Przejdź do zawartości

Frankolin czarnogardły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frankolin czarnogardły
Peliperdix lathami[1]
(Hartlaub, 1854)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Peliperdix
Bonaparte, 1856

Gatunek

frankolin czarnogardły

Synonimy
  • Francolinus lathami Hartlaub, 1854[2]
Podgatunki
  • P. l. lathami (Hartlaub, 1854)
  • P. l. schubotzi (Reichenow, 1912)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Frankolin czarnogardły[4] (Peliperdix lathami) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1854 roku niemiecki ornitolog Gustav Hartlaub. Autor nadał mu nazwę Francolinus lathami na cześć Johna Lathama, który wcześniej opisał ten gatunek pod zwyczajową angielską nazwą Leona Partridge. Holotyp pochodził z kolekcji H. Brogdena, a jako miejsce jego odłowu wskazano Sierra Leone[5][6][7]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Peliperdix, którego jest jedynym przedstawicielem[4][8].

Wyróżniono dwa podgatunki P. lathami[8][9]:

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Wygląd zewnętrzny: Pokrojem ciała przypomina kuropatwę. Samiec ciemno ubarwiony, czarne gardło ostro kontrastuje z biało nakrapianym spodem. Samica bardziej brunatna.

Rozmiary: długość ciała: ok. 23–26 cm[9].

Masa ciała: ok. 270 g

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Nizinne lasy równikowe oraz lasy galeriowe i zarośla nadbrzeżne.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Zachodnia i środkowa Afryka, od Sierra Leone na północnym zachodzie po Ugandę na wschodzie i środkową część Demokratycznej Republiki Konga na południu.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

90% pokarmu stanowią bezkręgowce, takie jak termity, mrówkowate, chrząszcze i ślimaki. Dietę uzupełnia owocami, nasionami i zielonymi częściami roślin.

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.

Okres lęgowy: Zależy od regionu: składanie jaj ma miejsce w grudniu i lutym w zachodnim Kamerunie, w grudniu w południowym Kamerunie, od grudnia do kwietnia w Demokratycznej Republice Konga, od stycznia do marca oraz od sierpnia do listopada w Ugandzie[9].

Gniazdo: Jaja znosi na suchych liściach, zwykle wśród korzeni drzewa.

Jaja: Znosi 2 lub 3 jaja, najczęściej 2[9].

Status zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; ptak ten opisywany jest jako szeroko rozprzestrzeniony, ale zazwyczaj rzadki. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk leśnych i nadmierne polowania[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Peliperdix lathami, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Francolinus lathami, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-25] (ang.).
  3. a b Peliperdix lathami, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-24].
  5. D. Lepage: Forest Francolin Peliperdix lathami. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-04-24]. (ang.).
  6. G. Hartlaub, Versuch einer synoptischen Ornithologie Westafrica's, „Journal für Ornithologie”, 2 (9), 1854, s. 210 (niem.).
  7. J. Latham, A general history of birds, t. 8, 1823, s. 273–274 (ang.).
  8. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-04-24]. (ang.).
  9. a b c d McGowan, P.J.K. & G.M. Kirwan: Latham's Francolin (Peliperdix lathami), version 1.0. [w:] Birds of the World (red.: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-04-24]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]