Franciszek Wielopolski (zm. 1732)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy wojewody krakowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Franciszek Wielopolski
Ilustracja
Herb
Starykoń
Rodzina Wielopolscy herbu Starykoń
Data i miejsce śmierci 8 kwietnia 1732
Kraków
Ojciec Jan Wielopolski
Matka Konstancja Krystyna Komorowska
Żona

Teresa Magdalena Tarło
Anna Lubomirska

Dzieci

Jan
Karol Wielopolski
Hieronim Wielopolski

Odznaczenia
Order Orła Białego

Franciszek Wielopolski (ur. ok. 1665 roku – zm. 8 kwietnia 1732 roku) – wojewoda krakowski w latach 1728-1732, wojewoda sieradzki w latach 1720-1728, wielkorządca krakowski z nadania Stanisława Leszczyńskiego od 1 lipca 1702 roku do 30 czerwca 1705 roku, starosta krakowski w latach 1688-1732, starosta żarnowiecki w 1699 roku, starosta przemykowski w 1700 roku, starosta lanckoroński w latach 1703-1710, starosta bocheński w 1704 roku, margrabia pińczowski w 1704 roku[1], VIII ordynat Ordynacji Myszkowskich[2], hrabia, założyciel Węgierskiej Górki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Wielopolskiego i Konstancji Krystyny Komorowskiej, prawnuczki Zygmunta Myszkowskiego założyciela Ordynacji Myszkowskich[3]. Żonaty dwukrotnie. Pierwsza żona, Teresa Magdalena Tarło córka kanclerza wielkiego koronnego Karola Tarły, urodziła mu 2 synów: Karola i Jana. Druga żona, Anna Lubomirska (zm. 1736), córka hetmana wielkiego koronnego Hieronima Lubomirskiego z którą ożenił się w 1711, urodziła mu syna Hieronima.

W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego[4], a także członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[5]. W 1708 roku król Stanisław Leszczyński wysłał go do Wiednia, by wybadał nastawienie dworu wiedeńskiego, względem jego panowania w Polsce. Był posłem województwa krakowskiego na sejm 1724 roku[6]. Poseł województwa krakowskiego na sejm 1730 roku[7].

Hrabia na Żywcu i Pieskowej Skale, właściciel zamku de Lankoruna Alias de Brzese, margrabia i VIII ordynat. Był także starostą bocheńskim, żarnowieckim (od 1704 r., z nadania królewskiego po Stefanie Bidzińskim), lanckrońskim (od 1704 r., po zakupie od Józefa Władysława Myszkowskiego, ostatniego ordynata pińczowskiego z rodu Myszkowskich, za kwotę 200 080 zł) i lipińskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Franciszek Leśniak, Wielkorządcy krakowscy XVI-XVIII wieku, Kraków 1996, s. 274.
  2. ↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.46.
  3. ↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.43.
  4. ↑ Suffragia województw i ziem koronnych i W.X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 5.
  5. ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
  6. ↑ Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4.
  7. ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 11.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Zwierzyniecki: Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz, Książ i Szaniec. Kraków: Ridero, 2017, s. tak. ISBN 978-83-8104-906-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Wielopolski_(zm._1732)&oldid=57183093”