Franciszka Świetlikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszka Świetlikowa
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1912
Warszawa

Data śmierci

5 sierpnia 1972

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

historyk

Grób Konrada Świetlika i jego żony Franciszki na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Franciszka Świetlikowa z domu Mikanowska (ur. 23 lipca 1912 w Warszawie, zm. 5 sierpnia 1972) – polska działaczka komunistyczna, historyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W okresie przedwojennym pracowała w warszawskich fabrykach włókienniczych jako robotnica. Działała w MOPR, KZMP, a od 1935 roku w KPP. Za działalność komunistyczną była aresztowana i więziona. W latach 1939–1941 przebywała w Białymstoku, gdzie pracowała jako robotnica oraz pełniła funkcję sekretarza MOPR, była też lektorem Komitetu Miejskiego WKP(b).

Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 roku wyjechała w głąb ZSRR. W 1943–1946 służyła w 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki jako oficer polityczno-wychowawczy. Od 1944 aktywistka PPR. W latach 1946–1947 pracowała w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego jako wicedyrektor Biura Kadr. Od 1949 zatrudniona w KC PZPR. Od 1952 roku uczęszczała na studia aspiranckie w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR. W 1957 ukończyła studia magisterskie w zakresie podstaw marksizmu-leninizmu w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w Wydziale, następnie Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR. 19 grudnia 1965 roku uzyskała tytuł doktora w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR[1] na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem Józefa Kowalskiego zatytułowanej Komunistyczna Partia Robotnicza Polski 1918-1923[2]. Autorka haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem był generał Konrad Świetlik, od 1948 wiceminister bezpieczeństwa publicznego. W 1970 roku została rencistką. Pochowana na wojskowych Powązkach (kwatera B33-3-3)[4].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Komunistyczna Partia Robotnicza Polski 1918-1923, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1968.
  • (redakcja) II Zjazd Komunistycznej Partii Robotniczej Polski : 19 IX - 2 X 1923 : protokoły obrad i uchwały, przygotowali do dr. i wstęp Gereon Iwański, Henryk Malinowski i Franciszka Świetlikowa, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1968.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. T., Rozprawy doktorskie pracowników Zakładu Historii Polski przy KC PZPR bronione w latach 1964-1966, "Z Pola Walki" 9 (1966), nr 4 (36), s. 255-256.
  2. Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 572, przyp. 151, ISBN 978-83-235-0318-7
  3. Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1: A-D, red. nacz. Feliks Tych, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1978, s. 5
  4. Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Siewierski, Komuniści i historycy. Polski ruch robotniczy w badaniach uczonych w PRL – wybrane aspekty [w:] Partia komunistyczna w Polsce. Struktury - ludzie - dokumentacja, pod red. Dariusza Magiera, Lublin – Radzyń Podlaski 2012, s. 463-479.
  • Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 572.