France Télévisions

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
France Télévisions
Ilustracja
Państwo

 Francja

Adres

France Télévisions
7, esplanade Henri de France
75015 Paryż

Data założenia

21 grudnia 1963 (jako pierwszy program)
2 sierpnia 2000 (w obecnej formule)

Forma prawna

spółka publiczna

Prezes

Delphine Ernotte-Cunci

Udziałowcy

rząd Francji

Nr Système d'identification du répertoire des entreprises

432766947

Dane finansowe (2018)
Przychody

3,087 mld euro[1]

Aktywa

444,5 mln euro[1]

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „France Télévisions”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „France Télévisions”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „France Télévisions”
Ziemia48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389
Strona internetowa

France Télévisions (wym. [fʁɑ̃s televizjɔ̃]) – francuska publiczna grupa mediowa będąca własnością francuskiego skarbu państwa, powstała na skutek reorganizacji kanałów francuskiej telewizji publicznej.

Spółka finansowana jest z wpływów z abonamentu radiowo-telewizyjnego.

Status i działanie jako publiczna stacja nadawcza we Francji[edytuj | edytuj kod]

France Télévisions jest ogólnokrajową spółką programową, której misje są określone w artykule 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, poprawiona ustawą nr 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotyczącą niezależności nadawców publicznych. Działanie spółki jest równkeż wyjaśnione w specyfikacjach spółki, ustalonych dekretem nr 2009-1263 z dnia 19 października 2009 r. zatwierdzającym statut narodowej spółki programowej France Télévisions. Ponadto kierunki strategiczne grupy są przedmiotem umowy o celach i środkach (COM), podpisywanej co pięć lat między France Télévisions a jej udziałowcem, państwem francuskim[2]. Zgodnie z francuskim prawem, ostatnio modyfikowanym w 2009, nie może nadawać reklam na antenie od godziny 20:00 do 6:00. Część art. 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, wg poprawy 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotycząca niezależności nadawców publicznych[3] głosi:

[...] France Télévisions jest odpowiedzialna za projektowanie i programowanie krajowych, regionalnych i lokalnych audycji telewizyjnych, a także zagranicznych audycji radiowych. Publikuje i emituje również szereg usług komunikacji audiowizualnej, w tym audiowizualnych usług medialnych na żądanie, odpowiadających misjom służby publicznej, o których mowa w art. 43-11 oraz w jego specyfikacjach. [...] Uwzględnia rozwój technologii cyfrowych, aby zapewnić wszystkim odbiorcom dostęp do swoich programów. Szanując tożsamość linii redakcyjnych każdej z publikowanych i emitowanych przez siebie usług, France Télévisions zapewnia poprzez swoje wybory programowe i nabywanie programów oraz utworów audiowizualnych i kinematograficznych gwarancję różnorodności twórczości i produkcji. France Télévisions odzwierciedla różnorodność francuskiego społeczeństwa w swoich programach i zapewnia podjęcie odpowiednich działań w celu poprawy obecności tej różnorodności w programach. [...] projektuje i emituje programy regionalne, które przyczyniają się do poznania i wpływu tych terytoriów oraz, w stosownych przypadkach, do ekspresji języków regionalnych. Programy te są nadawane na specjalnych stoiskach, w tym w godzinach największej oglądalności, i można je odebrać w całym kraju. Odzwierciedlają różnorodność życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego w regionie oraz dostarczają informacji lokalnych. [...]

Gmach France Télévisions na esplanade Henri de France w Paryżu (2015).

France Télévisions jest właścicielem 14 studiów telewizyjnych, zlokalizowanych na terenie całej Francji w miastach: Paryż, Saint-Claud, Lyon, Tuluza oraz Vendargues[4]. Studia telewizyjne w siedzibie stacji nazywają się, odpowiednio: Pierre-Sabbagh, Armand-Jammot, Pierre-Desgraupes (znane z programów 13 heures/20 heures, 20 h 30 le samedi i 20 h 30 le dimanche), Jean-d'Arcy, Janine-Thiers, Studio F, Batiment Valin i Atrium Gilles-Jacquier (gdzie kręcone są programy France Info). W Saint-Claud znajdują się dwa studia, odpowiednio o znakach L i M, a w Lyon i Tuluzie znajduje się po jednym studiu[4].

