Przejdź do zawartości

François Duval

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
François Duval
Ilustracja
François Duval podczas Rajdu Turcji 2006
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1980
Chimay

Sezon 2001–2010
Seria

Rajdowe mistrzostwa świata

Zespół

Ford, Citroën, First Motorsport, OMV Kronos Citroën WRT, Stobart

Sukcesy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

François Duval (ur. 18 listopada 1980 w Chimay) – belgijski kierowca rajdowy. Był fabrycznym kierowcą zespołów Forda, Citroëna i Stobarta, a także prywatnych, First Motorsport i OMV Kronos Citroën. W swojej karierze jeździł z takimi pilotami jak: Jean-Marc Fortin, Stéphane Prévot, Sven Smeets, Patrick Pivato czy Denis Giraudet. Nosi przydomki „Frankie” i „Obelix”.

Swoją karierę rajdową Duval rozpoczął w 1986 roku. Początkowo startował w zawodach quadów i kartingów, a w rajdach zadebiutował w 1999 roku. Jego pierwszym samochodem był Citroën Saxo. W debiutanckim roku wygrał belgijskie zawody Citroën Saxo Challenge. W marcu 2001 roku zadebiutował w rajdowych mistrzostwach świata jadąc samochodem Mitsubishi Carisma GT. Debiutanckiego Rajdu Portugalii jednak nie ukończył na skutek awarii układu elektrycznego.

W 2001 roku Duval rozpoczął też starty w serii Junior WRC. Startował w niej również w 2002 roku. W 2003 roku został członkiem zespołu Forda. Na przełomie lutego i marca 2003 podczas Rajdu Turcji 2003 po raz pierwszy w karierze stanął na podium w rajdzie mistrzostw świata. Zajął wówczas trzecie miejsce. W 2005 roku startował w zespole Citroëna. W listopadzie 2005 wygrał swój jedyny rajd w mistrzostwach świata, Rajd Australii 2005. W latach 2006–2007 jeździł w mistrzostwach Škodą Fabią WRC i Citroënem Xsarą WRC w zespole OMV Kronos. Natomiast w 2008 roku zaliczył starty w Fordzie Focusie WRC w zespołach Stobartu i fabrycznego.

W swojej karierze Duval wygrał jeden rajd w mistrzostwach świata. 14 razy w swojej karierze stawał na podium w rajdach mistrzostw świata. Zdobył w nich 172 punkty. Wygrał 55 odcinków specjalnych[1].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Duval urodził się w Chimay. Swoją karierę w sportach motorowych rozpoczął wzorując się na ojcu, René Duvalu. Ojciec był rajdowcem i startował w zarówno w rajdach, jak i rallysprintach. Młody Duval w wieku 6 lat nauczył się jeździć quadem, z silnikiem 50 cm³, a następnie także kartingiem. Jako nastolatek startował obydwoma pojazdami zarówno w mistrzostwach Belgii, jak i mistrzostwach Europy. W 1995 roku wywalczył mistrzostwo Belgii quadów z małymi silnikami, a w latach 1997 i 1998 – z dużymi silnikami[2].

W 1999 roku Duval został kierowcą rajdowym. Postanowił wystartować Citroënem Saxo w belgijskich zawodach Citroën Saxo Challenge[3]. W marcowym debiucie za kierownicą Saxo w Rajdzie Thy-le-Château zajął trzecie miejsce[4]. Ogółem w 1999 roku czterokrotnie wygrał rajd w Citroën Saxo Challenge, a raz był drugi, dzięki czemu wywalczył mistrzostwo tej serii[2]. W 2000 roku Duval wystartował w mistrzostwach Belgii i zajął w nich trzecie miejsce. W tamtym roku został członkiem zespołu Mitsubishi Marlboro Junior Team i za kierownicą Mitsubishi wystartował w trzech rajdach mistrzostw Europy: Rajdzie Luksemburga (Mitsubishi Lancer Evo 6, czwarte miejsce), Rajdzie Ypres (Mitsubishi Carisma GT Evo 6, nie ukończył go) i Rajdzie Condroz-Huy (Mitsubishi Carisma GT Evo 6, dziewiąte miejsce)[3][5].

2001–2002: Junior WRC

[edytuj | edytuj kod]
Duval na odcinku specjalnym Rajdu Finlandii w Fordzie Pumie S1600.

