Franciszek Pawłowski (biskup)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	27 maja 1827
Konsekrator	Wojciech Józef Skarszewski
Współkonsekratorzy	Adam Michał Prażmowski; Józef Marceli Dzięcielski
Konsekrowani biskupi
Paweł Straszyński	8 stycznia 1837
Antoni Melchior Fijałkowski	15 maja 1842
Współkonsekrowani biskupi
Wawrzyniec Gutowski	10 maja 1829
Tomasz Chmielewski	19 listopada 1837
Józef Joachim Goldtmann	18 listopada 1838

Franciszek Pawłowski
Kraj działania	Polska
Data urodzenia	29 marca 1774
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1852 ; Warszawa
Miejsce pochówku	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku
	Biskup diecezjalny płocki
Okres sprawowania	1836–1852
	Biskup koadiutor płocki
Okres sprawowania	1829–1836
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	9 kwietnia 1827
Sakra biskupia	27 maja 1827

Franciszek Pawłowski (ur. 29 marca 1774, zm. 6 lipca 1852 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1827–1829, biskup koadiutor płocki w latach 1829–1836, biskup diecezjalny płocki w latach 1836–1852.

Życiorys

W 1827 mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. W 1829 był dziekanem włocławskiej kapituły katedralnej^[1]. W 1829 został biskupem koadiutorem biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego^[2], a 7 czerwca 1836 biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Przebywał przeważnie w Pułtusku.

Zmarł w Warszawie, został pochowany w katedrze płockiej.

↑ Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 135.
↑ Nota biograficzna Franciszka Pawłowskiego na stronie diecezji Koziebrody (poz. 70). koziebrody.w.interia.pl (arch.). [dostęp 2018-05-11].

Franciszek Pawłowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-05-11] (ang.).