Przejdź do zawartości

Oskar Hoßfeld

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Friedrich Oskar Hossfeld)
Oskar Hoßfeld
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1848
Schulpforte

Data i miejsce śmierci

15 października 1915
Nieder-Wildungen

Narodowość

niemiecka

Praca
Styl

historyzm

Friedrich Oskar Hoßfeld (ur. 4 lipca 1848 w Schulpforte, zm. 15 października 1915 w Nieder-Wildungen) – niemiecki architekt.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Friedricha Hoßfelda (1809–1881), malarza i ilustratora[1]. Sam imienia Friedrich w działalności publicznej nie używał.

Uczeń Karla J. Lüdecke we Wrocławiu, w latach 1868–1872 uczęszczał do Akademii Budowlanej w Berlinie[1]. W latach 1872–1876 był kierownikiem budowy Kolumny Zwycięstwa (zaprojektowanej przez Johanna Heinricha Stracka) i Starej Galerii Narodowej w Berlinie[1]. W 1875 zdobył I nagrodę w konkursie im. K. F. Schinkla na projekt budynku biblioteki krajowej[1].

Odbył podróże naukowe do Włoch, Francji i Austrii. Od 1876 asystent Reinholda Persiusa, dyrektora Komisji Budowy Zamku (niem. Schlossbaukommission)[1]. Był autorem wyróżnionych projektów kolegium uniwersytetu w Strasburgu (1878), zabudowy Wyspy Muzeów (1884) i gmachu Reichstagu (1882) w Berlinie.

Od 1888 inspektor budownictwa (niem. Landbauinspektor) w Ministerstwie Robót Publicznych, tajny radca budowlany, był jednym z redaktorów naczelnych opiniotwórczych periodyków fachowych "Zeitschrift für Bauwesen" i "Zentralblatt der Bauverwaltung", przyczynił się do uformowania niemieckiego ruchu ochrony zabytków, od 1899 wydawał czasopismo "Denkmalpflege". W latach 1890–1895 równolegle wykładał na Politechnice w Charlottenburgu[1]. Od 1900 kierował w ministerstwie działem budowy muzeów, kościołów i budowli zabytkowych w Prusach[1], rozwijając przy tej sposobności żywą własną działalność budowlaną. Zaprojektował wiele kościołów, zarówno katolickich, jak i ewangelickich, miejskich i na wsi, na terenie Niemiec i dzisiejszej Polski[1]. W swoich projektach posługiwał się formami historyzującymi, głównie neogotyckimi i neobarokowymi. Pozostawił wyczerpująca dokumentację działalności architektonicznej w formie szeregu artykułów prasowych, następnie opublikowanych w formie książkowej (4 wydania do 1915). Do jego współpracowników należeli m.in. G. Güldenpfennig, Roger Sławski i C. Weber. Z budowli świeckich projektował gmach Szkoły Rzemiosł Artystycznych (niem. Kunstgewerbeschule) w Berlinie i ratusz w Lützen (współaut. Karl Hinckeldeyn).

Synem Oskara Hoßfelda był architekt Friedrich Hoßfeld[2], zwany Fritz (ur. 1879, zm. 1972 w Stuttgarcie), miejski radca budowlany w Naumburgu w latach 1918–1930. Żoną Friedricha była malarka i rzeźbiarka Ina Hoßfeld (ur. 1881 we Flensburgu, zm. 1943 w Monachium)[3], córka miejskiego radcy budowlanego Wrocławia Richarda Plüddemanna.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Der Kirchenbau des Protestantismus. „CdBV”. 40/1893. s. 415. (niem.). 
  • Denkmalpflege auf dem Lande. „Denkmalpflege”. 1/1910. s. 488–497. (niem.). 
  • Stadt- und Landkirchen. Berlin: 1915. (niem.).

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

W obecnych granicach Polski

[edytuj | edytuj kod]

W obecnych granicach Niemiec

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Hans Reuther: Hoßfeld, Oskar. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 9. 1972, s. 652f. (niem.).
  2. Hartmut Mai: Der Kirchenbau des 19. und frühen 20. Jahrhunderts in Thüringen. [w:] Evangelische Kirche in Mitteldeutschland [on-line]. s. 13. [dostęp 2013-01-22]. (niem.).
  3. Ingo Bach. Künstlerin setzte viele sichtbare Zeichen. „Mitteldeutsche Zeitung”, 1995-02-01. [dostęp 2013-01-22]. (niem.). 
  4. Teresa Dudek Bujarek: Oblicza secesji w Katowicach i na obszarze województwa Śląskiego: "Secesja i historia - kościół w Brzeziu nad Odrą"; Dorota Głazek. Katowice: Stowarzyszenie Historyków Sztuki Oddział Górnośląski w Katowicach, 2006, s. 19–26. ISBN 83-88341-25-1.
  5. Sabine Behrens: Norddeutsche Kirchenbauten des Historismus: die Sakralarchitektur Hugo Groothoffs, 1851-1918. www.verlag-ludwig.de, 2006, s. 80. ISBN 3-933598-97-4. [dostęp 2010-08-09]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • O. Hossfeld: Stadt- und Landkirchen. Berlin: Wilhelm Ernst, 1915.
  • Hossfeld, Oskar. W: Hans Vollmer (wyd.): Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler. T. 17. Leipzig: Seemann, 1924.