W 2001 roku Duval wziął udział łącznie w 17 rajdach. Mitsubishi Carismą GT ponownie wystartował w Rajdzie Luksemburga i był w nim piąty[2]. W marcu 2001 zadebiutował Carismą w mistrzostwach świata. Pilotowany przez Jeana-Marca Fortina nie ukończył jednak debiutanckiego Rajdu Portugalii. Wycofał się na 9. odcinku specjalnym, a powodem wycofania się była awaria układu elektrycznego[6]. Za kierownicą Mitsubishi pojechał jeszcze w Rajdzie Cypru i Rajdzie Australii. Pierwszego nie ukończył, a w drugim był dziewiętnasty[5].

W sezonie 2001 Duval startował również samochodem Ford Puma S1600. Zaliczył w nim pełny cykl startów w serii S1600, zwanej w kolejnych latach Junior World Rally Championship[3]. Debiutanckiego w S1600 rajdu, Rajdu Katalonii Duval nie ukończył. Wycofał się na 10. odcinku specjalnym na skutek wypadku[6]. W czerwcu 2001 nie ukończył swojego drugiego rajdu w S1600, Rajdu Grecji. Powodem tego była dyskwalifikacja, gdyż Duval przekroczył dopuszczalny limit spóźnień na 8. oesie[7]. W sierpniu 2001 Duval nie ukończył Rajdu Finlandii, a w październiku zajął osiemnastą pozycję w klasyfikacji generalnej Rajdu San Remo oraz drugą w S1600. Ostatniego rajdu sezonu, Rajdu Wielkiej Brytanii nie ukończył z powodu wypadku[8].

Przed sezonem 2002 Duval podpisał kontrakt z zespołem Forda na występy fabrycznym Fordem Focusem WRC obok Hiszpana Carlosa Sainza, Brytyjczyka Colina McRae i Estończyka Markko Märtina w pięciu rajdach mistrzostw świata. Oprócz tego Duval miał zaliczyć pełny cykl Junior WRC startując Fordem Pumą S1600[3]. W pierwszym rajdzie sezonu, Rajdzie Monte Carlo, Duval zajął siedemnastą pozycję oraz zwyciężył w klasyfikacji Junior WRC wygrywając z Włochem Nicolą Caldanim oraz Libańczykiem Rogerem Feghalim[9]. W następnych dwóch rajdach, Szwecji i Korsyki Duval pojechał Fordem Focusem WRC. W pierwszym z nich zajął 10. miejsce, a drugiego nie ukończył na skutek wypadku. W Rajdzie Katalonii Duval zdobył jeden punkt za zajęcie szóstego miejsca w Junior WRC[8]. W Rajdzie Cypru, w którym jechał Fordem Focusem WRC, miał awarię silnika i wycofał się z jazdy na 9. oesie. Drugi odcinek specjalny cypryjskiego rajdu, Lagoudera – Kapouras 1, był pierwszym wygranym odcinkiem specjalnym w karierze Belga[1]. Jednak trzech kolejnych rajdów mistrzostw świata, w których Duval startował, także nie ukończył. W Rajdzie Grecji (jechał w nim Fordem Pumą S1600) miał wypadek, w Rajdzie Finlandii (Ford Focus WRC) – awarię zawieszenia, a w Rajdzie Niemiec (Ford Puma S1600) – także awarię[8]. We wrześniu, w Rajdzie San Remo Duval był dwudziesty w klasyfikacji generalnej oraz szósty w Junior WRC, dzięki czemu zdoby swój dwunasty punkt w mistrzostwach tej serii[10]. W sezonie 2002 wystartował jeszcze we dwóch rajdach. W Rajdzie Australii, w którym pojechał Focusem WRC miał wypadek, a z Rajdu Wielkiej Brytanii wyeliminowała go awaria skrzyni biegów w Fodzie Pumie[8].

2003–2004: Ford

[edytuj | edytuj kod]
Załoga Duval-Prévot w Fordzie Focusie WRC na trasie Rajdu Monte Carlo 2004.

