Franciszek Flasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Flasiński
kanonik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1888
Dąbrowa, koło Bochni

Data śmierci

6/7 września 1946

Proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego w Libiążu
Okres sprawowania

1931–1946

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Archidiecezja krakowska

Prezbiterat

1912

Franciszek Flasiński (ur. 22 stycznia 1888 w Dąbrowie, koło Bochni[1], zm. 6/7 września 1946) – polski ksiądz katolicki, proboszcz parafii w Libiążu, zamordowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie przyjął w 1912 roku w Krakowie, w 1931 r. został proboszczem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Libiążu[2]. Działał na rzecz lokalnej społeczności, przyczynił się do budowy domu starców, domu parafialnego w Libiążu i kaplicy w miejscowości Dąb. Za swoją pracę duszpasterską i zaangażowanie społeczne otrzymał tytuł kanonika. W czasie wojny współpracował z Armią Krajową i pomagał ludności represjonowanej przez hitlerowców.

Grób ks. Flasińskiego w Libiążu

Po wojnie, w nocy z 6 na 7 września 1946 roku, został zastrzelony na swojej plebanii. Mordu dokonało trzech funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa: Czesław Saternus, Zbigniew Karkula i Mieczysław Mendyk. Kapłan został pochowany na cmentarzu w Libiążu, a uroczystości pogrzebowe odprawił kard. Adam Stefan Sapieha. W pogrzebie wzięło udział około dziesięć tysięcy wiernych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ksiądz Kanonik Franciszek Flasiński. mbp.libiaz.pl. [dostęp 2022-09-04].
  2. Księża. przemienienie.libiaz.pl. [dostęp 2022-09-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]