Fregaty projektu 50

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fregaty projektu 50
Ilustracja
Kraj budowy

 ZSRR

Użytkownicy

 Bułgaria
 Marynarka Wojenna Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej
 Merivoimat
 Marynarka Wojenna Indonezji
 Volksmarine
 MW ZSRR

Wejście do służby

1950

Zbudowane okręty

68

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1160 t
pełna 1416 t

Długość

90,9 m

Szerokość

10,2 m

Zanurzenie

2,9 m

Napęd

2 turbiny parowe o mocy 21 000 KM napędzające dwie śruby

Prędkość

29 węzłów

Załoga

175

Uzbrojenie

3 działa 100 mm
4 działa 37 mm
4 działa 25 mm
2 wyrzutnie RBU-2500
3 wyrzutnie torped kaliber 533 mm

Fregaty projektu 50radzieckie fregaty budowane masowo w latach 50. W nomenklaturze radzieckiej jednostki były oznaczone jako okręty eskortowe, a ich funkcja była analogiczna do tej jaką spełniały niszczyciele eskortowe z okresu II wojny światowej. W kodzie NATO znane jako typ Riga.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okręty były mniejszą i prostszą wersją opracowanych wcześniej fregat typu Kola. Okręty powstały na polecenie Stalina, który był zaniepokojony rosnącymi kosztami, jakie pochłaniały budowy dużych okrętów nawodnych. Na okrętach zastosowano wysokociśnieniowe turbiny parowe i nowe radzieckie radary. Budowa okrętów została wstrzymana przez Chruszczowa w 1956, gdy uznano, że są one przestarzałe. Większość okrętów została wycofana ze służby do końca lat 70.

Łącznie zbudowano 68 okrętów z tego:

„Leopard”, „Bars”, „Rosomacha”, „Sobol”, „Barsuk”, „Kuguar”, „Jenot”, „Filin”, „Łuń”, „Kobczik”, „Tur”, „Łoś”, „Olień”, SKR-76, SKR-69, SKR-70, SKR-71, SKR-72, SKR-73, SKR-74, SKR-54, SKR-75, SKR-77, SKR-80, SKR-81, SKR-10, SKR-4, SKR-5, SKR-8, SKR-14, SKR-15, SKR-59, SKR-60, SKR-61, SKR-62, SKR-64, SKR-55, SKR-65, SKR-68, SKR-56, SKR-50

„Gornostaj”, „Pantera”, „Ryś”, „Jaguar”, „Sarycz”, „Puma”, „Wołk”, „Kunica”, „Korsak”, „Norka”, „Woron”, „Grizon”, SKR-51, „Tuman”, SKR-53, SKR-57, SKR-58, SKR-63, SKR-66, SKR-67

„Zubr”, „Bizon”, „Aist”, „Łaska”, „Pelikan”, „Pingwin”, „Gepard”

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Oprócz Marynarki Wojennej Związku Radzieckiego okręty służyły w następujących państwach:

  • Chiny – pięć okrętów zostało zmontowanych z części na licencji w Chinach pod oznaczeniem typ 053. Chińczycy opracowali swoją własną wersję okrętów z inną konfiguracją uzbrojenia artyleryjskiego oznaczoną jako typ 065
  • Bułgaria – Marynarka Wojenna Bułgarii posiadała 3 okręty
  • NRD – Marynarka Wojenna NRD posiadała 5 okrętów tego typu
  • Finlandia – Marynarka Wojenna Finlandii posiadała 2 okręty
  • Indonezja – Marynarka Wojenna Indonezji posiadała 8 okrętów

Planowano w latach 50. licencyjną budowę fregat projektu 50 w Polsce dla polskiej Marynarki Wojennej i CBKO-2 przystąpiło do adaptacji ich dokumentacji, lecz ostatecznie nie doszło do tego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995. Warszawa: Lampart & Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej, 6. ISBN 83-86776-08-0. s. 44.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]