Foton M-3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Foton-M3
Indeks COSPAR

2007-040A

Zaangażowani

Roskosmos, ESA

Rakieta nośna

Sojuz-U

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

258 km

Apogeum

280 km

Okres obiegu

90 min

Nachylenie

63°

Czas trwania
Początek misji

14 września 2007 11:00:01 UTC

Koniec misji

26 września 2007

Wymiary
Wymiary

wys. 6,2 m, śred. 2,5 m

Masa całkowita

6400 kg

Masa ładunku użytecznego

400 kg

Foton M-3satelita naukowy, wspólne przedsięwzięcie Rosyjskiej i Europejskiej Agencji Kosmicznej. Po 12 dniach orbitowania, na Ziemię powróciła kapsuła powrotna z eksperymentami, które zostały poddane ewaluacji. Pod koniec misji, z kapsuły Fotona został odczepiony zbudowany przez studentów satelita YES2 z małą kapsułą, „Fotino”.

Misję nadzorował rosyjski ośrodek TsUP w Korolowie pod Moskwą. Eksperymenty przygotowane przez ESA były sterowane z ośrodka ESRANGE pod Kiruną w Szwecji, wspomagane przez dwie stacje naziemne w Kanadzie.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Satelitę stanowił zaadaptowany statek Wostok, serii Foton. Kapsuła powrotna o średnicy 2,2 m ważyła 2,5 tony.

Zasilanie[edytuj | edytuj kod]

Podczas powrotu do atmosfery, kapsułę powrotną zasilało 27 ogniw Li-SCh (litowo-siarkowo-chlorowych). Mogły one zapewnić zasilanie przez przynajmniej 12 godzin. Napięcie znamionowe wynosiło 35 V, a pojemność jednego modułu 30 Ah.

Ładunek naukowy[edytuj | edytuj kod]

  • Edukacja:
    • YES2 - mały satelita studencki o masie 35 kg, zbudowany m.in. z udziałem Polaków.
    • Spaceflight Educational Experiment Kit, SEEK - miniaturowy eksperyment związany z pomiarem przyspieszenia w trakcie startu satelity, będący efektem edukacyjnej współpracy europejskich licealistów - inicjatywy mającej zachęcić młodzież do zgłębiania nauk ścisłych.
  • Materiałoznawstwo:
    • Polizon - zestaw siedmiu eksperymentów badających wzrost kryształów w warunkach mikrograwitacji, przygotowanych przez ESA i DLR. Wielostrefowy (stąd nazwa) układ grzejący pozwala na pracę kilkoma technikami nad kilkoma materiałami, do temperatury 1200 °C.
  • Krystalizacja białek:
    • GRANADA - badania krystalizacji białek w warunkach nieważkości. W ramach eksperymentu, do kapilar z roztworami białkowymi wpuszczany był powoli katalizator, powodujący powolny wzrost kryształów białek. Kapilary przechowywane w reaktorze zostały po powrocie na Ziemię porównane z wynikami identycznego eksperymentu, ale przeprowadzonego na Ziemi, co ma pozwolić poznać rolę grawitacji w procesie wzrostu kryształów.
  • Egzobiologia:
    • STONE-6/LITHOPANSPERMIA - w ramach tych eksperymentów, w osłonie termicznej kapsuły zostały umieszczone próbki skał zawierające żywe organizmy. W czasie powrotu kapsuły na Ziemię, zostały one poddane ekstremalnym temperaturom i ciśnieniom. Eksperyment ten miał za zadanie sprawdzić hipotezę panspermii.
    • Optical Wireless Link for intra-Spacecraft communications, OWLS - eksperyment wykorzystania bezprzewodowej łączności optycznej w wewnętrznej łączności statku kosmicznego. Stanowił część eksperymentu TeleSupport. Urządzenie ustanowiło sieć optyczną wewnątrz kapsuły satelity, służącą do transmisji danych między TeleSupportem a innymi ładunkami.
  • Technologia:
    • TeleSupport - moduł zajmujący się zbieraniem, obróbką i wymianą informacji między przyrządami naukowymi satelity a Ziemią. Korzystał on z eksperymentu OWLS.
    • Direct Measurement micro-Accelerometer, DiMAc - eksperyment pomiaru przyspieszenia za pomocą nowo opracowanej techniki. Mierzył między innymi nieważkość jakiej podlegały inne eksperymenty.
    • TEPLO - eksperyment badający wydajność grzejników i chłodnic nowej konstrukcji, w tym rozkładanych. Technologia ta może w przyszłości pozwolić znacznie ograniczyć masę i złożoność systemów kontroli temperatury statków kosmicznych.
  • Fizyka płynów:
    • GRADFLEX - badania nielaminarnego przepływu cieczy. Za pomocą metod optycznych eksperyment badał zmiany gęstości dwóch cieczy (jednoskładnikowej i mieszaniny), w których wytworzono gradient temperatury.
    • Soret Co-efficients in Crude Oil, SCCO - eksperyment badający efekt Soreta (termodyfuzję) w cieczach oleistych i w warunkach nieważkości, na potrzeby badań złóż ropy. W próbce wytwarzany był gradient temperatury, aż do momentu uzyskania stabilnego profilu składowych. Następnie cześć gorąca została oddzielona od zimnej, a ich skład został zbadany po powrocie kapsuły na Ziemię. Pozwoliło to na zmierzenie zmian w gęstości wywołanych efektem Soreta. SCCO jest wspólnym projektem Europejskiej i Kanadyjskiej Agencji Kosmicznej (CSA).
  • Biologia:
    • Aquahab - eksperyment ESA i DLR polegający na obserwacji dwóch organizm, Euglena gracilis i Oreochromis mossambicus, w środowisku wodnym bez grawitacji. Badania tych organizmów wykonane po powrocie kapsuły, skupiły się na ich motoryce, kształcie i ilości komórek, uszkodzeń DNA bakterii i wzrostu otolitów w rybie.
    • Biobox - składał się z dwóch programowalnych inkubatorów zawierających pięć eksperymentów z biologii komórkowej. Trzy z nich (Obadis, Osteogene, Oclast) badały wpływ nieważkości na komórki wzrostowe kośćca (osteoblasty) i komórki degradacji kośćca (osteoklasty). Czwarty eksperyment (Radcells) badał wpływ promieniowania na fibroblasty skóry. Piąty, Connect, badał wpływ promieniowania na ekspresję genów w fibroblastach.
    • Eristo/Osteo - dwa zestawy identycznych eksperymentów zaprojektowanych przez ESA i CSA. Każdy zestaw to dwa inkubatory z czterema tacami próbek w środowisku o kontrolowanej temperaturze. Jeden zestaw, Eristo, należał do ESA. Drugi, Osteo, do CSA. Oba badały problem utraty masy kostnej, osteoporozy, u astronautów, i innych chorób układu mięśnio-szkieletowego.
    • Freqbone - eksperyment mający zbadać możliwość zahamowania zaniku masy kostnej u astronautów za pomocą wzbudzania w kościach słabych drgań o bardzo wysokiej częstotliwości.
    • BIOPAN - 10 eksperymentów dotyczących egzobiologii i dozymetrii. Umieszczono je na zewnętrznej powierzchni satelity. Próbki zostały automatycznie wystawione na działanie promieniowania przestrzeni kosmicznej, gdy satelita znalazł się na orbicie. Przed powrotem do atmosfery, próbki zostały na powrót zabezpieczone.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]