François-Joachim de Pierre de Bernis

François-Joachim de Pierre de Bernis

Data i miejsce urodzenia	1715 Saint-Marcel-d'Ardèche
Data śmierci	1794
Sekretarz spraw zagranicznych
Okres	od 1757 do 1758

Kardynał biskup
Data urodzenia	22 maja 1715
Data śmierci	3 listopada 1794
Arcybiskup Albi
Okres sprawowania	1764-1794
Biskup Albano
Okres sprawowania	1774-1794
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	6 września 1760
Nominacja biskupia	9 lipca 1764
Sakra biskupia	5 sierpnia 1764
Kreacja kardynalska	2 października 1758 Klemens XIII
Kościół tytularny	San Silvestro in Capite (1768-1774) diecezja Albano (od 1774)

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	5 sierpnia 1764
Konsekrator	Paul d’Albert de Luynes
Współkonsekratorzy	Joseph Bruno de Bausset-Roquefort Jean-Baptiste-Marie Champion de Cicé

Abbé potem kardynał François-Joachim de Pierre de Bernis (ur. 1715, zm. 1794) – francuski duchowny i polityk, kardynał. Pełnił funkcję sekretarza spraw zagranicznych w okresie 28 czerwca 1757 – 9 października 1758.

Życiorys

Pochodził ze szlacheckiej lecz zubożałej rodziny, i jako młodszy syn miał przeznaczoną karierę duchownego. Kształcił się w Collège Louis-le-Grand i w seminarium w Saint-Sulpice, w Paryżu, święcenia przyjął jednak dopiero w 1755 roku.

Dał się poznać jako twórca błyskotliwych epigramów na wesołym dworze Ludwika XV. Dzięki tej twórczości madame Pompadour, królewska metresa zaszczyciła go przyjaźnią. Pompadour kazała mu umeblować luksusowy apartament w Tuileries i przyznała roczną pensję w wysokości 1500 liwrów. W roku 1751 otrzymał urząd we francuskiej ambasadzie w Wenecji, gdzie mediował między Republika Wenecką a papieżem Benedyktem XIV. Obie strony były tą mediacją zadowolone. Podczas pobytu w Republice otrzymał święcenia na subdiakona. Po powrocie do Francji w 1755 został doradcą papieża we Francji.

Brał udział w delikatnych negocjacjach dotyczących odwrócenia przymierzy przed wybuchem wojny siedmioletniej (1756-1763).

2 października 1758 papież Klemens XIII mianował go kardynałem. Jako reprezentant Francji odegrał ważną rolę na konklawe 1769 i Konklawe 1774–1775. W 1774 roku został biskupem Albano.

Zmarł w Rzymie w 1794 roku.

Dzieła

• Réflexions sur les passions et sur les goûts (1741)
• Poésies diverses, par M. L. D. B. (1744)
• Œuvres meslées en prose et en vers de M. L. D. B*** (1753)
• Les Quatre saisons, ou les Géorgiques françoises, poëme (1763)
• Les Saisons et les jours, poèmes (1764)
• Œuvres complettes de M. le C. de B*** (1767)
• Correspondance du cardinal de Bernis, ministre d'État, avec M. Paris du Verney, conseiller d'État, depuis 1752 jusqu'en 1769 (1790)
• La Religion vengée, poème en 10 chants (1795)
• Correspondance de Voltaire et du cardinal de Bernis, depuis 1761 jusqu'à 1777 (1799)
• Mémoires et lettres de François-Joachim de Pierre, Cardinal de Bernis (1715-1758), publiés avec l'autorisation de sa famille, d'après les manuscrits inédits par Frédéric Masson (1878). Réédition : Mercure de France, Paris, 2000.

Bibliografia

• Jean-Paul Desprat, Le Cardinal de Bernis, la belle ambition, Paris : Perrin, 2000.
• Roger Vailland, Éloge du cardinal de Bernis, collection Les Cahiers Rouges, Éditions Grasset
• Jean-Marie Rouart, Bernis le cardinal des plaisirs, Éditions Gallimard
• Mémoires du cardinal de Bernis, collection Le Temps retrouvé, Éditions Mercure de France

Linki zewnętrzne

• 160 Ministries of Foreign Affairs (1589-2000)
• 160 Ministries of Foreign Affairs (1589-2000)