Forty Maunsella
Forty Maunsella – nazwa stosowana na określenie opancerzonych wież zlokalizowanych przy ujściach rzek: Tamizy i Medway u wybrzeża Wielkiej Brytanii, zbudowanych podczas II wojny światowej[1]. Były one obsadzone przez wojska lądowe i marynarkę, a nazwę wzięły od ich projektanta, Guya Maunsella. W czynnej służbie pozostawały do końca lat 50. Po tym, jak załogi wojskowe je opuściły, stały się m.in. w latach 60. siedzibami pirackich rozgłośni radiowych oraz nieuznawanego księstwa Sealand.
[edytuj | edytuj kod]
Forty Maunsella wykorzystywane były przez królewską marynarkę wojenną do obrony ujścia Tamizy przed nalotami Luftwaffe, jak również do obrony przed próbami zaminowania ujścia rzeki przez Niemców. W ich skład wchodziły 4 forty:
- Rough Sands (HM Fort Roughs) (U1)
- Sunk Head (U2)
- Tongue Sands (U3)
- Knock John (U4)
Są to budowle o konstrukcji żelbetowej, składające się z betonowego pontonu, na którym oparte były dwie cylindryczne kolumny z platformami, na których zamontowano karabiny i 40 mm działka przeciwlotnicze Boforsa oraz ciężkie działa przeciwlotnicze 94 mm. Pontony osadzono na piaszczystym dnie w 1942. Zapewniały one miejsce dla ok. 100 żołnierzy obsługi, a pojemność ich magazynów pozwalała na 5-tygodniową autonomiczność. Obecnie służą jako punkty orientacyjne dla żeglugi[2].
Forty obrony przeciwlotniczej[edytuj | edytuj kod]
Inżynier Guy Maunsell zaprojektował też większe forty konstrukcji stalowej, stanowi je 7 platform obrony przeciwlotniczej wyposażonych w karabiny i 40 mm działka Bofors, a także w działa przeciwlotnicze 94 mm.
- Forty na rzece Mersey[3]
- Queens AA Towers
- Formby AA Towers
- Burbo AA Towers
- Forty u ujścia Tamizy
- Nore (U5)
- Red Sands (U6)
- Shivering Sands (U7)
Na każdym z powyższych zainstalowano cztery karabiny przeciwlotnicze i dwa działka. W czasie wojny forty Tamizy zestrzeliły 22 samoloty i ok. 30 latających bomb[4].
W skład systemu fortów wchodziło też wiele innych fortów. Niektóre zostały wysadzone, zniszczone w wyniku kolizji ze statkiem lub zawaliły się wskutek sztormu. Większość opuszczona niszczeje do dziś[5].
Pirackie stacje radiowe[edytuj | edytuj kod]
Kilka z fortów w połowie lat 60. stało się siedzibami pirackich rozgłośni radiowych. W 1964 powstało tu Radio Sutch, które wkrótce zmieniło nazwę na Radio City. Innymi stacjami były Radio Invicta (przemianowane na KING Radio, a następnie na Radio 390) oraz Radio Tower[6].
Sealand[edytuj | edytuj kod]
W 1964 Paddy Roy Bates zamieszkał w forcie Roughs Tower, zakładając nielegalne Radio Essex, przemianowane następnie na BBMS – Britain’s Better Music Station. Zyskał on rozgłos po tym, jak ogłosił fort suwerennym Księstwem Sealand, w 1975 ustanowił konstytucję, opracował flagę, herb i hymn. Księstwo od 1972 posiadało własną jednostkę monetarną – dolar sealandzki, które Roy Bates zamówił w mennicy, a także znaczki pocztowe. Premierem rządu został niemiecki prawnik Alexander Achenbach[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lena Szymańska, 9 najdziwniejszych miejsc na Ziemi, „Świat na dłoni” (12/2018), s. 44-45, ISSN 2300-3723.
- ↑ https://web.archive.org/web/20090123064542/http://whitstablescene.co.uk/forts.htm The Maunsell sea forts
- ↑ Opis fortów
- ↑ WWII Sea Forts (Maunsell) - World Naval Ships Forums [online], www.worldnavalships.com [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-29] (ang.).
- ↑ http://maunsellseaforts.com/ Maunsell Sea Forts
- ↑ Gerry Bishop: Offshore Radio. Iceni Enterprises, Norwich, 1975. ISBN 0-904603-00-8.
- ↑ http://www.sealandgov.org/about The History
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Turner, Frank R., The Maunsell Sea Forts (tomy 1–3, ISBN 0-9524303-0-4; ISBN 0-9524303-1-2; ISBN 0-9524303-7-1). Gravesend: Published by the author, 1994–1996.
- Kauffmann, J.E. and Jurga, Robert M. Fortress Europe: European Fortifications of World War II, Da Capo Press, 2002. ISBN 0-306-81174-X
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Informacje Maunsell Sea Forts
- Guide to Sea Forts na stronie tiscali.co.uk
- Project Redsand na stronie project-redsand.com
- Oficjalna strona Red Sands Radio
- Maunsell Towers na stronie undergroundkent.co.uk
- Mapa fortów na stronie benvenutiasealand.it