Franciszek Horodyski (malarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Horodyski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1871
Tłusteńkie

Data i miejsce śmierci

28 września 1935
Lwów

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

portrecista

Franciszek Horodyski (ur. 4 marca 1871 w Tłusteńku, pow. husiatyński, zm. 28 września 1935 we Lwowie) – polski malarz portrecista, malował również krajobrazy Podola i Zakopanego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W C.K. Wyższym Gimnazjum w Tarnopolu[1] w 1884 ukończył IIIb klasę[2], w 1885 – IV[3]), w 1886 – V[4], w 1889 złożył maturę[5]. Początkowo studiował na wydziale prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim (1889–1891). Studia przerwał i wyjechał do Monachium. Tam studiował malarstwo pod kierunkiem Fraza Lenbacha i Stanisława Grocholskiego. Kolegował się z Janem Henrykiem Rosenem, Józefem Brandtem i Władysławem Czachórskim[5]. Studia te uzupełniał w Wiedniu w latach 1908–1912. Po powrocie do kraju mieszkał w Trybuchowcach, których był właścicielem (1912–1914), krótko we Lwowie (1914) i Zakopanem (1915-1918)[5]. Odbył także szereg podróży studialnych po Włoszech, Francji i Szwajcarii[5]. W okresie międzywojennym mieszkał na stałe we Lwowie.

Malował głównie obrazy olejne, czasami także pastele. Ich tematem były sceny rodzajowe, krajobrazy z Podola i okolic Zakopanego. Był także uznanym portrecistą - wykonał ponad dwieście portretów. Swoje obrazy podpisywał inicjałami „F.H.” (głównie pejzaże o małym formacie) i „Horodyski” (na portretach). Prace swoje wystawiał w Monachium, w Zachęcie w Warszawie, we Lwowie, Zakopanem i Krakowie[5]. Do ważniejszych jego prac należą Autoportret (1906), portrety matki, żony, córki, Dawida Abrahamowicza i starca[5].

Jego dzieła znajdują się m.in. we Lwowskiej Galerii Obrazów. Od 1920 był kawalerem maltańskim.

Grób Franciszka Horodyskiego na Cmentarzu Łyczakowskim

Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Syn Kornela i Leonii z Garnyszów. W 1903 ożenił się z Martą Jodko-Narkiewicz, miał z nią syna ziemianina Kornela (1904-1940)[6][7] i córkę artystkę-rzeźbiarkę Jadwigę (1905-1973)[8][9][10]. Jego wnuczką była Jadwiga Wołkowicka (1932-2006), nauczycielka w Krzeszowicach, kapitan żeglugi jachtowej[11][12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Według Sprawozdania Dyrekcyi C.K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1883 w tym roku ze stopniem pierwszym ukończył IIIa klasę, zob. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1883. Tarnopol, 1883, s. 69.
  2. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1884. Tarnopol, 1884, s. 88.
  3. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1885. Tarnopol, 1885, s. 90.
  4. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1886. Tarnopol, 1886, s. 84.
  5. a b c d e f Olgierd Zagórowski, Horodyski Franciszek (1871-1935), s. 8.
  6. po 17 września 1939 aresztowany przez władze sowieckie i zamordowany w Starobielsku
  7. Kornel «Nel» Horodyski h. Korczak [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-02-03].
  8. Adam Boniecki: Horodyscy h. Korczak. W: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 7. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1904, s. 354.
  9. Genealogia rodu Horodyski herbu Korczak - online [25.06.2020]
  10. Franciszek Horodyski h. Korczak - M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego - online [25.06.2020]
  11. Kinga Horodyska h. Korczak [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-02-03].
  12. Egon Leopolski, Kinga, „Cracovia Leopolis nr. 3 (51) 2007”, s. 64-66, ISSN 1234-8600.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]