W 2003 roku Duval podpisał kontrakt z zespołem Forda na starty w pełnym sezonie 2003. Stał się drugim kierowcą zespołu obok Estończyka Markko Märtina i otrzymał numer 5[11]. W pierwszym rajdzie w sezonie 2003, Rajdzie Monte Carlo, Duval przyjechał na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej[12]. W lutym 2003 pojechał w Rajdzie Szwecji. Na 5. odcinku specjalnym miał jednak wypadek, który wyeliminował go z dalszej jazdy[13]. W lutym 2003, przed Rajdem Turcji, nowym pilotem Duvala został Stéphane Prévot, który zastąpił Jeana-Marca Fortina. Z nowym pilotem Duval po raz pierwszy w karierze stanął na podium w mistrzostwach świata. Zajął trzecią pozycję. Przegrał jedynie z Hiszpanem Carlosem Sainzem i Brytyjczykiem Richardem Burnsem[14]. Stał się wówczas najmłodszym kierowcą w historii, który stanął na podium w rajdzie mistrzostw świata. Liczył sobie 22 lata. Pobił rekord Fina Markku Aléna, który w 1973 roku był drugi w Rajdzie Finlandii. Fin był jednak o trzy miesiące starszy niż Duval[15]. W kolejnych siedmiu startach w mistrzostwach świata Belg tylko dwukrotnie zdobywał punkty. W majowym Rajdzie Argentyny był ósmy, a w lipcowym Rajdzie Niemiec – siódmy. Trzech z tych siedmiu rajdów nie ukończył. Z czerwcowego Rajdu Grecji wyeliminował go wypadek. W odbywającym się w tym samym miesiącu Rajdzie Cypru wycofał się na 5. oesie na skutek nieprawidłowego ciśnienia oleju. Z kolei w sierpniu 2003 uległ wypadkowi w Rajdzie Finlandii[8]. W październikowym Rajdzie San Remo Duval był piąty i zdobył cztery punkty do klasyfikacji mistrzostw świata[16]. W tym samym miesiącu wystartował również w Rajdzie Korsyki. Od 8. do 11. odcinka specjalnego był liderem. Na 12. spadł na drugie miejsce, a zawody ostatecznie ukończył na trzeciej pozycji za Norwegiem Petterem Solbergiem i Carlosem Sainzem[17]. W dwóch ostatnich rajdach sezonu 2003, Rajdzie Katalonii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, Duval był odpowiednio czwarty i piąty. Ostatecznie zakończył sezon na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej z 30 zdobytymi punktami[8].

François Duval w Fordzie Focusie WRC na trasie Rajdu Finlandii 2004.

W sezonie 2004 Duval pozostał drugim kierowcą Forda obok Markko Märtina[18]. W pierwszym rajdzie sezonu, Rajdzie Monte Carlo Duval stanął na podium. Zajął 3. miejsce za Francuzem Sébastienem Loebem oraz za swoim partnerem z zespołu Forda, Märtinem[19]. Lutowego rajdu Szwecji Duval nie ukończył. Wycofał się z dalszej jazdy na 19. odcinku specjalnym[20]. W marcu 2004, w Rajdzie Meksyku, kierowcy Forda zdobyli dwa pierwsze miejsca. Wygrał Märtin, a Duval zajął drugie miejsce przegrywając z Estończykiem o 42,5 sekundy[21]. W kolejnym rajdzie, Rajdzie Nowej Zelandii, Duval przyjechał do mety na osiemnastym miejscu. Do 20. odcinka specjalnego jechał na siódmej pozycji, jednak uszkodził swój samochód[22]. Majowego Rajdu Cypru Duval nie ukończył na skutek uszkodzenia koła. Z kolei w czerwcu zajął czwarte miejsce w Rajdzie Grecji, a w odbywającym się w tym samym miesiącu Rajdzie Turcji był piąty[8]. W lipcowym Rajdzie Argentyny Belg dojechał na trzecim miejscu. Stracił ponad cztery minuty do zwycięzcy, Hiszpana Carlosa Sainza i ponad 3 minuty do drugiego na mecie, Sébastiena Loeba[23]. Kolejnym rajdem sezonu 2004, w którym Duval stanął na podium był Rajd Niemiec. Belg wygrał w nim siedem odcinków specjalnych, a w klasyfikacji generalnej był drugi, o 29,1 sekundy za Loebem[24]. We wrześniu kierownictwo zespołu Forda ogłosiło, iż nie przewiduje Duvala wśród swoich załóg na sezon 2005, w związku z tym Belg rozpoczął poszukiwania nowego zespołu[25]. We wrześniowym Rajdzie Japonii Duval miał pojechać z innym pilotem, Philippe Droevenem, gdyż Stéphane'owi Prévotowi zmarł ojciec[26]. Rajdu tego Duval nie ukończył z powodu wypadku. Następnie we wrześniu był piąty w Rajdzie Wielkiej Brytanii, a w październiku dojechał na tym samym miejscu do mety Rajdu Sardynii. Rajdu Korsyki i Rajdu Hiszpanii Belg nie ukończył. Na Korsyce awarii uległ silnik Forda Focusa, w Hiszpanii – zawieszenie[8]. W ostatnim rajdzie sezonu 2004, Rajdzie Australii Duval był trzeci: za Loebem i Finem Harrim Rovanperą[27]. Ogółem sezon 2004 Belg zakończył na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej. Zdobył łącznie 53 punkty[28].

