48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389France Télévisions
| |
 Siedziba France Télévisions w Paryżu (2015) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
France Télévisions |
| Data założenia |
21 grudnia 1963 (jako pierwszy program) |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Delphine Ernotte |
| Udziałowcy |
rząd Francji (100%) |
| Nr Système d'identification du répertoire des entreprises | |
| Zatrudnienie |
10 316 (2018) |
| Dane finansowe | |
| Przychody | |
| Wynik netto | |
| Aktywa | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°50′20″N 2°16′17″E/48,838889 2,271389
| |
| Strona internetowa | |
France Télévisions (wym. [fʁɑ̃s televizjɔ̃]) – francuska publiczna grupa mediowa będąca własnością francuskiego skarbu państwa, powstała na skutek reorganizacji kanałów francuskiej telewizji publicznej. Spółka finansowana jest z wpływów z abonamentu radiowo-telewizyjnego. Zgodnie z francuskim prawem, ostatnio modyfikowanym w 2009, nie może nadawać reklam na antenie od godziny 20:00 do 6:00.
France Télévisions wspiera inicjatywę HbbTV, która promuje i ustanawia otwarty europejski standard dla hybrydowych dekoderów do odbioru programów telewizyjnych i szerokopasmowych aplikacji multimedialnych z jednym interfejsem użytkownika, i używa HbbTV dla interaktywnych wiadomości, usług sportowych i pogodowych[2].
Kanały telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
Ogólnokrajowe[edytuj | edytuj kod]
France Télévisions zarządza 6 kanałami ogólnymi z zasięgiem we Francji metropolitalnej oraz we francuskich departamentach zamorskich.
| Logo | Kanał (nazwa Télévision numérique terrestre en France) i opis |
|---|---|
 |
France 2 (Chaîne n° 2): główny kanał France Télévisions o charakterze ogólnym, nadający głównie wiadomości, programy informacyjne, filmy dokumentalne, magazyny, seriale telewizyjne lub filmy. Rozpoczął nadawanie 21 grudnia 1964 roku, a od prywatyzacji TF1 w 1987 roku jest kanałem telewizji publicznej[3]. Nadaje również na żywo ważne wydarzenia, m.in. Puchar Sześciu Narodów czy Konkurs Piosenki Eurowizji[4]. |
 |
France 3 (Chaîne n° 3): drugi kanał France Télévisions o charakterze ogólnym, składający się z sieci regionalnych nadawców. Rozpoczął nadawanie 31 grudnia 1972 roku. Oferuje 24 biuletyny regionalne, 44 lokalne i 6 w lokalnych językach. |
 |
France 4 (Chaîne n° 14): dostępny tylko w telewizji cyfrowej, dawniej nazywany Festival. Specjalizuje się w teatrze, operze i francuskojęzycznym oraz ogólnoeuropejskim dramacie, jest kanałem dla młodych dorosłych. Rozpoczął nadawanie 31 marca 2005 roku. |
 |
France 5 (Chaîne n° 5): koncentruje się na kwestiach społecznych (zdrowie, edukacja, polityka) z talk-show i kulturą z filmami dokumentalnymi. Kanał został stworzony 13 grudnia 1994 roku jako La cinquieme i w pierwszych latach była niezależną spółką publiczną. Od 1 sierpnia 2000 jest częścią France Télévisions[5]. |
.svg){kind=small} |
Culturebox (Chaîne n° 4): kanał poświęcony sztuce, oparty na zawartości serwisu internetowego serwisu Francji Télévisions. Jego transmisje rozpoczęły się 1 lutego 2021 w celu rozpowszechniania kultury we Francji w okresie pandemii COVID-19 podczas zamknięcia przestrzeni kulturalnych w kraju[6]. |
 |
France Info (Chaîne n° 27): kanał informacyjny współprodukowany z Radio France, France Médias Monde i INA. France Info nadaje od 06:00 przez siedem dni w tygodniu do 00:00, a symultanicznie nadaje France 24 w nocy. Kanał można oglądać również na żywo on-line[7]. |
Departamenty zamorskie[edytuj | edytuj kod]
| Logo | Kanał i opis |
|---|---|
 |
La Première: sieć stacji radiowych i telewizyjnych działających we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich na całym świecie[8]. |
Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
France Télévisions posiada 45% udziałów w spółce holdingowej ARTE France wraz z państwem francuskim (25%), Radio France (15%) i INA (15%). ARTE France i ARTE Deutschland tworzą konsorcjum ARTE, które zarządza dwujęzycznym francusko-niemieckim kanałem Arte.
