Franciszek Poniatowski (kanonik)
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
Franciszek Józef Poniatowski herbu Ciołek (ur. 1723, zm. 1749) – kanonik i proboszcz katedry krakowskiej, kanclerz gnieźnieński od 1748.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Stanisława Poniatowskiego i Konstancji Czartoryskiej, bratem późniejszego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przeznaczony przez rodziców do kariery duchownej, otrzymywał stosowne nauki w seminariach w Niemczech i francuskiej miejscowości Issy-les-Moulineaux. Od osiemnastego roku życia Franciszek cierpiał na epilepsję, którą próbował leczyć w zagranicznych uzdrowiskach. W 1745 powrócił do Polski, gdzie trzy lata później został kanclerzem gnieźnieńskim. Na krótko przed śmiercią objął również funkcję proboszcza katedry krakowskiej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Link-Lenczowski: Stanisław Poniatowski (Ciołek Poniatowski) h. Ciołek. iPSB. [dostęp 2015-06-13].