Przejdź do zawartości

Friedrich Silcher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Friedrich Silcher
Ilustracja
Imię i nazwisko

Philipp Friedrich Silcher

Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1789
Schnait

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1860
Tybinga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Philipp Friedrich Silcher[1][2] (ur. 27 czerwca 1789 w Schnait zm. 26 sierpnia 1860 w Tybindze[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał od ojca[2], w latach 1803–1806 uczył się w Fellbach u miejscowego organisty, Nikolausa Ferdinanda Auberlena[1][2]. Początkowo pracował jako nauczyciel w Schorndorf, a od 1809 roku w Ludwigsburgu[1]. W 1815 roku wyjechał do Stuttgartu, gdzie został uczniem Rodolphe’a Kreutzera (kompozycja) i Johanna Nepomuka Hummla (fortepian)[1][2]. W 1817 roku osiadł w Tybindze, gdzie został dyrektorem muzycznym tamtejszego uniwersytetu oraz wykładowcą kolegium ewangelickiego[1]. Tworzył repertuar dla chórów kościelnych, towarzystw śpiewaczych, chórów szkolnych i na potrzeby muzykowania domowego[1]. W 1829 roku założył przy uniwersytecie Akademische Liedertafel, którą kierował przez następne trzy dekady[1]. W 1852 roku uniwersytet w Tybindze przyznał mu tytuł doktora honoris causa[1][2].

W 1912 roku w jego domu rodzinnym w Tybindze utworzono poświęcone kompozytorowi muzeum, a w 1952 roku powstało w nim archiwum jego twórczości[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był propagatorem niemieckiego folkloru muzycznego, jego działalność podporządkowana była idei kształcenia muzycznego poprzez śpiew zespołowy[1][2]. Zbierał i opracowywał ludowe pieśni niemieckie[1][2]. Napisał też około 250 własnych pieśni, z których wiele, jak najbardziej popularna Lorelei (Ich weiss nicht, was soil es bedeuten) do tekstu Heinricha Heinego, było później przedrukowywanych w różnych zbiorach i przez nieporozumienie uważane za pieśni ludowe[1][2].

Opublikował prace Geschichte des evangelischen Kirchengesanges (1844) oraz Harmonie- und Kompositionslehre (1851, 2. wyd. 1859)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 270. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3330. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]