Fritz Morzik
 Fritz Morzik w 1930 | |
 Generalmajor der Luftwaffe
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1909–1919, 1934–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
lotnictwo |
_(1891-1985).png){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Friedrich-Wilhelm (Fritz) Morzik (ur. 10 grudnia 1891 w Passenheim, zm. 17 czerwca 1985 we Freudenstadt)[1] – niemiecki lotnik wojskowy i sportowy, generał Luftwaffe w czasie II wojny światowej.
Początek służby[edytuj | edytuj kod]
W latach 1907-1909 Friedrich-Wilhelm Morzik uczęszczał do przygotowawczej szkoły wojskowej w Greifenberg, po czym rozpoczął służbę wojskową w armii niemieckiej w kwietniu 1907, wstępując do szkoły podchorążych w Treptow. Od kwietnia 1911 służył w 5. Pułku Grenadierów w Gdańsku[1].
Tuż przed wybuchem I wojny światowej Morzik przeniósł się do lotnictwa niemieckiego (Luftstreitkräfte), rozpoczynając 1 czerwca 1914 szkolenie na obserwatora powietrznego. Od 6 sierpnia 1914 do 19 lutego 1915 służył jako obserwator w 17. Lotniczym Oddziale Polowym, po czym przeszedł szkolenie, a później trening na pilota[1]. Od lutego 1916 do lutego 1917 służył jako pilot w 300. Oddziale Lotniczym „Pascha”[1] (wchodzącym w skład Korpusu Azjatyckiego). Następnie, ukończył szkolenie pilota myśliwskiego i od 15 maja 1917 do 3 czerwca 1917 służył w 26. Eskadrze Myśliwskiej. Po przerwie w lotniczych batalionach zapasowych, od 17 stycznia 1918 służył w 5. Eskadrze Myśliwskiej, a od 24 kwietnia 1918 do 14 stycznia 1919 w 8. Eskadrze Myśliwskiej[1].
Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]
Po zawieszeniu broni służył jeszcze przez pewien czas w niemieckim lotnictwie wojskowym, a od 26 września 1919 do 1921 roku w eskadrze lotnictwa policyjnego we Wrocławiu. Od 22 marca 1921 do końca 1923 pracował w liniach lotniczych Deutscher Luft-Lloyd w Berlinie. Od 1 stycznia 1923 podjął pracę jako pilot fabryczny w zakładach lotniczych Junkers w Dessau[1]. W okresie 1928-1934 był instruktorem w Szkołach Pilotów Komunikacyjnych w Brunszwiku oraz na lotnisku Staaken w Berlinie, w której był zastępcą kierownika, następnie kierownikiem[2]
Odnosił duże sukcesy w sporcie lotniczym – jako jedyny zawodnik brał udział we wszystkich czterech międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge, zwyciężając w 1929 i w 1930 roku oraz zajmując trzecie miejsce w 1932 roku[3], natomiast w ostatnich zawodach w 1934 roku odpadł z klasyfikacji z uwagi na defekt silnika, lecz ukończył trasę lotu[2].
Dalsza służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]
W 1934 roku Morzik wstąpił do służby w reaktywowanym niemieckim lotnictwie wojskowym Luftwaffe, w stopniu kapitana[1]. Między innymi służył jako komendant szkoły pilotów[2]. Dalej awansował i podczas II wojny światowej pełnił funkcje dowódcze w lotnictwie transportowym, w stopniu pułkownika[2]. 1 października 1943 awansował na stopień generała majora[1]. W maju 1945 trafił do niewoli amerykańskiej, skąd został zwolniony w 1947 roku[1].
Po wojnie Morzik zajmował się m.in. publicystyką[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego – 16 kwietnia 1942[1]
- Krzyż Żelazny (1914) I Klasy
- Krzyż Żelazny (1914) II Klasy
- i inne
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Generalmajor Friedrich-Wilhelm (Fritz) Morzik. geocities.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. w serwisie Axis Biographical Research
- Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929-1934, Warszawa: WKiŁ, 1988, ISBN 83-206-0637-3, OCLC 69292164.