| Logo | Kanał i opis |
|---|---|
 |
France 24: grupa kanałów informacyjnych uruchomionych przez France Télévisions wraz z grupą TF1 – osobny dla każdej z czterech wersji językowych (angielskiej, arabskiej, francuskiej, hiszpańskiej)[9]. Docelowo nadawany przez satelitę oraz za pośrednictwem sieci kablowych: na terenie Europy, Afryki, Bliskim Wschodzie i USA. |
 |
Euronews: tematyczna stacja telewizyjna nadająca co 30 minut doniesienia zarówno z Europy, jak i ze świata z perspektywy europejskiej. Kanał rozpoczął nadawanie 1 stycznia 1993. France Télévisions była jednym z nadawców założycieli w 1992 roku i obecnie posiada mniejszościowy pakiet akcji za pośrednictwem grupy SOCEMIE[10]. |
 |
Arte: francusko-niemiecki kanał telewizyjny, który prezentuje programy kulturalne, reportaże ze świata sztuki i nauki oraz tzw. ambitne kino. Jego misją jest „zbliżanie narodów Europy poprzez programy o charakterze kulturalnym i międzynarodowym”[11]. Wszystkie tytuły programów podawane są w dwóch językach - francuskim i niemieckim. |
 |
TV5 Monde: stacja telewizyjna przeznaczona dla zagranicznej publiczności. Jej najważniejszym zadaniem jest promocja języka francuskiego i kultury krajów francuskojęzycznych[12]. Rozpoczął nadawanie 2 stycznia 1984. |
Kanały nieistniejące[edytuj | edytuj kod]
| Logo | Kanał i opis |
|---|---|
 |
France Ô: kanał oferujący programy departamentów zamorskich dla widzów metropolitalnej Francji. Został on uruchomiony 25 lutego 2005 roku i nadawał wyłącznie w regionie Île-de-France, a od 14 lipca 2010 roku nadaje w całym kraju. Ze względu na niską oglądalność i próbę osiągnięcia równowagi finansowej w grupie France Télévisions, kanał zaprzestał nadawanie 1 września 2020[13]. |
Udziały i widownia[edytuj | edytuj kod]
Telewizja[edytuj | edytuj kod]
W 2019 roku średni udział oglądalnośći kanałów France Télévisions wyniósł 28,9%[14], dzięki czemu grupa publiczna była pierwszą we Francji, wyprzedzając grupę TF1 (27,2%) i grupę M6 z 14,5%[15].
| Rok | France 2 | France 3 | France 4 | France 5 | France Ô | France Info | Łącznie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2007[16] | 18,1 | 14,1 | 0,4 | 3,3 | brak danych | brak danych | 35,9 |
| 2008[16] | 17,5 | 13,3 | 0,9 | 3,0 | 34,7 | ||
| 2009[17] | 16,7 | 11,8 | 1,1 | 3,1 | 32,7 | ||
| 2010[17] | 16,1 | 10,7 | 1,6 | 3,2 | 31,6 | ||
| 2011[18] | 14,9 | 9,7 | 2,0 | 3,3 | 29,9 | ||
| 2012[18] | 14,9 | 9,7 | 2,1 | 3,5 | 30,2 | ||
| 2013[19] | 14,0 | 9,5 | 1,8 | 3,3 | 28,6 | ||
| 2014[19] | 14,1 | 9,4 | 1,6 | 3,2 | 0,5 | 28,8 | |
| 2015[20] | 14,3 | 9,2 | 1,7 | 3,4 | 0,6 | 29,2 | |
| 2016[21] | 13,4 | 9,1 | 1,9 | 3,4 | 0,8 | 28,6 | |
| 2017[22] | 13,0 | 9,1 | 1,8 | 3,6 | 0,6 | 0,3 | 28,4 |
| 2018[15] | 13,5 | 9,4 | 1,6 | 3,5 | brak danych | 0,4 | 28,4 |
| 2019[23] | 13,9 | 9,3 | 1,6 | 3,6 | 0,5 | 28,9 | |
| 2020[24] | 14,1 | 9,4 | 1,2 | 3,5 | 0,7 | 28,9 |
Internet[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2015 France Télévisions – z Francetv Info, France 3 Régions, 1re Outre-mer, Culturebox i Géopolis – zajęła 4 miejsce wśród najczęściej odwiedzanych przez użytkowników komputerów witryn informacyjnych we Francji z 6,896 milionami użytkowników, za Le Figaro (8,640 miliona), L'Internaute (8,368 mln) i Le Monde (7,198 mln). Pośród użytkowników telefonów komórkowych zajmuje drugie miejsce z 4,838 milionami użytkowników, za Le Figaro (5,147 miliona), a spośród użytkowników tabletów zajmuje trzecie miejsce z 2,702 milionami użytkowników, za Le Figaro (2,908 miliona) i 20 Minutes (2,814 miliona)[25].
