Górnik (1921)
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | |
 Niemcy
| |
| Nazwa |
Galata |
| Wejście do służby |
1921 |
 Polska
| |
| Nazwa |
Bagatela |
| Wejście do służby |
1926 |
| Zatonął |
1 listopada 1927 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | |
| Długość |
32,8 m |
| Szerokość |
7 m |
| Napęd | |
| maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 580 KM | |
Górnik – holownik morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa Żegluga Wisła-Bałtyk, zbudowany w 1921 roku, pierwotnie służył u niemieckiego armatora pod nazwą Galata. Zatonął 1 listopada 1927 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany został w 1921 roku w stoczni Flender-Werke w Lubece[1]. Zamówiony został dla towarzystwa żeglugowego HAPAG w Hamburgu pod nazwą „Galata”, w 1923 roku trafił do armatora Bugsier-, Reederei- und Bergungs AG w Hamburgu[2].
W listopadzie 1926 roku został zakupiony przez polskie nowo powstałe polskie Towarzystwo Żegluga Wisła-Bałtyk w Tczewie i używany był początkowo pod nazwą „Bagatela”, a ostatecznie „Górnik” do holowania lichtug wywożących węgiel z Tczewa do zagranicznych portów nadbałtyckich[2]. Był on najnowszym i drugim co do mocy holownikiem Towarzystwa[2].
1 listopada 1927 roku „Górnik” powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął[3]. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz[3]. Izba Morska orzekła, że przyczyny zatonięcia nie da się ustalić[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Miciński 1996 ↓, s. 163.
- ↑ a b c Miciński 1996 ↓, s. 154.
- ↑ a b c Miciński 1996 ↓, s. 162-165.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord, Oskar, 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0.