Kanały telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Kanały własności France Télévisions[edytuj | edytuj kod]

Lista kanałów własności France Télévisions
Nazwa kanału Logo Start emisji naziemnej
France 2
France 2 2018.svg
21 grudnia 1964
France 3
France 3 2018.svg
31 grudnia 1972
France 4
France 4 2018.svg
31 marca 2005
France 5
France 5 2018.svg
13 grudnia 1994
France Info
Franceinfo.svg
31 sierpnia 2016
La Première
France 1 2018.svg
9 lipca 2004
  • France 2 – kanał o charakterze ogólnym, nadający głównie wiadomości, programy informacyjne, filmy dokumentalne, magazyny, seriale telewizyjne lub filmy. Nadaje również na żywo ważne wydarzenia.
  • France 3 – kanał o charakterze ogólnym, składający się z sieci regionalnych nadawców. Oferuje 24 biuletyny regionalne, 44 lokalne i 6 w lokalnych językach.
  • France 4 – kanał dostępny tylko w telewizji cyfrowej, specjalizuje się w teatrze, operze i francuskojęzycznym oraz ogólnoeuropejskim dramacie.
  • France 5 – kanał o charakterze ogólnym, koncentruje się na kwestiach społecznych jak np. zdrowie, edukacja, polityka; z talk-show, kulturą i filmami dokumentalnymi.
  • La Première – sieć stacji radiowych i telewizyjnych działających we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich na całym świecie[5].

Kanały z udziałami France Télévisions[edytuj | edytuj kod]

Lista kanałów z udziałami France Télévisions
Nazwa kanału Logo Start emisji naziemnej
Arte
Arte Logo 2017.svg
30 maja 1992
Euronews
Euronews 2016 logo.svg
1 stycznia 1993
France 24
France24.png
7 grudnia 2006
France Info
Franceinfo.svg
31 sierpnia 2016
TV5 Monde
Logo TV5 Monde - 2021.svg
2 stycznia 1984
  • Arte – kanał telewizyjny, który prezentuje programy kulturalne, reportaże ze świata sztuki i nauki oraz tzw. ambitne kino. Jego misją jest „zbliżanie narodów Europy poprzez programy o charakterze kulturalnym i międzynarodowym”[6].
  • Euronews – tematyczna stacja telewizyjna nadająca co 30 minut doniesienia zarówno z Europy, jak i ze świata z perspektywy europejskiej.
  • France 24 – grupa kanałów informacyjnych uruchomionych przez France Télévisions wraz z grupą TF1 – osobny dla każdej z czterech wersji językowych (angielskiej, arabskiej, francuskiej, hiszpańskiej)[7].
  • France Info – kanał informacyjny współprodukowany z Radio France, France Médias Monde i INA. France Info nadaje od 06:00, a France 24 w nocy.
  • TV5 Monde – stacja telewizyjna przeznaczona dla zagranicznej publiczności. Jej najważniejszym zadaniem jest promocja języka francuskiego i kultury krajów francuskojęzycznych[8].

Kanały nieistniejące[edytuj | edytuj kod]

Lista kanałów nieistniejących
Nazwa kanału Logo Start emisji naziemnej
Culturebox
France.tv Culturebox (2018).svg
1 lutego 2021
France Ô
France Ô 2018.svg
25 lutego 2005
  • Culturebox – kanał poświęcony sztuce powstały w celu rozpowszechniania kultury we Francji w okresie pandemii COVID-19 podczas zamknięcia przestrzeni kulturalnych w kraju[9]. Zaprzestał nadawać w 2021 roku, ale pozostał jednym z serwisów online.
  • France Ô – kanał oferujący programy departamentów zamorskich dla widzów metropolitalnej Francji. Zaprzestał nadawać w 2020 roku ze względu na niską oglądalność i próbę osiągnięcia równowagi finansowej[10].

Udziały i widownia[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku średni udział oglądalności kanałów France Télévisions wyniósł 28,9%[11], dzięki czemu grupa publiczna była pierwszą we Francji, wyprzedzając grupę TF1 (27,2%) i grupę M6 z 14,5%[12]. W lipcu 2015 France Télévisions – z Francetv Info, France 3 Régions, 1re Outre-mer, Culturebox i Géopolis – zajęła 4 miejsce wśród najczęściej odwiedzanych przez użytkowników komputerów witryn informacyjnych we Francji z 6,896 milionami użytkowników, za Le Figaro (8,640 miliona), L'Internaute (8,368 mln) i Le Monde (7,198 mln). Pośród użytkowników telefonów komórkowych zajmuje drugie miejsce z 4,838 milionami użytkowników, za Le Figaro (5,147 miliona), a spośród użytkowników tabletów zajmuje trzecie miejsce z 2,702 milionami użytkowników, za Le Figaro (2,908 miliona) i 20 Minutes (2,814 miliona)[13].

Udziały procentowe kanałów telewizyjnych France Télévisions na przestrzeni lat
Rok France 2 France 3 France 4 France 5 France Info France Ô Łącznie
2007[14] 18,1 14,1 0,4 3,3 brak danych brak danych 35,9
2008[14] 17,5 13,3 0,9 3,0 34,7
2009[15] 16,7 11,8 1,1 3,1 32,7
2010[15] 16,1 10,7 1,6 3,2 31,6
2011[16] 14,9 9,7 2,0 3,3 29,9
2012[16] 14,9 9,7 2,1 3,5 30,2
2013[17] 14,0 9,5 1,8 3,3 28,6
2014[17] 14,1 9,4 1,6 3,2 0,5 28,8
2015[18] 14,3 9,2 1,7 3,4 0,6 29,2
2016[19] 13,4 9,1 1,9 3,4 0,8 28,6
2017[20] 13,0 9,1 1,8 3,6 0,3 0,6 28,4
2018[12] 13,5 9,4 1,6 3,5 0,4 brak danych 28,4
2019[21] 13,9 9,3 1,6 3,6 0,5 28,9
2020[22] 14,1 9,4 1,2 3,5 0,7 nie istnieje 28,9
2021[23] 14,7 9,4 0,8 3,3 0,7 28,9

