Francja Podrównikowa
2°32′S 44°18′W/-2,529802 -44,305794| kolonia | |||||
| 1612-1615 | |||||
| |||||
| Hymn: Vive Henri IV! (Niech żyje Henryk IVǃ) | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba |
Saint Louis (São Luís) | ||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
| Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego  | |||||
| 2°32′S 44°18′W/-2,529802 -44,305794
| |||||
Francja Podrównikowa (franc. France Équinoxiale) – kolonia francuska założona w pierwszej poł. XVII wieku w okolicach dzisiejszego miasta brazylijskiego São Luís w stanie Maranhão.
Francuzi w Nowym Świecie[edytuj | edytuj kod]
Francuskie imperium kolonialne obejmowało w Nowym Świecieː Nową Francję (franc. Nouvelle France) w Ameryce Północnej i przez okres 12 lat tzw. Francję Antarktyczną (franc. France antartique) na obszarze dzisiejszego Rio de Janeiro. Posiadanie tych terytoriów stało w sprzeczności z wytycznymi dotyczącymi podziału obszarów Nowego Świata między Hiszpanię i Portugalię, zawartymi w bulli papieża Aleksandra VI Inter caetera z 4 maja 1493 roku[1], i doprecyzowanymi w Traktacie z Tordesillas z 7 czerwca 1494[2].
Saint Louis[edytuj | edytuj kod]
W 1612 wyruszyła z Cancale w Bretanii francuska ekspedycja pod wodzą Daniela de La Touche. W wyprawie wzięło udział 500 Francuzów. De la Touche, który już w 1604 odkrył wybrzeże na północnym krańcu dzisiejszego stanu Maranhão, ufortyfikował osadę, nazywając ją na cześć św. Ludwika Króla – Saint Louis. Jest to jedyna stolica stanu brazylijskiego założona przez kolonistów francuskich. Wśród przybyłych z Francji osadników byli kapucyni, którzy odprawili pierwszą mszę w osadzie 8 września. Kolonia francuska w São Luís rozwijała się do 1615 roku. Francuzi zostali wyparci przez uzbrojonych Portugalczyków pod wodzą Alexandre de Moura z Pernambuco. Po 1620 miasto zaczęło rozwijać się ponownie w związku z osiedlaniem się Portugalczyków. Jego ekonomia opierała się na uprawie trzciny cukrowej i wyzysku niewolników[3][4].
Francuzi podejmowali kolejne próby osadnictwa na północ od kolonii portugalskich w latachː 1626, 1635, 1643 oraz w 1645 roku. Kolonie nie funkcjonowały dobrze, były źle zarządzane. Dopiero w 1674 roku, gdy tereny obecnej Gujany Francuskiej przeszły pod bezpośredni zarząd władz państwowych, ukonstytuowała się stała forma obecności francuskiej na terenie Ameryki Południowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aleksander VI: Inter caetera. Rome. [dostęp 2020-09-22]. (ang.).
- ↑ Treaty of Tordesillas. www.unesco.org. [dostęp 2020-09-22]. (ang.).
- ↑ Claude d'Abbeville: Histoire de la mission des pères Capucins en l'isle de Maragnan et terres circonvoisines. Paris: 1614, s. 10. (fr.).
- ↑ Yves d'Évreux: Voyage dans le Nord du Brésil, fait durant les années 1613 et 1614. Leipzig-Paris: Librairie A. Franck, 1615 (1864). (fr.).
- ↑ Pierre Pelleprat, Jean Grillet, Pierre Aimé Lombard: Mission de Cayenne et de la Guyane française avec une carte géographique. Paris: 1857, s. 544. (fr.).