Franciszek Zglenicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Zglenicki
Biskup tytularny Gortyna
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

1767

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1841
Kraków

Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania

1824–1841

Administrator apostolski diecezji krakowskiej
Okres sprawowania

1836–1841

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1790

Nominacja biskupia

27 września 1824

Sakra biskupia

12 grudnia 1824

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 grudnia 1824

Konsekrator

Jan Paweł Woronicz

Współkonsekratorzy

Grzegorz Tomasz Ziegler
Tomasz Nowina-Nowiński

Franciszek Zglenicki (ur. 1767, zm. 27 stycznia 1841 w Krakowie) – krakowski biskup pomocniczy, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej w 1829 roku[1].

Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[2]. Sakrę biskupią otrzymał 12 grudnia 1824 z rąk biskupa Jana Pawła Woronicza. Został wówczas administratorem diecezji w przypadku nieobecności biskupa Woronicza.

Był współpracownikiem biskupa Karola Skórkowskiego. 18 stycznia 1836 przejął zarządzanie diecezją krakowską po wyjeździe do Opawy biskupa Skórkowskiego.

14 sierpnia 1836 konsekrował kościół w Proszowicach. Był proboszczem kościoła św. Szczepana w Krakowie.

Dokonał rekognicji (rozpoznania) relikwii błogosławionej Bronisławy i przewodniczył krakowskim uroczystościom beatyfikacyjnym Bronisławy, które odbyły się 3 września 1840.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 133.
  2. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 7, s. 59.