 17 Francja Maurice Trintignant Lola-Climax D 1:41,3 +0,3 +7,0 14
15 15 Nowa Zelandia Chris Amon Lola-Climax D 1:41,4 +0,1 +7,1 NW
16 24 Francja Bernard Collomb Lotus-Climax D 1:43,3 +1,9 +9,0 NZ
17 3 Australia Jack Brabham Lotus-Climax D 1:44,7 +1,4 +10,4 15[b]
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Źródła: statsf1.com[2]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 1 6 Wielka Brytania Graham Hill BRM D 100 2:41:49,7
2 Awans 2 5 Stany Zjednoczone Richie Ginther BRM D 100 +4,6
3 Awans 5 7 Nowa Zelandia Bruce McLaren Cooper-Climax D 100 +12,8
4 Spadek 1 21 Wielka Brytania John Surtees Ferrari D 100 +14,1
5 Awans 5 8 Tony Maggs Cooper-Climax D 98 +2 okr.
6 Awans 3 10 Wielka Brytania Trevor Taylor Lotus-Climax D 98 +2 okr.
7 Awans 4 11 Szwecja Jo Bonnier Cooper-Climax D 94 +6 okr.
8 Spadek 7 9 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax D 78 +22 okr. skrzynia biegów
9 Awans 6 3 Australia Jack Brabham Lotus-Climax D 77 +23 okr. skrzynia biegów
Niesklasyfikowani
  14 Wielka Brytania Innes Ireland Lotus-BRM D 40 +60 okr. wypadek
  20 Belgia Willy Mairesse Ferrari D 37 +63 okr. sprzęgło
  17 Francja Maurice Trintignant Lola-Climax D 34 +66 okr. wyciek paliwa
  4 Stany Zjednoczone Dan Gurney Brabham-Climax D 25 +75 okr. przekładnia
  12 Stany Zjednoczone Jim Hall Lotus-BRM D 20 +80 okr. skrzynia biegów
  25 Szwajcaria Jo Siffert Lotus-BRM D 3 +97 okr. silnik
Niezakwalifikowani
  24 Francja Bernard Collomb Lotus-Climax D 0 nie zakwalifikował się
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  15 Nowa Zelandia Chris Amon Lola-Climax D 0 samochód prowadzony przez innego kierowcę
  1 Stany Zjednoczone Phil Hill ATS D 0 brak sprawnego samochodu
  2 Włochy Giancarlo Baghetti ATS D 0 brak sprawnego samochodu
  16 Wielka Brytania John Campbell-Jones Lotus-Climax D 0 brak sprawnego samochodu
  18 Wielka Brytania Ian Burgess Scirocco-BRM D 0 brak sprawnego samochodu
  19 Stany Zjednoczone Tony Settember Scirocco-BRM D 0 brak sprawnego samochodu
  22 Argentyna Nasif Estéfano De Tomaso D 0 brak sprawnego samochodu
  23 Włochy Lorenzo Bandini BRM D 0 brak sprawnego samochodu
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[3]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
21 Wielka Brytania John Surtees Ferrari 1:34,5 100

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Źródło: statsf1.com[4]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
9 Wielka Brytania Jim Clark Lotus-Climax 18-78 61
6 Wielka Brytania Graham Hill BRM 1-17, 79-100 39

Klasyfikacja po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza szóstka otrzymywała punkty według klucza 9-6-4-3-2-1. Liczone było tylko 6 najlepszych wyścigów danego kierowcy.

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Wielka Brytania Graham Hill 1 9 1 - - - - -
2 N Stany Zjednoczone Richie Ginther 1 6 - 1 - - - -
3 N Nowa Zelandia Bruce McLaren 1 4 - - 1 - - -
4 N Wielka Brytania John Surtees 1 3 - - - - 1 -
5 N Tony Maggs 1 2 - - - - - -
6 N Wielka Brytania Trevor Taylor 1 1 - - - - - -
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty. Również do klasyfikacji zaliczano 6 najlepszych wyników.

P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Wielka Brytania BRM 2 9 1 1 - - - -
2 N Wielka Brytania Cooper-Climax 3 4 - - 1 - - -
3 N Włochy Ferrari 2 3 - - - - 1 1
4 N Wielka Brytania Lotus-Climax 3 1 - - - 1 - -
Niesklasyfikowani
Wielka Brytania Lotus-BRM 3 0 - - - - - 3
Wielka Brytania Brabham-Climax 1 0 - - - - - 1
Wielka Brytania Lola-Climax 1 0 - - - - - 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. MONACO 1963 Qualifications. statsf1.com. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
  2. MONACO 1963 Result. statsf1.com. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
  3. MONACO 1963 Best Laps. statsf1.com. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
  4. MONACO 1963 Laps led. statsf1.com. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Do roku 1977 Grand Prix Europy było honorowym tytułem przyznawanym eliminacjom rozgrywanym w Europie.
  2. Jack Brabham był automatycznie zakwalifikowany do wyścigu.