2005: Citroën

[edytuj | edytuj kod]
Duval w Citroënie Xsarze WRC podczas Rajdu Cypru 2005.

16 listopada 2004 roku Duval podpisał roczny kontrakt z zespołem Citroëna na występy Citroënem Xsarą WRC w sezonie 2005. W Citroënie miał zastąpić odchodzącego z rajdów Hiszpana Carlosa Sainza i stać się drugim kierowcą zespołu obok Francuza Sébastiena Loeba. W sezonie 2005 pilotem Duvala pozostał Stéphane Prévot[29]. Swój debiut w Citroënie Duval zaliczył w styczniu 2005 podczas Rajdu Monte Carlo. Do 6. odcinka specjalnego jechał na drugiej pozycji, jednak uderzył swoją Xsarą WRC w słup elektryczny. Słup zablokował drogę, przez co organizatorzy odwołali ten odcinek specjalny[30]. W dwóch kolejnych rajdach Duval także nie zdobył punktów do klasyfikacji mistrzostw świata. W Rajdzie Szwecji dojechał na dwunastej pozycji, a marcowego Rajdu Meksyku nie ukończył[8]. W kwietniowym Rajdzie Nowej Zelandii zdobył pierwsze punkty w sezonie. Dojechał na czwartej pozycji tracąc niespełna minutę do trzeciego Pettera Solberga z Norwegii[31]. Natomiast w majowym Rajdzie Sardynii Belg był jedenasty[32]. Innego majowego rajdu, Rajdu Cypru, Duval nie ukończył. Na 11. odcinku specjalnym miał wypadek, w wyniku czego doszło do pożaru auta. Ani Duval, ani jego pilot nie doznali obrażeń[33]. W Rajdzie Turcji i Rajdzie Grecji Belg nie pojechał i został zastąpiony przez Carlosa Sainza[34][35]. Belg wrócił do rajdów w lipcu, ale jego nowym pilotem został Sven Smeets. W Rajdzie Argentyny Duval był siódmy, a w Rajdzie Finlandii – ósmy[8]. Pod koniec sierpnia zajął drugie miejsce w Rajdzie Niemiec. Przegrał jedynie z partnerem z zespołu, Loebem, tracąc do niego 37,4 sekundy[36]. We wrześniu ponownie był drugi, tym razem w Rajdzie Wielkiej Brytanii. Rajd wygrał wówczas Petter Solberg[37]. W odbywającym się na przełomie września i października Rajdzie Japonii Duval był czwarty. Z kolei październikowego Rajdu Korsyki nie ukończył na skutek wypadku na 10. oesie[8]. Na koniec października 2005 Duval po raz trzeci w sezonie stanął na podium i po raz trzeci była to druga lokata. W Rajdzie Hiszpanii przegrał jedynie z Loebem, ale przyczynił się do wywalczenia przez zespół Citroëna mistrzostwa świata konstruktorów[38]. W listopadzie Duval wystartował w ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Australii. Po 14. oesie objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej po tym, jak Solberg miał zderzenie z kangurem i nie oddał go do końca rajdu. Odniósł tym samym swoje pierwsze i jedyne zwycięstwo w karierze w mistrzostwach świata. Na mecie rajdu wyprzedził Fina Harriego Rovanperę o 52,9 sekundy oraz Austriaka Manfreda Stohla minutę i 33 sekundy[39]. Dzięki zwycięstwu w Australii został pierwszym Belgiem, który wygrał rajd mistrzostw świata[2]. W sezonie 2005 Duval był szósty w klasyfikacji generalnej mistrzostw świata i wyrównał tym samym swoje osiągnięcie z sezonu 2004. W 2005 roku zdobył 47 punktów[40].

2006–2007: First Motorsport i OMV Kronos

[edytuj | edytuj kod]
Duval w Citroënie Xsarze WRC w barwach zespołu OMV Kronos, jadący w Rajdzie Niemiec 2007.

Po zakończeniu sezonu 2005 Duval odszedł z zespołu Citroëna. Został członkiem nowo powstałego belgijskiego prywatnego zespołu First Motorsport, a jego nowym pilotem został Patrick Pivato. W styczniu zgłosił swój start w Rajdzie Monte Carlo samochodem Škoda Fabia WRC[41]. Na 9. odcinku specjalnym tego rajdu Duval miał jednak wypadek i nie ukończył go[42]. Kolejnym rajdem w 2006 roku, w którym pojechał Duval, był Rajd Katalonii. Zajął w nim szóste miejsce[43]. W kwietniu, w Rajdzie Korsyki, Duval miał wypadek na 8. oesie. W maju ukończył Rajd Sardynii na ósmej pozycji, a czerwcu – Rajd Grecji na trzynastej pozycji. W mistrzostwach świata pojechał jeszcze w trzech rajdach. Nie ukończył Rajdu Niemiec, był dziewiąty w Rajdzie Turcji oraz ósmy w Rajdzie Wielkiej Brytanii. W listopadzie wziął też udział w Rajdzie Condroz-Huy w ramach mistrzostw Belgii, który wygrał[8].

