France Télévisions
48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
France Télévisions |
| Data założenia |
21 grudnia 1963 (jako pierwszy program) |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Delphine Ernotte-Cunci |
| Udziałowcy | |
| Nr Système d'identification du répertoire des entreprises | |
| Dane finansowe (2018) | |
| Przychody | |
| Aktywa | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389
| |
| Strona internetowa | |
France Télévisions (wym. [fʁɑ̃s televizjɔ̃]) – francuska publiczna grupa mediowa będąca własnością francuskiego skarbu państwa, powstała na skutek reorganizacji kanałów francuskiej telewizji publicznej.
Spółka finansowana jest z wpływów z abonamentu radiowo-telewizyjnego.
Status i działanie jako publiczna stacja nadawcza we Francji[edytuj | edytuj kod]
France Télévisions jest ogólnokrajową spółką programową, której misje są określone w artykule 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, poprawiona ustawą nr 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotyczącą niezależności nadawców publicznych. Działanie spółki jest równkeż wyjaśnione w specyfikacjach spółki, ustalonych dekretem nr 2009-1263 z dnia 19 października 2009 r. zatwierdzającym statut narodowej spółki programowej France Télévisions. Ponadto kierunki strategiczne grupy są przedmiotem umowy o celach i środkach (COM), podpisywanej co pięć lat między France Télévisions a jej udziałowcem, państwem francuskim[2]. Zgodnie z francuskim prawem, ostatnio modyfikowanym w 2009, nie może nadawać reklam na antenie od godziny 20:00 do 6:00. Część art. 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, wg poprawy 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotycząca niezależności nadawców publicznych[3] głosi:
[...] France Télévisions jest odpowiedzialna za projektowanie i programowanie krajowych, regionalnych i lokalnych audycji telewizyjnych, a także zagranicznych audycji radiowych. Publikuje i emituje również szereg usług komunikacji audiowizualnej, w tym audiowizualnych usług medialnych na żądanie, odpowiadających misjom służby publicznej, o których mowa w art. 43-11 oraz w jego specyfikacjach. [...] Uwzględnia rozwój technologii cyfrowych, aby zapewnić wszystkim odbiorcom dostęp do swoich programów. Szanując tożsamość linii redakcyjnych każdej z publikowanych i emitowanych przez siebie usług, France Télévisions zapewnia poprzez swoje wybory programowe i nabywanie programów oraz utworów audiowizualnych i kinematograficznych gwarancję różnorodności twórczości i produkcji. France Télévisions odzwierciedla różnorodność francuskiego społeczeństwa w swoich programach i zapewnia podjęcie odpowiednich działań w celu poprawy obecności tej różnorodności w programach. [...] projektuje i emituje programy regionalne, które przyczyniają się do poznania i wpływu tych terytoriów oraz, w stosownych przypadkach, do ekspresji języków regionalnych. Programy te są nadawane na specjalnych stoiskach, w tym w godzinach największej oglądalności, i można je odebrać w całym kraju. Odzwierciedlają różnorodność życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego w regionie oraz dostarczają informacji lokalnych. [...]
France Télévisions jest właścicielem 14 studiów telewizyjnych, zlokalizowanych na terenie całej Francji w miastach: Paryż, Saint-Claud, Lyon, Tuluza oraz Vendargues[4]. Studia telewizyjne w siedzibie stacji nazywają się, odpowiednio: Pierre-Sabbagh, Armand-Jammot, Pierre-Desgraupes (znane z programów 13 heures/20 heures, 20 h 30 le samedi i 20 h 30 le dimanche), Jean-d'Arcy, Janine-Thiers, Studio F, Batiment Valin i Atrium Gilles-Jacquier (gdzie kręcone są programy France Info). W Saint-Claud znajdują się dwa studia, odpowiednio o znakach L i M, a w Lyon i Tuluzie znajduje się po jednym studiu[4].
Kanały telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
Kanały własności France Télévisions[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| France 2 |  |
21 grudnia 1964 |
| France 3 |  |
31 grudnia 1972 |
| France 4 |  |
31 marca 2005 |
| France 5 |  |
13 grudnia 1994 |
| France Info |  |
31 sierpnia 2016 |
| La Première |  |
9 lipca 2004 |
- France 2 – kanał o charakterze ogólnym, nadający głównie wiadomości, programy informacyjne, filmy dokumentalne, magazyny, seriale telewizyjne lub filmy. Nadaje również na żywo ważne wydarzenia.
- France 3 – kanał o charakterze ogólnym, składający się z sieci regionalnych nadawców. Oferuje 24 biuletyny regionalne, 44 lokalne i 6 w lokalnych językach.
- France 4 – kanał dostępny tylko w telewizji cyfrowej, specjalizuje się w teatrze, operze i francuskojęzycznym oraz ogólnoeuropejskim dramacie.
