Frank Gehry Ephraim Goldberg
Frank Gehry (2006)
Imię i nazwisko
Frank Owen Gehry
Data i miejsce urodzenia
28 lutego 1929 Toronto
Narodowość
amerykańska
Dziedzina sztuki
architektura
Epoka
dekonstruktywizm
Odznaczenia
Frank Owen Gehry , właśc. Ephraim Goldberg (ur. 28 lutego 1929 w Toronto ) – amerykański architekt , pochodzący z kanadyjskiej rodziny polsko -żydowskiej [1] i projektant form przemysłowych, jeden z głównych przedstawicieli dekonstruktywizmu . Laureat Nagrody Pritzkera z 1989[2] .
W 1947 Gehry przyjechał do Kalifornii , gdzie do 1954 studiował architekturę na University of Southern California w Los Angeles , a następnie urbanistykę na Harvardzie . Od 1962 prowadzi własne biuro architektoniczne w Los Angeles.
Budynki Gehry’ego mają charakter kolażu złożonego z powyginanych brył o powierzchni wykonanej z różnych i w tradycyjnej architekturze nieprzystających do siebie materiałów (tytan , beton , kamień, tynk , siatka druciana itd.). Gehry zaskakuje też niekonwencjonalnymi zestawieniami barw. Jego architektura jest zorientowana przede wszystkim na efekt zewnętrzny, świadomie wywołując szok poprzez kontrast z tradycyjną przestrzenią miejską. Charakterystyczne i łatwo kojarzone z architektem są silnie przechylone ściany i pofalowane płaszczyzny. Krytycy Gehry’ego wskazują na miałkość projektów wnętrz i banalizm układów funkcjonalnych. Często zarzuca mu się też ograniczanie się do tego samego repertuaru zmanierowanych form.
Rodzina Gehry’ego wywodzi się z Polski. Jego dziadkowie są pochowani na Cmentarzu żydowskim w Łodzi , a jego matka się tu urodziła.
biurowiec Chiat/Day/Mojo w Venice w Kalifornii , 1975 –1991 (z Coosje van Bruggenem i Claesem Oldenburgiem )
dom własny w Santa Monica w Kalifornii , 1977–1979
California Aerospace Museum w Santa Monica , 1982–1984
Vitra Design Museum w Weil am Rhein , 1989
American Center w Paryżu , 1991–1994
Weisman Art Museum Uniwersytetu Minnesota
Centrum Komunikacji i Technologii w Bad Oeynhausen , 1991–1995
Muzeum Guggenheima w Bilbao , 1991–1997
Tańczący dom w Pradze , 1995
Fundacja Louis Vuitton w Paryżu[3]
centrum mediów Neue Zollhof w Düsseldorfie , 1997–1999
Experience Music Project and Science Fiction Museum and Hall of Fame w Seattle , 2000–2004
wieżowiec Gehry-Tower w Hanowerze , 2000–2001
budynek DZ BANK przy Pariser Platz w Berlinie , 2001
MARTa-Museum w Herfordzie , 2001–2005
wieżowiec 8 Spruce Street w Nowym Jorku , 2006–2010
Laureaci Nagrody Wolfa w dziedzinie sztuki
1981 malarstwo: Marc Chagall , Antoni Tàpies
1982 muzyka: Vladimir Horowitz , Olivier Messiaen , Josef Tal
1983/1984 architektura: Ralph Erskine
1984/1985 rzeźba: Eduardo Chillida
1986 malarstwo: Jasper Johns
1987 muzyka: Isaac Stern , Krzysztof Penderecki
1988 architektura: Fumihiko Maki , Giancarlo De Carlo
1989 rzeźba: Claes Oldenburg
1990 malarstwo: Anselm Kiefer
1991 muzyka: Yehudi Menuhin , Luciano Berio
1992 architektura: Frank Gehry , Jørn Utzon , Denys Lasdun
1993 rzeźba: Bruce Nauman
1994/1995 malarstwo: Gerhard Richter
1995/1996 muzyka: Zubin Mehta , György Ligeti
1996/1997 architektura: Frei Otto , Aldo van Eyck
1998 rzeźba: James Turrell
1999 malarstwo: nie przyznano
2000 muzyka: Pierre Boulez , Riccardo Muti
2001 architektura: Álvaro Siza
2002/2003 malarstwo i rzeźba: Louise Bourgeois
2004 muzyka: Mstisław Rostropowicz , Daniel Barenboim
2005 architektura: Jean Nouvel
2006/2007 malarstwo i rzeźba: Michelangelo Pistoletto
2008 muzyka: Gia Kanczeli , Claudio Abbado
2010 architektura: Peter Eisenman , David Chipperfield
2011 malarstwo i rzeźba: Rosemarie Trockel
2012 muzyka: Plácido Domingo , Simon Rattle
2013 architektura: Eduardo Souto de Moura
2014 rzeźba: Olafur Eliasson
2015 muzyka: Jessye Norman , Murray Perahia
2016 architektura: Phyllis Lambert
2017 rzeźba: Laurie Anderson , Lawrence Weiner