W styczniu 2007 Duval był zgłoszony w zespole First Motorsport do udziału w Rajdzie Monte Carlo 2007. Ostatecznie jednak w nim nie wystartował z powodu braku wsparcia First Motorsport przez fabryczny zespół Škody[44]. Z kolei w kwietniu pojawiły się kolejne problemy First Motorsport. Zespół nie zdołał zakupić żadnego modelu Škody Fabii WRC od Škody Motorsport, w efekcie czego Duval przez długi okres nie mógł startować w mistrzostwach świata[45]. Pierwszymi zawodami w 2007 roku, w których wziął udział Duval był odbywający się na przełomie maja i czerwca Rajd Grecji. Belg nie ukończył go jednak z powodu awarii silnika w Fabii na 4. oesie[46]. W sierpniu 2007 roku Duval dołączył do prywatnego zespołu OMV Kronos Citroën World Rally Team, w którym został drugim kierowcą obok Austriaka Manfreda Stohla[47]. Jeszcze w tym samym miesiącu wystartował Citroënem Xsarą WRC w nowym zespole, w Rajdzie Niemiec. Wygrał w nim siedem odcinków specjalnych i ostatecznie zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej za Francuzem Sébastienem Loebem[48]. Citroënem Xsarą w OMV Kronos Duval pojechał również w Rajdzie Hiszpanii oraz Rajdzie Korsyki. W pierwszym z nich dojechał na piątej pozycji, a drugiego nie ukończył na skutek awarii alternatora. W listopadzie 2007 jadąc Fiatem Abarthem Grande Punto S2000 wygrał Rajd Condroz-Huy[8].

2008: Stobart i Ford

[edytuj | edytuj kod]
Duval w Fordzie Focusie WRC w barwach zespołu Stobart M-Sport podczas Rajdu Niemiec 2008.

Pod koniec 2007 roku Duval podpisał kontrakt z zespołem Stobart M-Sport Ford Rally Team na starty Fordem Focusem WRC w sezonie 2008. Został czwartym kierowcą zespołu obok Norwega Henninga Solberga, Brytyjczyka Matthew Wilsona oraz Włocha Gianluigiego Gallego[49]. Swój debiut w Stobarcie zaliczył w styczniu 2008 podczas Rajdu Monte Carlo. Jadąc z pilotem Eddym Chevaillieriem zajął czwarte miejsce. Do ostatniego odcinka specjalnego walczył jednak z Australijczykiem Chrisem Atkinsonem w Subaru Imprezie WRC o miejsce na podium. Jego strata do Atkinsona wyniosła 1,1 sekundy[50]. Z kolei w sierpniu 2008 Duval został nominowany na punktującego kierowcę w Stobarcie w Rajdzie Niemiec, który był jego drugim startem w sezonie 2008[51]. W niemieckim rajdzie Duval wygrał cztery odcinki specjalne i ukończył go na trzeciej pozycji za dwoma kierowcami Citroëna C4 WRC, Francuzem Sébastienem Loebem i Hiszpanem Danielem Sordo[52]. Kolejnym rajdem w 2008 roku, w którym Duval pojechał jako kierowca zespołu Stobart był sierpniowy Rajd Nowej Zelandii. Belg zakończył w nim swój udział na 19. oesie wskutek wypadku[53]. W połowie sezonu 2008 kierownictwo fabrycznego zespołu Forda zadecydowało, iż w dwóch ostatnich asfaltowych rundach sezonu, Rajdzie Katalonii i Rajdzie Korsyki, Duval zastąpi Fina Jariego-Mattiego Latvalę[54]. W obu tych rajdach Belg przyjechał na punktowanych pozycjach. W Rajdzie Katalonii przyjechał czwarty, tracąc 8,3 seukndy do trzeciego Fina Mikko Hirvonena. Natomiast w Rajdzie Korsyki był trzeci za Loebem i Hirvonenem. W sezonie 2008 Duval pojechał jeszcze w dwóch rajdach w zespole Stobarta[8]. Nie ukończył Rajdu Japonii z powodu wypadku. Uderzył Fordem Focusem WRC w betonową barierę. W wyniku zderzenia urazów doznał pilot Duvala, Patrick Pivato. Doznał on złamania miednicy i nogi oraz przeszedł kilka operacji w szpitalu w Sapporo[55]. W ostatnim rajdzie sezonu, w Rajdzie Wielkiej Brytanii, pilotem Duvala był Denis Giraudet. Belg dojechał w nim na szóstej pozycji[8]. W klasyfikacji generalnej mistrzostw świata zajął siódme miejsce ze zdobytymi 25 punktami[56].

