Frustracja seksualna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Frustracja seksualna – negatywne uczucia w odpowiedzi na niemożność zaspokojenia własnych potrzeb seksualnych[1]. Przeszkoda ta może być jednorazowa, albo może działać w sposób ciągły i systematyczny. W pierwszym przypadku jest nią np. nieoczekiwany powrót domowników, którzy zastają tę osobę na masturbacji, czy nagle pojawiające się dziecko przy łóżku rodziców uprawiających seks.

Inaczej odbywa się to w przypadku stresora działającego w sposób ciągły. Przykładem może być stała niedyspozycja seksualna jednego z partnerów wywołana zaburzeniami seksualnymi (np. zaburzeniem wzwodu członka), inną chorobą somatyczną, nieobecnością partnera seksualnego lub jego stałym brakiem (np. z powodu nieatrakcyjności, nieśmiałości itp.). Niezaspokojenie potrzeby seksualnej może powodować powstawanie napięć w relacjach z innymi ludźmi. Sytuacja taka jest szczególnie charakterystyczna dla osób, które nie akceptują zachowań autoerotycznych, a pojawiające się napięcie seksualne nie jest przez nich prawidłowo rozpoznawane. Innymi słowy nie masturbują się, a napięcie seksualne odczytują jako zdenerwowanie i przypisują je np. negatywnym zachowaniom otaczających ich ludzi.

Psychoterapia pozwala takim osobom zrozumieć motywy własnego zachowania, co w znacznym stopniu poprawia ich relacje z innymi ludźmi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbigniew Lew-Starowicz, Miłość i seks: słownik encyklopedyczny, Wrocław: Wydawnictwo "Europa", 1999, s. 103, ISBN 83-87977-17-9.