Przejdź do zawartości

Formuła 3000 Sezon 1995

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1995 Mistrzostw Formuły 3000
Inauguracja

7 maja

Zakończenie

15 października

Liczba wyścigów

8

Mistrzowie
Kierowcy

Vincenzo Sospiri

Zespoły

Super Nova Racing

Poprzedni sezonNastępny sezon

Formuła 3000 Sezon 1995 – jedenasty sezon Formuły 3000. Rozpoczął się 7 maja na torze Silverstone Circuit w Wielkiej Brytanii, a zakończył 15 października we Francji, na torze Circuit de Nevers Magny-Cours. Tytuł w klasyfikacji kierowców zdobył Włoch Vincenzo Sospiri. Wśród zespołów najlepsza okazała się brytyjska ekipa Super Nova Racing.

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: speedsport-magazine.com[1]

Zespół Podwozie Silnik No. Zawodnik Rundy
Francja DAMS Reynard Ford Cosworth 1 Francja Guillaume Gomez Wszystkie
2 Brazylia Tarso Marques Wszystkie
Wielka Brytania Paul Stewart Racing Reynard Ford Cosworth 3 Francja Didier Cottaz Wszystkie
4 Wielka Brytania Allan McNish Wszystkie
Francja Apomatox Reynard Ford Cosworth 5 Francja Emmanuel Clérico Wszystkie
6 Francja Jean-Philippe Belloc Wszystkie
Wielka Brytania Super Nova Racing Reynard Ford Cosworth 7 Brazylia Ricardo Rosset Wszystkie
8 Włochy Vincenzo Sospiri Wszystkie
Włochy Mythos Racing Reynard Zytek Judd 9 Włochy Fabrizio de Simone Wszystkie
10 Francja Christophe Tinseau Wszystkie
Wielka Brytania Nordic Racing Lola Ford Cosworth 11 Południowa Afryka Stephen Watson Wszystkie
12 Belgia Marc Goossens Wszystkie
Wielka Brytania Madgwick International Reynard Zytek Judd 14 Brazylia Marcos Gueiros Wszystkie
15 Szwecja Kenny Bräck Wszystkie
Holandia Vortex Motorsport Reynard Ford Cosworth 16 Holandia Jan Lammers 1-3
Belgia Wim Eyckmans 5
Wielka Brytania James Taylor 6-8
17 Niemcy Hans Fertl 3, 5
Belgia Stephane de Groodt 6, 8
Francja Danielson Reynard Ford Cosworth 18 Francja Jérôme Policand 1-3, 5-8
Lola 4
19 Francja Christophe Bouchut 3-8
Reynard 1-2
Włochy Durango Equipe Reynard Ford Cosworth 20 Południowa Afryka Gary Formato Wszystkie
21 Włochy Christian Pescatori Wszystkie
Wielka Brytania Omegaland Reynard Zytek Judd 22 Wielka Brytania Gareth Rees 1-4
Szwecja Peter Olsson 7-8
23 Wielka Brytania Dino Morelli 1-2
Włochy Severino Nardozzi 4-8
Francja Gosselin Competition Reynard Ford Cosworth 24 Francja Alain Filhol 1-3
Szwecja Peter Olsson 4-5
Francja Marc Rostan 7-8
25 Francja Claude-Yves Gosselin 1-5, 8
Włochy Auto Sport Racing Reynard Ford Cosworth 26 Japonia Naoki Hattori 6-7
Włochy Thomas Biagi 8
Włochy Draco Engineering Lola Ford Cosworth 27 Brazylia Marco Campos Wszystkie
Belgia Team Astromega Reynard Zytek Judd 28 Belgia Mikke van Hool Wszystkie
Belgia Racing Wim Eyckmans Reynard Ford Cosworth 29 Belgia Wim Eyckmans 1-3

Kalendarz wyścigów

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: speedsport-magazine.com[2]