Po 2008 roku

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku Duval sporadycznie startował w rajdach. W lutym 2009 wystartował Porsche 911 w Rajdzie Legend Boucles de Spa. Zajął w nim dziewiąte miejsce w kategorii Legend[57]. W kwietniu 2009 wygrał Rajd Walonii jadąc Toyotą Corollą WRC[58]. W 2009 roku wziął też udział w dwóch rajdach serii Intercontinental Rally Challenge, Rajdzie Ypres (jechał Škodą Fabią S2000) i Rajdzie San Remo (jechał Fiatem Abarthem Grande Punto S2000). Obu rajdów nie ukończył, podobnie jak listopadowego Rajdu Condroz-Huy, który odbył się w ramach mistrzostw Belgii[8]. Pod koniec 2009 roku wskutek upadku Duval doznał złamania kręgów lędźwiowych[59].

W 2010 roku Duval otrzymał propozycje startów Protonem Satrią Neo S2000 w mistrzostwach Azji i Pacyfiku oraz Intercontinental Rally Challenge. W kwietniu zdecydował się jednak na zakończenie swojej kariery rajdowej[60]. W lipcu Duval ogłosił chwilowy powrót do rajdów. W sierpniu 2010 roku miał wystąpić gościnnie w zespole Stobarta w Rajdzie Niemiec[61]. Rajdu tego jednak nie ukończył. Na 14. oesie, Panzerplatte, uległ wypadkowi i zrezygnował z dalszej jazdy[62].

W 2011 roku Duval wystartował w rallycrossowych zawodach mistrzostw Francji w Kerlabo, w których pojechał samochodem Peugeot 207 w kategorii SuperCars. Zajął w nich drugie miejsce[63]. Następnie brał także udział w zawodach mistrzostw Europy na Duivelsbergcircuit w Maasmechelen, jednak nie wszedł w nich do finału[64]. W grudniu 2011 Duval zgłosił swój udział w rajdzie Legend Boucles de Spa, w którym ma wystartować Fordem Escortem w grupie 4[65].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Duval jest synem René Duvala. Był on rajdowcem i startował w zarówno w rajdach, jak i rallysprintach, w których w 1994 wywalczył mistrzostwo Belgii jadąc Toyotą Celicą GT-4[2]. Duval mieszka w miejscowości Chimay. Po zakończeniu kariery postanowił pomóc ojcu w prowadzeniu firmy sprzedającej używane samochody[60].

Największym idolem rajdowym Duvala, obok ojca René, jest hiszpański kierowca Carlos Sainz[66].

Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata

[edytuj | edytuj kod]
Nr Rajd Sezon Pilot Samochód
1 Australia Rajd Australii 2005 Sven Smeets Citroën Xsara WRC