Studia telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
France Télévisions jest właścicielem 14 studiów telewizyjnych, zlokalizowanych na terenie całej Francji w miastach: Paryż, Saint-Claud, Lyon, Tuluza oraz Vendargues[26].
|
|
Status i misja jako publiczna stacja nadawcza we Francji[edytuj | edytuj kod]
France Télévisions jest ogólnokrajową spółką programową, której misje są określone w artykule 44 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. dotyczącej wolności komunikacji, poprawiona ustawą nr 2013-1028 z dnia 15 listopada 2013 r. dotyczącą niezależności nadawców publicznych. Działanie spółki jest równkeż wyjaśnione w specyfikacjach spółki, ustalonych dekretem nr 2009-1263 z dnia 19 października 2009 r. zatwierdzającym statut narodowej spółki programowej France Télévisions. Ponadto kierunki strategiczne grupy są przedmiotem umowy o celach i środkach (COM), podpisywanej co pięć lat między France Télévisions a jej udziałowcem, państwem francuskim[27].
[...] France Télévisions jest odpowiedzialna za projektowanie i programowanie krajowych, regionalnych i lokalnych audycji telewizyjnych, a także zagranicznych audycji radiowych. Publikuje i emituje również szereg usług komunikacji audiowizualnej, w tym audiowizualnych usług medialnych na żądanie, odpowiadających misjom służby publicznej, o których mowa w art. 43-11 oraz w jego specyfikacjach. [...] Uwzględnia rozwój technologii cyfrowych, aby zapewnić wszystkim odbiorcom dostęp do swoich programów. Szanując tożsamość linii redakcyjnych każdej z publikowanych i emitowanych przez siebie usług, France Télévisions zapewnia poprzez swoje wybory programowe i nabywanie programów oraz utworów audiowizualnych i kinematograficznych gwarancję różnorodności twórczości i produkcji. France Télévisions odzwierciedla różnorodność francuskiego społeczeństwa w swoich programach i zapewnia podjęcie odpowiednich działań w celu poprawy obecności tej różnorodności w programach. [...] projektuje i emituje programy regionalne, które przyczyniają się do poznania i wpływu tych terytoriów oraz, w stosownych przypadkach, do ekspresji języków regionalnych. Programy te są nadawane na specjalnych stoiskach, w tym w godzinach największej oglądalności, i można je odebrać w całym kraju. Odzwierciedlają różnorodność życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego w regionie oraz dostarczają informacji lokalnych. [...]
