Franciszek Leszczyński (oficer)

Franciszek Leszczyński
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1797 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 marca 1870 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1812–1839
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego (1807–1813); Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815–1831); Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Batalion Saperów Księstwa Warszawskiego, Korpus Topografów
Główne wojny i bitwy	Inwazja na Rosję (1812); Powstanie listopadowe
Późniejsza praca	kierownictwo IV Oddziału Budowy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej na trasie Częstochowa – Niwka

Franciszek Leszczyński (ur. 3 grudnia 1797 w Warszawie, zm. 21 marca 1870 tamże) – oficer wojsk Królestwa Polskiego, uczestnik powstania listopadowego, topograf, budowniczy jednego z odcinków kolei Warszawsko-wiedeńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 grudnia 1797 w Warszawie w rodzinie Tomasza i Antoniny z Kazańskich. W 1812 wstąpił do batalionu saperów wojsk Księstwa Warszawskiego i wziął udział w kampanii rosyjskiej.

W 1815 ukończył naukę w Szkole Artylerii i Inżynierów i otrzymał stopień konduktora w korpusie inżynierów z przydziałem do dyrekcji twierdzy Modlin jako adiutant dyrekcji. W 1818 wykonał plan Wisły w okolicach twierdzy od Czosnowa do Modlina.

W tym samym 1818 został przeniesiony do komendy miasta Warszawy również jako adiutant. W 1829 awansowany do stopnia porucznika. Wziął udział w powstaniu listopadowym i otrzymał awans do stopnia kapitana.

Po upadku powstania pozostał w Warszawie i służył w Korpusie Topografów. Wspólnie z Józefem Koriotem dokończyli realizację mapy Królestwa Polskiego.

W 1839 złożył dymisję w stopniu podpułkownika oraz został zatrudniony przez Bank Polski i kierował pracami inżynieryjnymi na trasie Częstochowa-Niwka w IV Oddziale Budowy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. W tym samym roku odbył podróż służbową do Wiednia, Berlina i Saksonii. W 1845 rozpoczął budowę stacji kolejowej w Częstochowie. Był członkiem Rady Szpitala św. Benedykta oraz został członkiem honorowym władz miejskich. Był właścicielem Hotelu Polskiego w pobliżu Jasnej Góry.

Żonaty z Celestyną Wierzbicką (6 IV 1808 Wiedeń – 15 X 1869 Warszawa) córką Piotra Bazylego Wierzbickiego. Pod koniec życia przeniósł się do Warszawy gdzie zmarł 21 marca 1870 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 19, rząd 4, grób nr 21).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 463-464. [dostęp 2021-04-29]. (pol.).
Encyklopedia Częstochowy: Leszczyński Franciszek [online], encyklopedia.czestochowa.pl [dostęp 2021-05-01] (pol.).