[edytuj | edytuj kod]

Opis Lata obowiązywania Logo
Logo przedstawia napis czarny „France Télevision” (ówczesna nazwa firmy), nad i pod którym widoczne są częściowo ucięte liczby 2 i 3, symbolizujące dwa kanały ówcześnie posiadane przez firmę. 1992–2000 France Télévisons logo 1992.png
Podobne do loga obowiązującego w latach 1992–2000. Napis „France Télévision” został przesunięty na dół logo, nad nim znalazła się gruba szara linia. Nad linią znajdowały się loga kanałów posiadanych przez firmę: wcześniej wspomniane kanały 2 i 3, oraz nowy kanał 5 2000–2002
Logo przedstawia cztery kwadratowe figury, podobne do lustr. Pod nimi znajduje się napis „francetélévisions”, z wyróżnionymi literami „télévisions”. Każdy element przedstawiony na logo jest w kolorze niebieskim lub granatowym. 2002–2008 Logo von France Télévisions.png
Logo przypomina to używane w latach 2002–2008. Na górze logotypu pojawiło się piąte „okno”, a wszystkie z nich przybrały różne barwy, odpowiednio: czerwony, niebieski, fioletowy, zielony oraz żółty. Napis pod logotypem pozostał bez zmian. 2008–2012 France Télévisions (ab 2008).svg
Logo przedstawia napis „francetélévisions” w kolorze czarnym, z wyróżnionymi literami „télévisions”. Napis ten był częścią logotypów pomiędzy 2002 a 2012 rokiem, jednak w tamtych przypadkach występował w kolorze niebieskim. 2012–2018 France télévisions 2012 logo.svg
Logo przedstawia czarny napis „france•tv”. 2018–2022 France.tv - Logo 2018.svg
Logo przedstawia czarny napis „france”, obok którego znajduje się zapisane w różnych kolorach tęczy „•tv”. od 2023 France.tv - logo 2022.svg

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b 3146651, Rapport annuel 2018 - Volet financier, Issuu [dostęp 2021-08-24] (ang.).
  2. Missions, France tv & vous [dostęp 2021-12-15] (fr.).
  3. Loi n° 86-1067 du 30 septembre 1986 relative à la liberté de communication (Loi Léotard), www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2021-12-15].
  4. a b Olivier Ezratty, Les infrastructures de France Télévisions – Studios, Opinions Libres - Le blog d'Olivier Ezratty [dostęp 2021-12-16] (fr.).
  5. Portail des Outre-mer La 1ère : actualités et info en direct, vidéo et podcast, Outre-mer la 1ère [dostęp 2021-08-18] (fr.).
  6. Quiénes somos - Arte Europe, web.archive.org, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-23].
  7. France 24 to launch Spanish channel in 2017, [w:] France 24 [online], france24.com, 25 lutego 2016 [dostęp 2016-08-27] (ang.).
  8. The world francophone platform - TV5MONDE, Presse TV5 Mondo.
  9. French public TV station launches channel to boost struggling culture sector, RFI, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
  10. France 4 wins one-year reprieve, France Ô to close, Digital TV Europe, 6 sierpnia 2020 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
  11. Les chiffres, France tv & vous [dostęp 2021-08-21] (fr.).
  12. a b TF1 reste en tête des audiences TV 2019 mais tombe sous les 20%, www.20minutes.fr [dostęp 2021-08-21] (fr.).
  13. N° 3111 tome V - Avis de M. Jacques Cresta sur le projet de loi de finances pour 2016 (n°3096), www.assemblee-nationale.fr [dostęp 2021-08-21].
  14. a b Médiamat annuel 2008.
  15. a b Médiamat annuel 2010 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-29].
  16. a b Médiamat annuel 2012.
  17. a b Médiamat annuel 2014. TF1 consolide, RMC Découverte HD 24 performe.
  18. Médiamat annuel 2015 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
  19. Audiences télé. En 2016, M6 et la TNT progressent, TF1 et France 2 perdent du terrain.
  20. Audiences annuelles 2017 : TF1 et France 2 limitent la casse, M6 très faible, France 5 devant C8 et TMC.
  21. Audiences annuelles 2019 : Les chaînes TF1 et M6 au plus bas, le service public en forme, record pour LCI et L'Equipe.
  22. L'audience de la télévision en 2020.
  23. Audiences annuelles 2021 : TF1 leader en hausse, F2 au top réduit l'écart, records historiques pour CNews et RMC Story, ozap.com [dostęp 2023-04-05] (fr.).