Franciszek Karol Habsburg
Arcyksiążę austriacki | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Habsburgowie Lotaryńscy |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Franciszek Józef |
Odznaczenia | |
Franciszek Karol Józef Habsburg-Lotaryński (ur. 17 grudnia 1802 w Wiedniu, zm. 8 marca 1878 tamże) – arcyksiążę austriacki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn cesarza Franciszka II i jego drugiej żony Marii Teresy Burbon. Był młodszym bratem Ferdynanda I, który z powodu swojej choroby nie rokował szans na przedłużenie dynastii męskim potomkiem[1]. W związku z chorobą Ferdynanda, która nie była żadną tajemnicą, i o której wiedział cesarz Franciszek, Franciszek Karol był jego następcą. Istniała możliwość, że cesarz w związku z chorobą Ferdynanda zmieni prawo sukcesji. Tak się jednak nie stało. Cesarz nie chciał robić wyjątków od zasady primogenitury[2].
W latach 1835–1842 zasiadał w radzie regencyjnej, której przewodniczył kanclerz Klemens von Metternich. Sam nie lubił zajmować się polityką, nie odegrał żadnej roli dziejowej[3]. Pod wpływem wydarzeń z okresu Wiosny Ludów cesarz Ferdynand I abdykował. Arcyksiężna Zofia oraz Felix zu Schwarzenberg przekonali Franciszka Karola, że tron należy przekazać nie jemu, ale jego synowi Franciszkowi Józefowi. W dokumencie abdykacyjnym wydanym 1 grudnia 1848 przez ustępującego cesarza znalazł się zapis poświęcony tej kwestii: „Nasz najdostojniejszy Pan brat, prawowity następca w rządach, arcyksiążę Franciszek Karol oświadcza… że i on zrzeka się austriackiej korony, a to mianowicie na rzecz Swego, a po Nim do tronu powołanego syna, arcyksięcia Franciszka Józefa.”[4]
Dla Polaków pozostających pod zaborem austriackim abdykacja Franciszka Karola oznaczała dobre rozwiązanie. Nie było tajemnicą, że arcyksiążę nie lubił Polaków. Podczas swojej podróży inspekcyjnej do Galicji w 1839 spotkał się z bardzo chłodnym przyjęciem. Istniał nawet projekt zbrojnego zamachu na Franciszka Karola, w tym jego porwania i przetrzymywania jako zakładnika[3].
Franciszek Karol był człowiekiem skromnym i spokojnym. Nie grzeszył inteligencją, nie posiadał zdolności wybitnego męża stanu. Pozostawał w cieniu żony, na której barki scedował zadania związane nie tylko z wychowaniem potomstwa. Przyjemności dworu wiedeńskiego nie były mu obce. Bywał częstym gościem licznych dworskich balów. Na co dzień wolny od obowiązków w sferze publicznej zajmował się teatrem i polowaniem. Z synami się raczej nie kontaktował, jeśli już były to spotkania rzadkie, wyłącznie natury oficjalnej[3].
Mecenas kultury
[edytuj | edytuj kod]Franciszek Karol interesował się kulturą i sztuką. Patronował licznym przedsięwzięciom kulturalnym. Najbardziej znaną placówką, którą się interesował był dom kultury jego imienia założony w Linzu. Arcyksiążę bywał niezwykłym mecenasem. Podupadający teatr w Bad Ischl wspomógł hojnie wykupując wszystkie bilety na grane tam przedstawienia. Na prywatnych występach, na których bywał, grano spektakle zgodnie z jego życzeniem. Za wszystkie występy płacił aktorom. Ze względu na swoją hojność, był niezwykle popularny w Bad Ischl[5].
Małżeństwo i rodzina
[edytuj | edytuj kod]4 listopada 1824 poślubił Zofię Wittelsbach, księżniczkę bawarską[6]. Para miała sześcioro dzieci:
- Franciszka Józefa (1830–1916) – cesarza Austrii
- Maksymiliana Ferdynanda Józefa (1832–1867) – cesarza Meksyku
- Karola Ludwika (1833–1896) – arcyksięcia
- Marię Annę (1835–1840) – arcyksiężniczkę
- syna, który urodził się martwy (1840)
- Ludwika Wiktora (1842–1919) – arcyksięcia
Arcyksiążę zmarł w 1878, sześć lat po swojej żonie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grodziski 2006 ↓, s. 37.
- ↑ Grodziski 2006 ↓, s. 25.
- ↑ a b c Grodziski 2006 ↓, s. 38.
- ↑ Grodziski 2006 ↓, s. 6.
- ↑ Größing 2005 ↓, s. 34.
- ↑ Hamann 1999 ↓, s. 31.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sigrid-Maria Größing: Sisi und ihre Familie. Wien: Carl Ueberreuter, 2005.
- Brigitte Hamann: Cesarzowa Elżbieta. Warszawa: 1999.
- Stanisław Grodziski: Franciszek Józef I. Wrocław: 2006.
- Andrew Wheatcroft: Habsburgowie. Kraków: 2000.
- Habsburgowie Lotaryńscy
- Odznaczeni Orderem Królewskim Serafinów
- Odznaczeni Orderem Orła Czarnego
- Odznaczeni Orderem Orła Czerwonego
- Odznaczeni Orderem Krzyża Południa
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Andrzeja (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Ducha
- Odznaczeni Orderem Świętego Huberta
- Odznaczeni Orderem Świętego Stefana
- Odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Orderem Zbawiciela
- Odznaczeni Orderem Złotego Runa
- Odznaczeni Świętym Konstantyńskim Orderem Wojskowym Świętego Jerzego
- Odznaczeni Orderem Świętego Ferdynanda (Sycylia)
- Odznaczeni Orderem Korony Wirtemberskiej
- Ludzie urodzeni w Wiedniu
- Urodzeni w 1802
- Zmarli w 1878
- Pochowani w kościele kapucynów w Wiedniu
- Następcy tronu
- Odznaczeni Orderem Domowym i Zasługi Księcia Piotra Fryderyka Ludwika