Franciszek Przybylski (pilot)

Franciszek Przybylski

sierżant pilot
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1895 Rosnowo
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1928 Czechosłowacja
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Luftstreitkräfte Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	9 eskadra wywiadowcza 10 eskadra wywiadowcza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Franciszek Przybylski (ur. 25 lutego 1895 w Rosnowie, zm. 4 czerwca 1928 na terenie Czechosłowacji) – sierżant pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Jana i Józefy z Łysków. W Poznaniu ukończył ośmioklasową szkołę ludową i rozpoczął naukę w wyższej szkoły ludowej. Po wybuchu I wojny światowej, w maju 1915 roku, został powołany do odbycia służby w armii cesarskiej. Po miesięcznym przeszkoleniu został skierowany na front jako żołnierz Fliegerkompanie 69. Służył w armii niemieckiej do grudnia 1918 roku, walczył na frontach w Galicji, Węgrzech, Serbii oraz w Macedonii.

Po demobilizacji powrócił w rodzinne strony, gdzie zaciągnął się oddziałów powstańców wielkopolskich i 7 stycznia 1919 roku, jako doświadczony lotnik, otrzymał przydział do lotnictwa. Został skierowany na przeszkolenie lotnicze w Wyższej Szkoły Pilotów w Stacji Lotniczej Ławica. Po jego ukończeniu został przydzielony jako pilot do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych, z której został przeniesiony do eskadry fotogrametrycznej.

W związku wojną polsko-bolszewicką i zapotrzebowaniem polskich jednostek na pilotów został przydzielony do 9 eskadry wywiadowczej i w jej składzie walczył na froncie. Brał udział w bitwie warszawskiej, podczas której wykonywał loty bojowe w rejonie Pułtuska i Ostrowi Mazowieckiej. Wyróżnił się podczas ataków na oddziały Armii Czerwonej, wykonał kilkanaście lotów bojowych podczas których zrzucił na oddziały wroga 600 kg bomb.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim, służył w 10 eskadrze wywiadowczej. 10 maja 1921 roku otrzymał przydział do Szkoły Strzelców i Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, gdzie służył jako instruktor. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1924 roku. Zatrudnił się jako pilot w Compagnie Internationale de Navigation Aerienne (C.I.D.N.A). Zginął 4 czerwca 1928 roku na terenie Czechosłowacji w trakcie lotu służbowego.

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Virtuti Militari nr 8099 – 27 lipca 1922,
• Krzyż Walecznych,
• Polowa Odznaka Pilota – pośmiertnie.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). Walka i demobilizacja. T. II. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
• Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.