Friedensbrücke (Plauen)
 Widok od południa | |
| Poprzednie nazwy |
Friedrich-August-Brücke, Friedrich-Ebert-Brücke |
|---|---|
| Państwo | |
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda |
rzeka Syra |
| Szerokość: • chodników |
|
| Liczba przęseł |
1 |
| Rozpiętość przęseł |
90 |
| Data budowy |
1903-1905 |
| Data zburzenia |
1945 |
| Data odbudowy |
1949 |
| Projektant |
C. Liebold & Co |
| Plan | |
 Paul Séjourné, rysunek z 1913 | |
Położenie na mapie Saksonii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
 50°29′56,6261″N 12°07′35,9249″E/50,499063 12,126646
| |
Friedensbrücke (także: Syratalviadukt, Syratalbrücke, dawniej: Friedrich-August-Brücke, Friedrich-Ebert-Brücke) – most drogowy w Plauen (Saksonia, Niemcy), w ciągu Friedenstraße, nad potokiem Syra i ulicami Dobenaustraße i Zufahrt Sternquell[1].
,_Sachsen_-_K%C3%B6nig-Friedrich-August-Br%C3%BCcke_(2)_(Zeno_Ansichtskarten).jpg)
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze rozmowy o konieczności lokalizacji mostu nad Syrą powzięto w 1886. W 1901 ogłoszono konkurs ofert. Nadesłano 23 projekty, w tym sześć konstrukcji żelaznych i szesnaście konstrukcji betonowych lub żelbetowych. Wybrano projekt przedsiębiorstwa C. Liebold & Co., który przewidywał most z kamienia i zaprawy cementowej z trzema łukami o długości 35, 52 i 35 metrów każdy. Miasto zaakceptowało tę ofertę, ponieważ cena była taka sama jak konstrukcja żelazna, ale koszty utrzymania niższe. W 1902, ze względu na warunki fundamentowe i we współpracy z administracją miejską, przedsiębiorstwo C. Liebold & Co. złożyło kolejną ofertę, obejmującą obiekt z pojedynczym łukiem o długości 90 metrów. Zamówienie zostało ostatecznie przyjęte na podstawie tej propozycji, między innymi dlatego, że most stałby się budowlą z największym łukiem z kamienia naturalnego na świecie. Budowę rozpoczęto 26 marca 1903. Od 21 sierpnia 1903 do 8 listopada 1903 wznoszono łuk mostu. 24 sierpnia 1905 obiekt oddano do użytku w obecności króla Fryderyka Augusta III. W 1913 zabezpieczono balustrady przed wspinaniem się, gdyż liczba samobójstw była tu bardzo duża. W 1923 most odnowiono, a w 1933 uszczelniono[2].
W 1945, tuż przed końcem wojny, w most uderzyły bomby odłamkowo-burzące, które zniszczyły około 40% obiektu, jednak most nie zawalił się. 7 sierpnia 1945 zmieniono nazwę na Friedrich-Ebert-Brücke. W latach 1946-1949 odbudowano zniszczone elementy. 22 grudnia 1949 ruch wznowiono. Ze względu na uszkodzenie nie był już jednak używany przez tramwaje. W 1973 nazwę zmieniono na Friedensbrücke[2].
W 1994 obiekt został objęty ochroną konserwatorską i do 1995 wyremontowany. Ponowny remont nastąpił w latach 2001-2004[2].
Koszty budowy pierwotnej budowli wyniosły 487.000 marek za samą budowę i 250.000 marek za zakup gruntu. Podczas budowy użyto 60% kamienia naturalnego z lokalnych źródeł (łupek łamany) oraz 40% zaprawy cementowej[2].
Osiadanie[edytuj | edytuj kod]
Pomiędzy zdjęciem szalunku a otwarciem dla ruchu most osiadł o 16,4 cm. Do końca 1905 osiadł o kolejne 5,2 cm, a w 1997 wartość ta wyniosła 44 cm. Od 1905 most osiada średnio 2 mm rocznie[2].
Parametry[edytuj | edytuj kod]
Dane techniczne mostu:
- całkowita szerokość: 17,00 m,
- szerokość łuku: 16,00 m,
- rozpiętość łuku: 90,00 m,
- grubość łuku: 1,50 - 4,00 m,
- szerokość chodnika: 2 × 3 m,
- powierzchnia mostu: 2460 m²[2].