Starty w rajdach WRC

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
2001 François Duval Mitsubishi Carisma GT[a]
Ford Puma S1600 		Monako
 Szwecja
 Portugalia
NU 		Hiszpania
NU 		Argentyna
 Cypr
NU 		Grecja
DK 		Kenia
 Finlandia
NU 		Nowa Zelandia
 Włochy
18 		Francja
NU 		Australia
19 		Wielka Brytania
NU 		0 -
2002 François Duval
Ford Motor Co		 Ford Puma S1600[b]
Ford Focus WRC[c] 		Monako
17 		Szwecja
10 		Francja
NU 		Hiszpania
25 		Cypr
NU 		Argentyna
 Grecja
NU 		Kenia
 Finlandia
NU 		Niemcy
NU 		Włochy
20 		Nowa Zelandia
 Australia
NU 		Wielka Brytania
NU 		0 -
2003 Ford Motor Co Ford Focus WRC Monako
7 		Szwecja
NU 		Turcja
3 		Nowa Zelandia
9 		Argentyna
8 		Grecja
NU 		Cypr
NU 		Niemcy
7 		Finlandia
NU 		Australia
10 		Włochy
5 		Francja
3 		Hiszpania
4 		Wielka Brytania
5 		30 9.
2004 Ford Motor Co Ford Focus WRC Monako
3 		Szwecja
NU 		Meksyk
2 		Nowa Zelandia
18 		Cypr
NU 		Grecja
4 		Turcja
5 		Argentyna
3 		Finlandia
7 		Niemcy
2 		Japonia
NU 		Wielka Brytania
5 		Włochy
5 		Francja
NU 		Hiszpania
NU 		Australia
3 		53 6.
2005 Citroën Total World Rally Team Citroën Xsara WRC Monako
NU 		Szwecja
12 		Meksyk
NU 		Nowa Zelandia
4 		Włochy
11 		Cypr
NU 		Turcja
 Grecja
 Argentyna
7 		Finlandia
8 		Niemcy
2 		Wielka Brytania
2 		Japonia
4 		Francja
NU 		Hiszpania
2 		Australia
1 		47 6.
2006 First Motorsport Škoda Fabia WRC Monako
NU 		Szwecja
 Meksyk
 Hiszpania
6 		Francja
NU 		Argentyna
 Włochy
8 		Grecja
13 		Niemcy
NU 		Finlandia
 Japonia
 Cypr
 Turcja
9 		Australia
 Nowa Zelandia
 Wielka Brytania
8 		5 19.
2007 First Motorsport
OMV Kronos Citroën World Rally Team		 Škoda Fabia WRC[d]
Citroën Xsara WRC 		Monako
 Szwecja
 Norwegia
 Meksyk
 Portugalia
 Argentyna
 Włochy
 Grecja
NU 		Finlandia
 Niemcy
2 		Nowa Zelandia
 Hiszpania
5 		Francja
NU 		Japonia
 Irlandia
 Wielka Brytania
 12 10.
2008 Stobart VK M-Sport Ford Rally Team[e]
BP Ford Abu Dhabi World Rally Team[f]		 Ford Focus WRC Monako
4 		Szwecja
 Meksyk
 Argentyna
 Jordania
 Włochy
 Grecja
 Turcja
 Finlandia
 Niemcy
3 		Nowa Zelandia
NU 		Hiszpania
4 		Francja
3 		Japonia
NU 		Wielka Brytania
6 		25 7.
2010 Stobart VK M-Sport Ford Rally Team Ford Focus WRC Szwecja
 Meksyk
 Jordania
 Turcja
 Nowa Zelandia
 Portugalia
 Bułgaria
 Finlandia
 Niemcy
NU 		Japonia
 Francja
 Hiszpania
 Wielka Brytania
 0 -

Starty w JWRC

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Punkty Miejsce
2001 François Duval Ford Puma S1600 ESP
NU 		GRE
DK 		FIN
NU 		ITA
2 		FRA
NU 		GBR
NU 		6 7.
2002 François Duval Ford Puma S1600 MCO
1 		ESP
6 		GRE
NU 		DEU
NU 		ITA
6 		GBR
NU 		12 6.

Starty w rajdach IRC

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Punkty Miejsce
2008 François Duval Fiat Abarth Grande Punto S2000 STA
 POR
NU 		YPR
 ROS
 MAD
 BAR
 AST
 SAN
 VAL
 CHI
 0 -
2009 François Duval Škoda Fabia S2000[g]
Fiat Abarth Grande Punto S2000[h] 		MON
 KUR
 SAF
 AZO
 YPR
NU 		ROS
 MAD
 BAR
 AST
 SAN
NU 		SZK
 0 -

