Fundusz Zapobiegania Narkomanii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fundusz Zapobiegania Narkomanii – centralny fundusz celowy istniejący w latach 1985–1990, ustanowiony w celu podejmowania działalności wychowawczej, profilaktycznej, rehabilitacyjnej oraz resocjalizacyjnej osób uzależnionych.

Powołanie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1985 r. o zapobieganiu narkomanii utworzono Fundusz Zapobiegania Narkomanii[1].

Przeznaczenie środków Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Środki funduszu przeznaczane były na działalność profilaktyczną, leczniczą, rehabilitacyjną, readapcyjną, resocjalizacyjną, inwestycje i remonty kapitalne, na prace naukowo-badawcze i inne wydatki w zakresie zapobiegania narkomanii.

Dochody Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Dochodami Funduszu były:

  • wpłaty z budżetu centralnego w  wysokości do 1% wartości sprzedaży napojów alkoholowych w skali rocznej,
  • dobrowolne wpłaty, darowizny, zapisy oraz środki przekazywane przez fundacje,
  • nawiązki orzeczone przez sąd na mocy przepisów niniejszej ustawy,
  • inne dochody ustalone przez Radę Ministrów.

Środkami Funduszu dysponował Minister Zdrowia i Opieki Społecznej.

Zniesienie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy zniesiono Fundusz Zapobiegania Narkomanii[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii. Dz.U. z 1985 r. nr 4, poz. 15
  2. Ustawa z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy. Dz.U. z 1990 r. nr 89, poz. 517