Fort (wieża artyleryjska) 31 „Benedykt”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fort 31 „Św. Benedykt”
Obiekt zabytkowy nr rej. A-808 z 29 czerwca 1989[1]
Ilustracja
Fort z lotu ptaka w 2014 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Lokalizacja

Kraków, Wzgórze Lasoty

Część

Twierdza Kraków

Data budowy

1853–1856

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Fort 31 „Św. Benedykt””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Fort 31 „Św. Benedykt””
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Fort 31 „Św. Benedykt””
Ziemia50°02′33,8″N 19°57′28,9″E/50,042722 19,958028

Fort 31 „Św. Benedykt”fort wieżowy wchodzący w skład Twierdzy Kraków, wybudowany w latach 1853–1856 na Wzgórzu Lasoty w Krakowie, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fort został zaprojektowany przez krakowskiego architekta Feliksa Księżarskiego. Jest on również projektantem Fortu 2 „Kościuszko”. Nazwa obiektu pochodzi od pobliskiego kościoła pod wezwaniem św. Benedykta.

Podczas II wojny światowej Niemcy więzili w forcie jeńców francuskich. Obiekt ten wielokrotnie był przebudowywany – m.in. w latach 18931905 oraz po roku 1918 i 1945. W latach 19181984 adaptowany był na cele mieszkalne.

Zadanie i położenie[edytuj | edytuj kod]

Lokalizacja fortu na wzgórzu Lasoty, na skraju Krzemionek podyktowana była koniecznością obrony przedpola łączącego Podgórze z Krakowem oraz obrony Traktu Lwowskiego (dzisiejsza ul. Wielicka). Fort otoczony jest ulicami: Rękawka, B. Limanowskiego, al. Powstańców Śląskich oraz Starym Cmentarzem Podgórskim.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

  • Bastiony VII-X – zespół dzieł obronnych Fortu 31 „Św. Benedykt”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 52 [dostęp 2018-07-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]