Franciszek Ilski

Franciszek Ilski
Data i miejsce urodzenia	3 października 1907 ; Mińsk Mazowiecki, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	16 października 1942 ; Warszawa, Generalne Gubernatorstwo
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Ilski (ur. 3 października 1907 w Mińsku Mazowieckim, zm. 16 października 1942 w Warszawie)^[1] – polski tokarz, działacz ruchu robotniczego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu Szkoły Rzemieślniczej im. S. Konarskiego w Warszawie zatrudnił się w Warszawskiej Spółce Akcyjnej Budowy Parowozów. Później pracował w zakładach Škody, Ursus oraz Lilpop, Rau i Loewenstein^[1]. Został działaczem Komunistycznej Partii Polski, należał także do Związku Metalowców.

W 1940 przystąpił do konspiracyjnej grupy komunistów^[1]. W 1941 był jednym z organizatorów Robotniczo-Chłopskiej Organizacji Bojowej w Warszawie i członkiem jej kierownictwa^[2]. Od 1942 działał w Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Był sekretarzem Komitetu Dzielnicowego PPR na warszawskiej Woli. Został aresztowany w nocy z 28 na 29 września 1942 i osadzony na Pawiaku. Stracono go w publicznej egzekucji 50 więźniów 16 października 1942^[1]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C6-5-7)^[3].

11 października 1946 został pośmiertnie odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy^[4].

W 1960 roku jego imieniem nazwano ulicę w Warszawie, w obecnej dzielnicy Rembertów^[5].

↑ ^a ^b ^c ^d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 216.
↑ A. Przygoński, Akcje zbrojne GL-Warszawa 1942, Warszawa 1976.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 53 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji na terenie m. st. Warszawy”.
↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 334. ISBN 83-86619-97X.