Głojsce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głojsce
wieś
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

krośnieński

Gmina

Dukla

Liczba ludności (2023)

778[2]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-450[3]

Tablice rejestracyjne

RKR

SIMC

0349062[4]

Położenie na mapie gminy Dukla
Mapa konturowa gminy Dukla, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Głojsce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Głojsce”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Głojsce”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Głojsce”
Ziemia49°33′59″N 21°36′46″E/49,566389 21,612778[1]
Kapliczka

Głojscewieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla[5][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Maksymiliana Kolbe, należącej do dekanatu Nowy Żmigród, diecezji rzeszowskiej.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Głojsce[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0349079 Bikowa Góra część wsi
0349085 Dół część wsi
0349091 Góra część wsi
0349100 Kolonia część wsi
0349116 Wygon część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wymieniana jest w dokumencie wydanym w dniu 17 sierpnia 1366 roku przez Kazimierza Wielkiego. Wystawiony we Włodzimierzu dokument zatwierdzał podział majątku kanclerza Janusza (Suchywilka) i darowanie części majątku swym bratankom. Dobrami Kanclerza podzielili się Janusz, Piotr i Mikołaj - synowie Jakuba Cztana z Kobylan. Głosce przypadły Januszowi.

W dokumencie lokacyjnym Dukli z 1373 roku Głojsce wymieniane są jako jedna z wsi, w okolicy której ustala się lokalizację miasta i jego granice. W 1388 r. Peszko Bogoria w Krakowie sprzedał wobec królowej Jadwigi, Głojsce wraz ze Kopytową i Zręcinem. Jan Długosz podaje, że dziesięcina zbierana w Głojscach była dobrem kościelnym i należała do Kolegiaty św. Floriana w Krakowie. W dokumentach sądowych z XV wieku zapisane zostały imiona niektórych dzierżawców wsi:

W 1467 r. Jan Kobyleński został pozwany przez Mikołaja i Katarzynę Stadnickich oraz Jana i Krzesława Wojszyków, rodzeństwo przyrodnie niepodzielone, dziedziców Żmigrodu o to, że nie chce z nimi dokonać rozgraniczenia i usypania kopców między ich posiadłościami: Siedliskami, Lisią Górą (dziś Łysa Góra) a należącymi do niego: Makowiskami, Leszczyną, Draganową i Głoścami (dziś Głojsce). Czyli Głojsce w 1467 r. należały do Jan Kobylańskiego. Rejestry poborowych z lat 1508 i 1536 podają, że we wsi stała karczma i młyn. Zachowane dokumenty sądowe wymieniają dzierżawców wsi:

W 1776 Głojsce należały do Czartoryskich. W 1799 roku Głojsce kupił od Strowskiego Franciszek Stadnicki (zm. w 1810 r. i pochowany w grobowcu w Dukielskiej Farze). Córka Franciszka Stadnickiego, Helena Stadnicka poślubiła gen. Wojciecha Męcińskiego h. Poraj, dziedzica Żarek (zm. 1839)- (mjr. pospolitego ruszenia, rotmistrza ziemskiego województwa krakowskiego), i wniosła mężowi w posagu Głojsce i Duklę. W styczniu 1846 r. hr. Cezar Męciński odmówił wojskowego wsparcia powstania krakowskiego. Jeszcze w 1878 roku hrabia Cezar Męciński i jego syn, Adam byli właścicielami Głojsc i Dukli. Jak podaje Ksiądz Sarna[6] w "Opisie Powiatu Krośnieńskiego" na początku XX wieku we wsi mieszkało 7 Żydów.

W czasie operacji dukielskiej 12 -14 września 1944 r. i natarcia 121 dywizja piechoty korpusu kawalerii gen. Baranowa oraz 25 korpusu panc. 70 dywizji piechoty Armii Radzieckiej, aktywne było lotnictwo radzieckie i niemieckie. Wieś została spalona i po wojnie odbudowana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33724
  2. Strona gminy. Demografia, stan na dzień 31.12.2023 [dostęp 2024-01-30]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 313 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Władysław Sarna, Opis Powiatu Krośnieńskiego pod względem geograficzno-historycznym, Reprint 1997, Roksana, Krosno, 1898 [dostęp 2021-12-13].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]