- France 5 – kanał o charakterze ogólnym, koncentruje się na kwestiach społecznych jak np. zdrowie, edukacja, polityka; z talk-show, kulturą i filmami dokumentalnymi.
- La Première – sieć stacji radiowych i telewizyjnych działających we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich na całym świecie[5].
Kanały z udziałami France Télévisions[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| Arte |  |
30 maja 1992 |
| Euronews |  |
1 stycznia 1993 |
| France 24 |  |
7 grudnia 2006 |
| France Info | |
31 sierpnia 2016 |
| TV5 Monde |  |
2 stycznia 1984 |
- Arte – kanał telewizyjny, który prezentuje programy kulturalne, reportaże ze świata sztuki i nauki oraz tzw. ambitne kino. Jego misją jest „zbliżanie narodów Europy poprzez programy o charakterze kulturalnym i międzynarodowym”[6].
- Euronews – tematyczna stacja telewizyjna nadająca co 30 minut doniesienia zarówno z Europy, jak i ze świata z perspektywy europejskiej.
- France 24 – grupa kanałów informacyjnych uruchomionych przez France Télévisions wraz z grupą TF1 – osobny dla każdej z czterech wersji językowych (angielskiej, arabskiej, francuskiej, hiszpańskiej)[7].
- France Info – kanał informacyjny współprodukowany z Radio France, France Médias Monde i INA. France Info nadaje od 06:00, a France 24 w nocy.
- TV5 Monde – stacja telewizyjna przeznaczona dla zagranicznej publiczności. Jej najważniejszym zadaniem jest promocja języka francuskiego i kultury krajów francuskojęzycznych[8].
Kanały nieistniejące[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa kanału | Logo | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|
| Culturebox | .svg){kind=small} |
1 lutego 2021 |
| France Ô |  |
25 lutego 2005 |
- Culturebox – kanał poświęcony sztuce powstały w celu rozpowszechniania kultury we Francji w okresie pandemii COVID-19 podczas zamknięcia przestrzeni kulturalnych w kraju[9]. Zaprzestał nadawać w 2021 roku, ale pozostał jednym z serwisów online.
- France Ô – kanał oferujący programy departamentów zamorskich dla widzów metropolitalnej Francji. Zaprzestał nadawać w 2020 roku ze względu na niską oglądalność i próbę osiągnięcia równowagi finansowej[10].
Udziały i widownia[edytuj | edytuj kod]
W 2019 roku średni udział oglądalności kanałów France Télévisions wyniósł 28,9%[11], dzięki czemu grupa publiczna była pierwszą we Francji, wyprzedzając grupę TF1 (27,2%) i grupę M6 z 14,5%[12]. W lipcu 2015 France Télévisions – z Francetv Info, France 3 Régions, 1re Outre-mer, Culturebox i Géopolis – zajęła 4 miejsce wśród najczęściej odwiedzanych przez użytkowników komputerów witryn informacyjnych we Francji z 6,896 milionami użytkowników, za Le Figaro (8,640 miliona), L'Internaute (8,368 mln) i Le Monde (7,198 mln). Pośród użytkowników telefonów komórkowych zajmuje drugie miejsce z 4,838 milionami użytkowników, za Le Figaro (5,147 miliona), a spośród użytkowników tabletów zajmuje trzecie miejsce z 2,702 milionami użytkowników, za Le Figaro (2,908 miliona) i 20 Minutes (2,814 miliona)[13].
