Frank Simek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank Simek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Franklin Simek

Data i miejsce urodzenia

13 października 1984
Saint Louis

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Carlisle United

Numer w klubie

2

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2005 Arsenal 0 (0)
2004 QPR (wyp.) 5 (0)
2005 Bournemouth (wyp.) 8 (0)
2005–2010 Sheffield Wednesday 119 (0)
2010– Carlisle United 26 (0)
W sumie: 158 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007–  Stany Zjednoczone 5 (0)
  1. Aktualne na: 11 lutego 2011. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 11 lutego 2011.

Franklin „Frank” lub „Frankie” Simek (ur. 13 października 1984 w Saint Louis) – amerykański piłkarz pochodzenia polskiego występujący na pozycji obrońcy. Zawodnik klubu Carlisle United.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Simek zawodową karierę rozpoczynał w 2003 roku w angielskim Arsenalu, grającym w Premier League. W 2004 roku, od października do listopada przebywał na wypożyczeniu w Queens Park Rangers z Championship. W tym czasie rozegrał tam 5 spotkań. Od marca 2005 roku do maja 2005 roku grał natomiast na wypożyczeniu w Bournemouth z League One. Graczem Arsenalu był przez 2 lata, jednak w tym czasie nie zagrał tam w żadnym ligowym meczu.

W 2005 roku Simek podpisał kontrakt z ekipą Sheffield Wednesday, występującą w Championship. Pierwszy ligowy mecz zaliczył tam 6 sierpnia 2005 roku przeciwko Stoke City (0:0). W Sheffield spędził 5 lat. Rozegrał w sumie 119 ligowych spotkań.

W 2010 roku odszedł do Carlisle United z League One. W jego barwach zadebiutował 7 sierpnia 2010 roku w wygranym 2:0 ligowym pojedynku z Brentfordem.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Stanów Zjednoczonych Simek zadebiutował 29 marca 2007 roku w zremisowanym 0:0 towarzyskim meczu z Gwatemalą. W tym samym roku został powołany do kadry na Złoty Puchar CONCACAF. Zagrał na nim w pojedynkach z Trynidadem i Tobago (2:0), Salwadorem (0:4) i Meksykiem (2:1). Zespół USA został natomiast triumfatorem tamtego turnieju.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]