Runda Tor Data Pole Position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły)
1 Wielka Brytania Silverstone Circuit 7 maja Brazylia Ricardo Rosset Brazylia Tarso Marques Brazylia Ricardo Rosset Wielka Brytania Super Nova Racing
2 Hiszpania Circuit de Catalunya 13 maja Wielka Brytania Allan McNish Francja Emmanuel Clérico Włochy Vincenzo Sospiri Wielka Brytania Super Nova Racing
3 Francja Circuit de Pau-Ville 5 czerwca Brazylia Tarso Marques Francja Emmanuel Clérico Włochy Vincenzo Sospiri Wielka Brytania Super Nova Racing
4 Włochy Autodromo di Pergusa 23 lipca Szwecja Kenny Bräck Brazylia Ricardo Rosset Brazylia Ricardo Rosset Wielka Brytania Super Nova Racing
5 Niemcy Hockenheimring 29 lipca Francja Guillaume Gomez Brazylia Ricardo Rosset Belgia Marc Goossens Wielka Brytania Nordic Racing
6 Belgia Circuit de Spa-Francorchamps 27 sierpnia Wielka Brytania Allan McNish Francja Guillaume Gomez Włochy Vincenzo Sospiri Wielka Brytania Super Nova Racing
7 Portugalia Autódromo do Estoril 24 września Brazylia Tarso Marques Francja Guillaume Gomez Brazylia Tarso Marques Francja DAMS
8 Francja Circuit de Nevers Magny-Cours 15 października Szwecja Kenny Bräck Brazylia Tarso Marques Szwecja Kenny Bräck Wielka Brytania Madgwick International

Klasyfikacja kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: speedsport-magazine.com[3]
Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)

Pozycja Kierowca UK
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
PAU
Francja
ITA
Włochy
DEU
Niemcy
BEL
Belgia
PRT
Portugalia
MAG
Francja
Punkty
1 Włochy Vincenzo Sospiri 2 1 1 2 NU 1 7 4 42
2 Brazylia Ricardo Rosset 1 2 9 1 9 4 5 NU 29
3 Belgia Marc Goossens 4 5 3 NU 1 NU 8 2 24
4 Szwecja Kenny Bräck 5 13† 4 NU 2 NU 3 1 24
5 Brazylia Tarso Marques 12 3 NU NU NU 5 1 NU 15
6 Francja Emmanuel Clérico NU 4 7 NU 4 6 2 5 15
7 Wielka Brytania Allan McNish 3 NU 2 NU 6 NU NU 7 11
8 Francja Guillaume Gomez 13 9 NU NU 3 3 NU NW 8
9 Włochy Christian Pescatori 6 15† NU 3 NU NU 6 6 7
10 Francja Christophe Bouchut DK DK 8 NU NU 2 14† NU 6
11 Francja Jean-Philippe Belloc 8 DK 5 NU NU 13 NU 3 6
12 Francja Jérôme Policand NU NU NU 6 8 10 4 NU 4
13 Brazylia Marco Campos NU NU 13 4 NU 8 9 10†[a] 3
14 Włochy Fabrizio de Simone 7 NU 11 5 NU NU 11 NU 2
15 Brazylia Marcos Gueiros 15† NU NU NU 5 NU NU 8 2
16 Francja Christophe Tinseau 9 6 NU NU 7 7 10 14 1
17 Francja Didier Cottaz NU NU 6 NU 11 11 NU 11 1
18 Wielka Brytania Gareth Rees NU 7 NU 8 0
19 Południowa Afryka Stephen Watson NU 11 12 7 NU 12 NU 12 0
20 Belgia Mikke van Hool NU 8 NZ NU 10 9 NU NU 0
21 Południowa Afryka Gary Formato 14 14 NU 9 NU NU 12 13 0
22 Włochy Thomas Biagi 9 0
23 Holandia Jan Lammers 11 10 10 0
24 Belgia Wim Eyckmans 10 12 14† 12 0
25 Szwecja Peter Olsson 10 13 13 NU 0
26 Włochy Severino Nardozzi 11 14 14 15 15 0
27 Wielka Brytania James Taylor 15 17 NZ 0
28 Francja Alain Filhol 16 16 NZ 0
29 Francja Marc Rostan 16 16 0
Francja Claude-Yves Gosselin NZ NZ NZ NU NU NU -
Belgia Stephane de Groodt NU NU -
Japonia Naoki Hattori NU NU -
Wielka Brytania Dino Morelli NU NU -
Niemcy Hans Fertl NZ NU -
Pozycja Kierowca UK
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
PAU
Francja
ITA
Włochy
DEU
Niemcy
BEL
Belgia
PRT
Portugalia
MAG
Francja
Punkty

