Franciszek Ksawery Szaniawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Ksawery Szaniawski
Kanonik katedry warszawskiej
Ilustracja
Data urodzenia

1768

Data śmierci

1830

Wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej
Okres sprawowania

1827–1828

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

Franciszek Ksawery Szaniawski (ur. 1768, zm. 1830) – duchowny rzymskokatolicki, prawnik, wykładowca na Wydziale Teologicznym Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego i Seminarium Głównym, scholastyk warszawskiej kapituły katedralnej w 1829 roku[1], wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej w latach 1828–1829, członek Komisji Najwyższej Egzaminacyjnej w Królestwie w 1829 roku[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Akademii Krakowskiej. Prawnik i duchowny, był członkiem zgromadzenia księży kanonistów. Od 1808 był profesorem Szkoły Prawa, a od 1817 – Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1809 był też członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[3].

Od 1809 Kanonik katedry warszawskiej, a od 1822 również oficjał i wikariusz generalny archidiecezji warszawskiej[3]. Jako kanonik kapituły warszawskiej, przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[4]. Po śmierci metropolity Wojciecha Skarszewskiego (zmarł 12 czerwca 1827), w okresie od 16 czerwca 1827 do 4 lipca 1828 sprawował też funkcję wikariusza kapitulnego[5].

Był autorem licznych publikacji z zakresu prawa cywilnego, handlowego i familijnego[3]. Jest autorem tłumaczenia Kodeksu Napoleona na język polski. Jako duchowny starał się tak interpretować przepisy kodeksu, by nie były one przeciwne stanowisku Kościoła. Publikował artykuły na tematy cywilistyczne i dotyczące prawa publicznego m.in. w „Pamiętniku Warszawskim”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 130.
  2. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 125.
  3. a b c Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Leksykon Historii Polski, Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1995, s. 730, ISBN 83-214-1042-1, OCLC 69545827.
  4. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 2, s. 12–13.
  5. Grzegorz Kalwarczyk, Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie, Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 31, ISBN 978-83-7821-118-1, OCLC 948875463.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H. E. Wyczawski, Słownik Polskich Teologów Katolickich, t. IV, Warszawa 1983, s. 248–250.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]