Fumigacja

Grupa fumigacyjna z pojemnikami z cyklonem (A lub B), Nowy Orlean 1939

Fumigacja (późn. łac. fumigatio – dymienie z łac. fumigatus od fumigare – dymić, kadzić) – zwalczanie szkodników (np. owadów i gryzoni) za pomocą substancji chemicznych w formie dymu, pary lub gazu. Substancje te zwane są fumigantami. Do niedawna powszechnie stosowanym fumigatorem był bromek metylu (CH₃Br), który obecnie jest zastępowany innymi substancjami ze względu na powodowanie efektu cieplarnianego. Główną zaletą fumigacji jest wysoka skuteczność w zwalczaniu szkodników drewna oraz neutralność procesu dla odkażanego materiału. Najczęściej stosowanym fumigatorem jest fosforowodór.

Fumigacja wykonywana może być poprzez namiotowanie polegające na zamknięciu fumigowanego obiektu w szczelnym opakowaniu, do którego wtłaczany jest pod ciśnieniem fumigator. Metoda ta sprawdza się zarówno podczas gazowania pojedynczych opakowań drewnianych, mebli, jak i całych budynków. W gospodarstwach domowych do zwalczania insektów, takich jak komary czy muchy, stosuje się miniaturowe elektrofumigatory emitujące niewielką ilość neutralnych dla człowieka oparów owadobójczych.

Zabiegi fumigacyjne wykonuje się w przemyśle drzewnym, w rolnictwie i ogrodnictwie (niszczenie szkodników zbiorów, niszczenie szkodników i chwastów w glebie), w przetwórstwie, budownictwie (niszczenie szkodników elementów i konstrukcji drewnianych, stosowana do poszczególnych pomieszczeń lub całych obiektów), transporcie (palety, przyczepy), do zabezpieczania dokumentów i innych zbiorów podatnych na ataki szkodników itd.

Fumigacja drewna

Fumigacja drewnianego kościoła Kraków 2017

Fumigacja drewna oraz opakowań drewnianych takich jak skrzynie, palety czy bębny kablowe, jest wymagana w transporcie międzynarodowym, poza granicami Unii Europejskiej oraz między niektórymi krajami członkowskimi (między innymi Portugalia i Hiszpania). Ma to na celu zatrzymanie rozprzestrzeniania się szkodników pod postacią zarodników, nasion czy jajeczek. Na zdezynfekowanym materiale wypala się logo IPPC przypominające kłos zboża, oraz informacje dotyczące sposobu zabezpieczenia drewna:

• DB (od ang. debarked): drewno zostało poddane mechanicznej obróbce usuwającej pozostałości kory drzewnej
• MB (od ang. methyl bromide): drewno zostało odkażone poprzez gazowanie bromkiem metylu.
• HT (od ang. heat treatment): drewno użyte do budowy opakowania zostało wysuszone komorowo w wysokiej, ściśle określonej temperaturze przez odpowiedni czas.

Materiały wykonane z przetworzonego drewna (karton, sklejka, płyta wiórowa) nie muszą być poddawane procedurze fumigacji. Jeśli materiał opakowaniowy jest wykorzystywany w handlu międzynarodowym dłużej niż jeden rok musi ponownie zostać poddany odkażaniu termicznemu lub chemicznemu oraz oznakowaniu.