Franciszek Wielopolski (1658–1732)

	Franciszek Wielopolski
	Franciszek Wielopolski
	; Starykoń
Rodzina	Wielopolscy
Data urodzenia	1658
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1732; Kraków
Ojciec	Jan Wielopolski
Matka	Konstancja Krystyna Komorowska
Żona	Teresa Magdalena Tarło; Anna Lubomirska
Dzieci	Jan; Karol Wielopolski; Hieronim Wielopolski
	Odznaczenia

Ten artykuł dotyczy wojewody krakowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Franciszek Wielopolski (ur. w 1658 roku, zm. w 1732) – hrabia, założyciel Węgierskiej Górki, starosta generalny krakowski w latach 1688–1732, wielkorządca krakowski od 1708, wojewoda sieradzki od 20 lutego 1720, krakowski od 15 czerwca 1728, VIII ordynat Ordynacji Myszkowskich^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Wielopolskiego i Konstancji Krystyny Komorowskiej, prawnuczki Zygmunta Myszkowskiego założyciela Ordynacji Myszkowskich^[2]. Żonaty dwukrotnie. Pierwsza żona, Teresa Magdalena Tarło córka kanclerza wielkiego koronnego Karola Tarły, urodziła mu 2 synów: Karola i Jana. Druga żona, Anna Lubomirska (zm. 1736), córka hetmana wielkiego koronnego Hieronima Lubomirskiego z którą ożenił się w 1711, urodziła mu syna Hieronima.

W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego^[3], a także członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku^[4]. W 1708 roku król Stanisław Leszczyński wysłał go do Wiednia, by wybadał nastawienie dworu wiedeńskiego, względem jego panowania w Polsce. Był posłem województwa krakowskiego na sejm 1724 roku^[5]. Hrabia na Żywcu i Pieskowej Skale, właściciel zamku de Lankoruna Alias de Brzese, margrabia i VIII ordynat. Był także starostą bocheńskim, żarnowieckim (od 1704 r., z nadania królewskiego po Stefanie Bidzińskim), lanckrońskim (od 1704 r., po zakupie od Józefa Władysława Myszkowskiego, ostatniego ordynata pińczowskiego z rodu Myszkowskich, za kwotę 200 080 zł) i lipińskim.

↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.46.
↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.43.
↑ Suffragia województw i ziem koronnych i W.X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 5.
↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
↑ Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4.

Robert Zwierzyniecki: Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz, Książ i Szaniec. Kraków: Ridero, 2017, s. tak. ISBN 978-83-8104-906-1.