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mitsubishi Carismą startował w Rajdzie Portugalii i Cypru.
  2. ↑ Fordem Pumą S1600 startował w Rajdzie Hiszpanii, Grecji, Niemiec, Włoch i Wielkiej Brytanii.
  3. ↑ Fordem Focusem WRC startował w Rajdzie Szwecji, Francji, Cypru, Finlandii i Australii.
  4. ↑ Škoda Fabią WRC w zespole First Motorsport startował jedynie w Rajdzie Grecji.
  5. ↑ Fordem Focusem WRC w zespole Stobart M-Sport startował w Rajdzie Monte Carlo, Niemiec, Nowej Zelandii, Japonii i Wielkiej Brytanii.
  6. ↑ Fordem Focusem WRC w zespole BP Ford Abu Dhabi WRT startował w Rajdzie Hiszpanii i Francji.
  7. ↑ Škodą Fabią S2000 startował w Rajdzie Ypres.
  8. ↑ Fiatem Abarth Grande Punto S2000 startował w Rajdzie San Remo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b François Duval profile. juwra.com. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e François Duval profile. Rally Paradise. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-09)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d François Duval profile. WRC.com. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)]. (ang.).
  4. ↑ Biographie. Oficjalna strona François Duvala. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-01)]. (niderl.).
  5. ↑ a b François Duval: profile. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  6. ↑ a b 35º TAP Rallye de Portugal: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  7. ↑ 48. Acropolis Rally 2001: François Duval, Jean-Marc Fortin. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p François Duval profile. eWRC-results.com. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  9. ↑ 70ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  10. ↑ 44º Rallye Sanremo – Rallye d’Italia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  11. ↑ Ford Team season 2003. juwra.com. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  12. ↑ 71ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  13. ↑ 52nd Uddeholm Swedish Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  14. ↑ Sainz clinches victory. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  15. ↑ François Duval pobił rekord. Rallyonline.pl. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  16. ↑ 45º Rallye Sanremo – Rallye d’Italia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  17. ↑ Solberg clinches Corsica victory. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  18. ↑ Ford Team season 2004. juwra.com. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  19. ↑ Loeb takes dominant win. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  20. ↑ 53. Uddeholm Swedish Rally 2004: results. eWRC-results.com. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  21. ↑ Martin sweeps to Mexico win. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  22. ↑ François Duval, Stéphane Prévot: 34. Propecia Rally New Zealand 2004. eWRC-results.com. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  23. ↑ Sainz sets rally record. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  24. ↑ Loeb wins German Rally. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  25. ↑ Ford to release Duval. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  26. ↑ Prevot withdraws from Rally Japan. Crash.net. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  27. ↑ Loeb equals rally victory record. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  28. ↑ World Rally 2004 standings. BBC Sport. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  29. ↑ Duval clinches drive with Citroen. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  30. ↑ Loeb maintains Monte Carlo lead. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  31. ↑ Loeb wraps up New Zealand victory. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  32. ↑ 2º Supermag Rally Italia Sardinia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  33. ↑ Loeb increases Cyprus Rally lead. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  34. ↑ Sainz returns for Rally of Turkey. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  35. ↑ Sainz extends comeback to Greece. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  36. ↑ Loeb eases to victory in Germany. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  37. ↑ Loeb refuses win after Park death. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  38. ↑ Loeb leads Citroen to Rally title. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  39. ↑ Duval holds on for Aussie victory. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  40. ↑ 2005 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  41. ↑ Duval joins Monte Carlo field. Crash.net. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  42. ↑ 74ème Rallye Automobile Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  43. ↑ 42º Rally RACC Catalunya - Costa Daurada: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  44. ↑ Duval likely to miss Monte. Crash.net. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  45. ↑ Francois Duval i First Motorsport zostali bez auta WRC. Rajdy.v10.pl. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  46. ↑ 54th BP Ultimate Acropolis Rally of Greece. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  47. ↑ Duval i Stohl na Rajd Niemiec z OMV Kronos. Rajdy.v10.pl. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  48. ↑ Loeb claims record win in Germany. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  49. ↑ Stobart Ford ujawnia skład kierowców na sezon 2008. WRCRally.pl. [dostęp 2012-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-20)]. (pol.).
  50. ↑ Loeb begins title quest with win. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  51. ↑ François Duval rejoins Stobart Ford for Germany. Crash.net. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  52. ↑ Loeb triumphs in Rally of Germany. BBC Sport. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  53. ↑ 38th Repco Rally New Zealand: results. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  54. ↑ Francois Duval will replace Jari-Matti Latvala in the BP Ford Abu Dhabi WRT for Rally Catalunya and Tour de Corse. RallyBuzz.com. [dostęp 2012-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-30)]. (ang.).
  55. ↑ Patrick Pivato injury update. Automobilsport.com. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  56. ↑ 2008 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  57. ↑ François Duval sur une Porsche 911 Groupe 3 pour les Legend Boucles de Spa. Automobilsport.com. [dostęp 2012-01-20]. (fr.).
  58. ↑ Wevers Sport Corolla WRC gives Duval first victory in Rally de Wallonie. Wevers Sports. [dostęp 2012-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)]. (ang.).
  59. ↑ Duval to rest for 8 weeks. RallyBuzz.com. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  60. ↑ a b Duval reitres from rallying. Max Rally. [dostęp 2012-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (ang.).
  61. ↑ Duval Set to Join Stobart in Germany. RallyBuzz.com. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  62. ↑ Duval unhurt in heavy accident. Racer.com. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
  63. ↑ Z Duvalem i Polakami. Autoklub.pl. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  64. ↑ Niespodzianki w Maasmechelen. Autoklub.pl. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  65. ↑ Tym razem w Escorcie. Autoklub.pl. [dostęp 2012-01-20]. (pol.).
  66. ↑ Duval: Sainz je můj idol !. Autosport.cz. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=François_Duval&oldid=71621146”