Franz Kafka (film 1991)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franz Kafka
Gatunek

film animowany, film biograficzny

Rok produkcji

1991

Kraj produkcji

Polska

Reżyseria

Piotr Dumała

Scenariusz

Piotr Dumała

Muzyka

Janusz Hajdun

Zdjęcia

Jan Maciej Ptasiński
Adam Dąbrowski
Barbara Stankiewicz
Adam Mickiewicz

Scenografia

Piotr Dumała

Montaż

Hanna Michalewicz

Franz Kafka – polski biograficzny film animowany z 1991 w reżyserii Piotra Dumały, wykonany techniką płyt gipsowych i poświęcony życiu Franza Kafki.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie Dumała zamierzał zrealizować burleskę grozy o wampirze, napisaną jeszcze w okresie licealnym. Reżyser, zamierzając jako tła użyć praskiej scenerii, zorientował się jednak, iż:

film zaczął mi się przekształcać w wyobraźni, nabierać ciężaru. Burleska gdzieś znikła. Jesienią 1989 zacząłem próbne zdjęcia do filmu o wampirze. Ale tym razem jakoś nie wyczuwałem tematu. Coś mi przeszkadzało. Zauważyłem, że na miejscu wampira znalazł się młody człowiek, mieszkający w dziwnym mieście. [...] W pewnym momencie w pokoju mojego bohatera pojawiła się fotografia Kafki, i on sam stawał się coraz bardziej podobny do Kafki[1].

O ile decyzja o realizacji filmu poświęconego Kafce została wówczas podjęta przez Dumałę, reżyser początkowo planował utrzymać film w konwencji onirycznej. Jednakże, wnikliwie wertując literacki dorobek Kafki, Dumała porzucił surrealistyczną konwencję i zdecydował się stworzyć animowany dokument oparty na materiałach archiwalnych. Przykładowo, widoczny na początku filmu wizerunek Kafki oparty jest na ostatniej fotografii zrobionej pisarzowi w Berlinie przed jego śmiercią. Również klamra kompozycyjna filmu (początek o tytule Praga 1883, końcowa sekwencja zatytułowana 3 czerwca) stanowi odwołanie odpowiednio do roku urodzenia i daty śmierci Kafki[2]. Celem Dumały jednak nie była dokładna dokumentacja losów praskiego pisarza, a bardziej „krajobrazu psychicznego Kafki i jego przemian”[3]. Mając zamiar „wywołania ducha Kafki, wydobycia z mroku scen z jego życia, zwyczajnych, przypadkowych, ocierających się o niesamowitość”, jednocześnie Dumała postawił sobie za cel, by „za bardzo nie iść w kierunku fantastyki. Kafka jest przecież piekielnie realistyczny, bardziej realistyczny niż samo życie. I tak właśnie powinno się go pokazywać, kompletnie banalnie, nieatrakcyjnie”[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kamil Kościelski, Stojąc przed zamkniętymi drzwiami. Franz Kafka Piotra Dumały, „Przestrzenie Teorii” (24), 2015, s. 275–291.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]