Przejdź do zawartości

Frank Vandenbroucke (kolarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank Vandenbroucke
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1974
Mouscron

Data i miejsce śmierci

12 października 2009
Saly

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1994 Lotto-Caloi
1995–98 Mapei-GB
1999–2000 Cofidis
2001 Lampre-Daikin
2002 Domo-Farm Frites
2003 Quickstep-Davitamon
2004 Fassa Bortolo
2004–06 Unibet.com
2006–07 Acqua & Sapone-Caffè Mokambo
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Puchar Świata
3. miejsce
1999
Strona internetowa

Frank Vandenbroucke (ur. 6 listopada 1974 w Mouscron, zm. 12 października 2009 w Saly, Senegal[1]) – belgijski kolarz szosowy i torowy, zwycięzca wielu najważniejszych wyścigów jednoetapowych i wieloetapowych, w zawodowym peletonie od 1994 roku.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Frank Vandenbroucke osiągnął w 1992 roku, kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego na mistrzostwach świata juniorów. W 1993 roku zdobył tytuł torowego mistrza Belgii w madisonie, a w 1995 roku zwyciężył w Brussels Cycling Classic. W kolejnych latach wygrał też między innymi: Grote Scheldeprijs, GP Ouest-France, Österreich-Rundfahrt i Tour Méditerranéen (1996), Rund um Köln i Tour de Luxembourg (1997), Paryż-Nicea i Tour de Wallonie (1998), a także Liège-Bastogne-Liège, Grand Prix d'Ouverture La Marseillaise i Omloop Het Nieuwsblad (1999). W 1999 roku zajął też dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej Vuelta a España, wygrywając dwa etapy oraz klasyfikację punktową. Dwukrotnie startował w Tour de France, ale w 1997 roku zajął 50. miejsce, a trzy lata później nie ukończył wyścigu. Nigdy nie zdobył medalu na międzynarodowej imprezie, najbliżej podium był w 1999 roku, kiedy na szosowych mistrzostwach świata w Weronie był siódmy w wyścigu ze startu wspólnego. Trzy lata wcześniej wystartował w tej samej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, kończąc rywalizację na 25. pozycji.

W życiu prywatnym był człowiekiem dość kontrowersyjnym. Był przesłuchiwany za posiadanie środków dopingujących oraz za jazdę samochodem w stanie nietrzeźwym. Cierpiał na depresję i próbował popełnić samobójstwo po tym, jak jego żona zagroziła mu rozwodem. Zmarł podczas wakacji w Senegalu z powodu zakrzepu płucnego[2].

Najważniejsze zwycięstwa

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Frank Vandenbroucke nie żyje. [w:] PAP [on-line]. Wirtualna Polska, 12 października 2009. [dostęp 2009-10-13].
  2. "Vandenbroucke dies", cyclingnews.com, 13.10.2009

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]