| Rok | France 2 | France 3 | France 4 | France 5 | France Info | France Ô | Łącznie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007[14] | 18,1 | 14,1 | 0,4 | 3,3 | brak danych | brak danych | 35,9 |
| 2008[14] | 17,5 | 13,3 | 0,9 | 3,0 | 34,7 | ||
| 2009[15] | 16,7 | 11,8 | 1,1 | 3,1 | 32,7 | ||
| 2010[15] | 16,1 | 10,7 | 1,6 | 3,2 | 31,6 | ||
| 2011[16] | 14,9 | 9,7 | 2,0 | 3,3 | 29,9 | ||
| 2012[16] | 14,9 | 9,7 | 2,1 | 3,5 | 30,2 | ||
| 2013[17] | 14,0 | 9,5 | 1,8 | 3,3 | 28,6 | ||
| 2014[17] | 14,1 | 9,4 | 1,6 | 3,2 | 0,5 | 28,8 | |
| 2015[18] | 14,3 | 9,2 | 1,7 | 3,4 | 0,6 | 29,2 | |
| 2016[19] | 13,4 | 9,1 | 1,9 | 3,4 | 0,8 | 28,6 | |
| 2017[20] | 13,0 | 9,1 | 1,8 | 3,6 | 0,3 | 0,6 | 28,4 |
| 2018[12] | 13,5 | 9,4 | 1,6 | 3,5 | 0,4 | brak danych | 28,4 |
| 2019[21] | 13,9 | 9,3 | 1,6 | 3,6 | 0,5 | 28,9 | |
| 2020[22] | 14,1 | 9,4 | 1,2 | 3,5 | 0,7 | nie istnieje | 28,9 |
| 2021[23] | 14,7 | 9,4 | 0,8 | 3,3 | 0,7 | 28,9 |
Historia logo[edytuj | edytuj kod]
| Opis | Lata obowiązywania | Logo |
|---|---|---|
| Logo przedstawia napis czarny „France Télevision” (ówczesna nazwa firmy), nad i pod którym widoczne są częściowo ucięte liczby 2 i 3, symbolizujące dwa kanały ówcześnie posiadane przez firmę. | 1992–2000 | 
|
| Podobne do loga obowiązującego w latach 1992–2000. Napis „France Télévision” został przesunięty na dół logo, nad nim znalazła się gruba szara linia. Nad linią znajdowały się loga kanałów posiadanych przez firmę: wcześniej wspomniane kanały 2 i 3, oraz nowy kanał 5 | 2000–2002 | |
| Logo przedstawia cztery kwadratowe figury, podobne do lustr. Pod nimi znajduje się napis „francetélévisions”, z wyróżnionymi literami „télévisions”. Każdy element przedstawiony na logo jest w kolorze niebieskim lub granatowym. | 2002–2008 | 
|
| Logo przypomina to używane w latach 2002–2008. Na górze logotypu pojawiło się piąte „okno”, a wszystkie z nich przybrały różne barwy, odpowiednio: czerwony, niebieski, fioletowy, zielony oraz żółty. Napis pod logotypem pozostał bez zmian. | 2008–2012 | .svg)
|
| Logo przedstawia napis „francetélévisions” w kolorze czarnym, z wyróżnionymi literami „télévisions”. Napis ten był częścią logotypów pomiędzy 2002 a 2012 rokiem, jednak w tamtych przypadkach występował w kolorze niebieskim. | 2012–2018 | 
|
| Logo przedstawia czarny napis „france•tv”. | 2018–2022 | 
|
| Logo przedstawia czarny napis „france”, obok którego znajduje się zapisane w różnych kolorach tęczy „•tv”. | od 2023 |
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b 3146651, Rapport annuel 2018 - Volet financier, Issuu [dostęp 2021-08-24] (ang.).
- ↑ Missions, France tv & vous [dostęp 2021-12-15] (fr.).
- ↑ Loi n° 86-1067 du 30 septembre 1986 relative à la liberté de communication (Loi Léotard), www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2021-12-15].
- ↑ a b Olivier Ezratty, Les infrastructures de France Télévisions – Studios, Opinions Libres - Le blog d'Olivier Ezratty [dostęp 2021-12-16] (fr.).
- ↑ Portail des Outre-mer La 1ère : actualités et info en direct, vidéo et podcast, Outre-mer la 1ère [dostęp 2021-08-18] (fr.).
- ↑ Quiénes somos - Arte Europe, web.archive.org, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-23].
- ↑ France 24 to launch Spanish channel in 2017, [w:] France 24 [online], france24.com, 25 lutego 2016 [dostęp 2016-08-27] (ang.).
- ↑ The world francophone platform - TV5MONDE, Presse TV5 Mondo.
- ↑ French public TV station launches channel to boost struggling culture sector, RFI, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ France 4 wins one-year reprieve, France Ô to close, Digital TV Europe, 6 sierpnia 2020 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ Les chiffres, France tv & vous [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ a b TF1 reste en tête des audiences TV 2019 mais tombe sous les 20%, www.20minutes.fr [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ N° 3111 tome V - Avis de M. Jacques Cresta sur le projet de loi de finances pour 2016 (n°3096), www.assemblee-nationale.fr [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b Médiamat annuel 2008.
- ↑ a b Médiamat annuel 2010 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-29].
- ↑ a b Médiamat annuel 2012.
- ↑ a b Médiamat annuel 2014. TF1 consolide, RMC Découverte HD 24 performe.
- ↑ Médiamat annuel 2015 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
- ↑ Audiences télé. En 2016, M6 et la TNT progressent, TF1 et France 2 perdent du terrain.
- ↑ Audiences annuelles 2017 : TF1 et France 2 limitent la casse, M6 très faible, France 5 devant C8 et TMC.
- ↑ Audiences annuelles 2019 : Les chaînes TF1 et M6 au plus bas, le service public en forme, record pour LCI et L'Equipe.
- ↑ L'audience de la télévision en 2020.
- ↑ Audiences annuelles 2021 : TF1 leader en hausse, F2 au top réduit l'écart, records historiques pour CNews et RMC Story, ozap.com [dostęp 2023-04-05] (fr.).
| Konkursy i festiwale | |
|---|---|
| Członkowie |
|
