Frederick Delius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frederick Delius
Ilustracja
Imię i nazwisko

Frederick Theodore Albert Delius

Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1862
Bradford

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1934
Grez-sur-Loing

Instrumenty

fortepian, skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)
Strona internetowa

Frederick Theodore Albert Delius, właśc. Fritz Delius[1] (ur. 29 stycznia 1862 w Bradford, zm. 10 czerwca 1934 w Grez-sur-Loing) – angielski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Bradford, jako czwarte z czternastu dzieci[1] w rodzinie emigrantów pochodzących z niemieckiego Bielefeld. Jego ojciec, Julius, był potentatem w produkcji wełny. Frederick ukończył Bradford Grammar School (1874–1878), następnie przez dwa lata uczęszczał do International College w pobliżu Londynu oraz spędził kilka lat, pracując w przedsiębiorstwie ojca. W młodości pobierał lekcje gry na skrzypcach i fortepianie. W 1884 uzyskał zgodę ojca na wyjazd na Florydę, gdzie prowadził plantację pomarańczy. Jednocześnie kształcił się muzycznie. Po latach uzyskał zgodę ojca na wstąpienie do konserwatorium w Lipsku, gdzie studiował w latach 1886–1888. Po ukończeniu studiów, zamieszkał w Paryżu, gdzie powstawały jego pierwsze dzieła operowe i orkiestrowe. Jego dzieła zostały spopularyzowane w Europie przez Hansa Hayma i Juliusa Buthsa. W 1903 Delius poślubił malarkę Jelkę Rosen. Małżonkowie zamieszkali w Grez-sur-Loing w pobliżu Fontainebleau. Początek XX wieku to bardzo płodny okres w twórczości Deliusa, większość dzieł popularyzował dyrygent Thomas Beecham. W latach 20. XX wieku Delius zaprzestał komponowania z powodu utraty wzroku. Zmarł w 1934 w Grez-sur-Loing. Tam też został pochowany, jednak w maju 1935 roku prochy kompozytora przeniesiono do Limpsfield[1].

W 1929 roku odznaczony został Orderem Towarzyszy Honoru[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Wczesne dzieła, 1887–1899[edytuj | edytuj kod]

  • 1887: Florida Suite
  • 1890–92: (Opera) Irmelin
  • 1893–95: (Opera) The Magic Fountain
  • 1895–97: (Opera) Koanga
  • 1897: Folkeraadet
  • 1897: Koncert na fortepian i orkiestrę
  • 1899: Paris: The Song of a Great City

Okres środkowy 1900–06[edytuj | edytuj kod]

  • 1900–01: (Opera) A Village Romeo and Juliet
  • 1902: (Opera) Margot-la-Rouge
  • 1903: Appalachia: Variations on a Slave Song
  • 1903–04: Sea Drift
  • 1904–05: A Mass of Life (słowa Friedrich Nietzsche)
  • 1906: Koncert na fortepian i orkiestrę
  • 1906–07: Songs of Sunset (słowa Ernest Dowson)

Okres dojrzały, 1907–24[edytuj | edytuj kod]

  • 1907: Brigg Fair
  • 1908: In a Summer Garden
  • 1909–10: (Opera) Fennimore and Gerda
  • 1911: An Arabesque
  • 1911: A Song of the High Hills
  • 1911–12: Summer Night on the River
  • 1911–12: On Hearing the First Cuckoo in Spring
  • 1912: Life's Dance
  • 1913–14: North Country Sketches
  • 1914: Sonata na skrzypce i fortepian No. 1 (zapoczątkowana 1905)
  • 1914–16: Requiem
  • 1915: Double Concerto na skrzyce, wiolonczelę i orkiestrę
  • 1916: Koncert na skrzypce i orkiestrę
  • 1916: Dance Rhapsody No. 2
  • 1916: String Quartet
  • 1916: Sonata for cello and piano
  • 1917: Eventyr (Once Upon a Time)
  • 1918: A Song Before Sunrise
  • 1920–23: (Incidental music) Hassan
  • 1921: Koncert na wiolonczelę i orkiestrę
  • 1923: Sonata na skrzypce i fortepian No. 2

Ostatnie dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • 1929–30: A Song of Summer
  • 1930: Sonata na fortepian i skrzypce No. 3
  • 1930: Songs of Farewell (słowa Walt Whitman)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Michael Kennedy: The Concise Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2004, s. 190–191. ISBN 0-19-860884-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]