Friedrich Fromm
Friedrich Fromm w 1940 roku | |
generał pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1906–1945 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Stanowiska |
dowódca Armii Rezerwowej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Friedrich Fromm (ur. 8 października 1888 w Charlottenburgu, Cesarstwo Niemieckie, zm. 12 marca 1945 w Brandenburgu an der Havel, III Rzesza) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik, dowódca Armii Rezerwowej. Doprowadził do klęski zamachu stanu przeciw nazistom, odmawiając udziału w nim i uniemożliwiając operację „Walkiria”, później aresztował część spiskowców i wydał na nich wyroki śmierci. Za wiedzę o planowanym puczu i niezapobiegnięcie mu sam został rozstrzelany. Weteran I i II wojny światowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Służbę w wojsku rozpoczął w 1906 roku. W 1935 r. stanął na czele Ogólnego Urzędu Sił Lądowych (Allgemeiner Heeresamt)[1].
W lipcu 1944, gdy dokonano zamachu na życie Adolfa Hitlera, był dowódcą Armii Rezerwowej. Po zamachu spiskowcy chcieli go przeciągnąć na swoją stronę, ale Fromm nie dał się przekonać (dowiedział się, że Wódz przeżył zamach). Zatrzymany przez spiskowców, po uwolnieniu wziął czynny udział w represjach. Mimo to został oskarżony o tchórzostwo (wcześniej próbowano mu udowodnić, że wiedział o spisku i mu nie przeciwdziałał) i został rozstrzelany 12 marca 1945 w więzieniu Brandenburg-Görden.
Fromm po wojnie został zrehabilitowany przez George’a Pattona, dowódcę jednej ze stref okupacyjnych w Niemczech. Konrad Adenauer cofnął rehabilitację, ze względu na udział Fromma w egzekucjach uczestników spisku. Fromm nakazał aresztowanie spiskowców, ogłaszając wyrok kary śmierci za zdradę stanu wobec Friedricha Olbrichta, Clausa von Stauffenberga, Albrechta Mertza von Quirnheima i Wernera von Haeftena[2], wydany przez pospiesznie zwołany trybunał wojenny złożony z Fromma i jego podwładnych[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Żerko , Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 136, ISBN 978-83-63795-77-1 .
- ↑ Harry Horstmann: Operation Walküre: Claus Schenk Graf von Stauffenberg. Books on Demand, 2008, s. 198. ISBN 3-8370-6295-3. [dostęp 2009-12-26]. (niem.).
- ↑ Peter Hoffmann: The history of the German resistance, 1933–1945. McGill-Queen’s Press – MQUP, 1996, s. 507. ISBN 0-7735-1531-3. [dostęp 2009-09-27]. (ang.).