Uwagi:

  • pogrubienie – pole position
  • kursywa – najszybsze okrążenie

Klasyfikacja zespołów

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zespół Nr UK
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
PAU
Francja
ITA
Włochy
DEU
Niemcy
BEL
Belgia
PRT
Portugalia
MAG
Francja
Punkty
1 Wielka Brytania Super Nova Racing 7 1 2 9 1 9 4 5 NU 71
8 2 1 1 2 NU 1 7 4
2 Wielka Brytania Madgwick International 14 15 NU NU NU 5 NU NU 8 26
15 5 13 4 NU 2 NU 3 1
3 Wielka Brytania Nordic Racing 11 NU 11 12 7 NU 12 NU 12 24
12 4 5 3 NU 1 NU 8 2
4 Francja DAMS 1 13 9 NU NU 3 3 NU NW 23
2 12 3 NU NU NU 5 1 NU
5 Francja Apomatox 5 NU 4 7 NU 4 6 2 5 21
6 8 DK 5 NU NU 13 NU 3
6 Wielka Brytania Paul Stewart Racing 3 NU NU 6 NU 11 11 NU 11 12
4 3 NU 2 NU 6 NU NU 7
7 Francja Danielson 18 NU NU NU 6 8 10 4 NU 10
19 DK DK 8 NU NU 2 14 NU
8 Włochy Durango Equipe 20 14 14 NU 9 NU NU 12 13 7
21 6 15 NU 3 NU NU 6 6
9 Włochy Draco Engineering 27 NU NU 13 4 NU 8 9 10 3
10 Włochy Mythos Racing 9 7 NU 11 5 NU NU 11 NU 3
10 9 6 NU NU 7 7 10 14
11 Wielka Brytania Omegaland 22 NU 7 NU 8 13 NU 0
23 NU NU 11 14 14 15 15
12 Belgia Team Astromega 28 NU 8 NZ NU 10 9 NU NU 0
13 Włochy Auto Sport Racing 26 NU NU 9 0
14 Holandia Vortex Motorsport 16 11 10 10 12 15 17 NZ 0
17 NZ NU NU NU
15 Belgia Racing Wim Eyckmans 29 10 12 14 0
16 Francja Gosselin Competition 24 16 16 NZ 10 13 16 16 0
25 NZ NZ NZ NU NU NU
Pozycja Zespół Nr UK
Wielka Brytania
ESP
Hiszpania
PAU
Francja
ITA
Włochy
DEU
Niemcy
BEL
Belgia
PRT
Portugalia
MAG
Francja
Punkty
  1. Campos zignął w wyniku obrażeń powstałych w kolizji z Thomasem Biagi podczas ostatniego wyścigu sezonu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Entrylist: FIA Formula 3000 Int. Championship – Season 1995. speedsport-magazine.com. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
  2. Race Calendar: FIA Formula 3000 Int. Championship – Season 1995. speedsport-magazine.com. [dostęp 2016-05-14]. (ang.).
  3. Results: FIA Formula 3000 Int. Championship – Season 1995. speedsport-magazine.com. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).