Historia logo[edytuj | edytuj kod]
| Lata | Opis | Logo |
|---|---|---|
| 1992–2000 | Logo przedstawia napis czarny France Télevision (ówczesna nazwa firmy), nad i pod którym widoczne są częściowo ucięte liczby 2 i 3, symbolizujące dwa kanały ówcześnie posiadane przez firmę. | 
|
| 2000–2002 | Podobne do loga obowiązującego w latach 1992–2000. Napis France Télévision został przesunięty na dół logo, nad nim znalazła się gruba szara linia. Nad linią znajdowały się loga kanałów posiadanych przez firmę: wcześniej wspomniane kanały 2 i 3, oraz nowy kanał 5 | |
| 2002–2008 | Logo przedstawia cztery kwadratowe figury, podobne do lustr. Pod nimi znajduje się napis francetélévisions, z wyróżnionymi literami 'télévisions'. Każdy element przedstawiony na logo jest w kolorze niebieskim lub granatowym. | 
|
| 2008–2012 | Logo przypomina to używane w latach 2002–2008. Na górze logotypu pojawiło się piąte „okno”, a wszystkie z nich przybrały różne barwy, odpowiednio: czerwony, niebieski, fioletowy, zielony oraz żółty. Napis pod logotypem pozostał bez zmian. | .svg)
|
| 2012–2018 | Logo przedstawia napis francetélévisions w kolorze czarnym, z wyróżnionymi literami télévisions. Napis ten był częścią logotypów pomiędzy 2002 a 2012 rokiem, jednak w tamtych przypadkach występował w kolorze niebieskim. | 
|
| 2018– | Obecne logo koncernu, obowiązujące od 2018 roku. Przedstawia czarny napis france•tv. Pomysł na logo jest bazowany z poprzedniego projektu, obowiązującego pomiędzy 2012 a 2018 rokiem. |
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 3146651, Rapport annuel 2018 - Volet financier, Issuu [dostęp 2021-08-24] (ang.).
- ↑ France Télévisions and TDF launch targeted advertising on DTT with HbbTV, Broadband TV News, 22 stycznia 2019 [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ TF1 Group, Corporate Executives [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ Dispositifs Antennes et Numérique, FranceTvPro.fr [dostęp 2021-08-18] (fr.).
- ↑ L’histoire, France tv & vous [dostęp 2021-08-18] (fr.).
- ↑ French public TV station launches channel to boost struggling culture sector, RFI, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ Ecouter l'info radio en direct, Franceinfo [dostęp 2021-08-18] (fr.).
- ↑ Portail des Outre-mer La 1ère : actualités et info en direct, vidéo et podcast, Outre-mer la 1ère [dostęp 2021-08-18] (fr.).
- ↑ France 24 to launch Spanish channel in 2017, [w:] France 24 [online], france24.com, 25 lutego 2016 [dostęp 2016-08-27] (ang.).
- ↑ Turkey's TRT joins Euronews supervisory board, worldbulletin.dunyabulteni.net [dostęp 2021-08-18] (tur.).
- ↑ Quiénes somos - Arte Europe, web.archive.org, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-23].
- ↑ The world francophone platform - TV5MONDE, Presse TV5 Mondo.
- ↑ France 4 wins one-year reprieve, France Ô to close, Digital TV Europe, 6 sierpnia 2020 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ Les chiffres, France tv & vous [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ a b TF1 reste en tête des audiences TV 2019 mais tombe sous les 20%, www.20minutes.fr [dostęp 2021-08-21] (fr.).
- ↑ a b Médiamat annuel 2008.
- ↑ a b Médiamat annuel 2010 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-29].
- ↑ a b Médiamat annuel 2012.
- ↑ a b Médiamat annuel 2014. TF1 consolide, RMC Découverte HD 24 performe.
- ↑ Médiamat annuel 2015 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
- ↑ Audiences télé. En 2016, M6 et la TNT progressent, TF1 et France 2 perdent du terrain.
- ↑ Audiences annuelles 2017 : TF1 et France 2 limitent la casse, M6 très faible, France 5 devant C8 et TMC.
- ↑ Audiences annuelles 2019 : Les chaînes TF1 et M6 au plus bas, le service public en forme, record pour LCI et L'Equipe.
- ↑ L'audience de la télévision en 2020.
- ↑ N° 3111 tome V - Avis de M. Jacques Cresta sur le projet de loi de finances pour 2016 (n°3096), www.assemblee-nationale.fr [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b c d e f Olivier Ezratty, Les infrastructures de France Télévisions – Studios, Opinions Libres - Le blog d'Olivier Ezratty [dostęp 2021-12-16] (fr.).
- ↑ Missions, France tv & vous [dostęp 2021-12-15] (fr.).
- ↑ Loi n° 86-1067 du 30 septembre 1986 relative à la liberté de communication (Loi Léotard), www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2021-12-15].
| Konkursy i festiwale | |
|---|---|
| Członkowie |
|
