GJ 699 b
 Wizja artystyczna planety GJ 699 b | |
| Data odkrycia |
2018 |
|---|---|
| Sposób odkrycia |
Pomiar prędkości radialnej |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Ciało centralne | |
| Półoś wielka |
0,404 ± 0,018 AU |
| Mimośród |
0,32 |
| Okres orbitalny |
232,8 d |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Typ planety | |
| Masa |
3,23 ± 0,44 M🜨 |
| Promień |
1,3661 R🜨 |
| Temperatura powierzchni |
105 ± 3 K |
GJ 699 b (zwana także Gwiazda Barnarda b) – niepotwierdzona planeta typu superziemia oddalona od Ziemi o 6 lat świetlnych. Ma krążyć wokół Gwiazdy Barnarda, czerwonego karła o typie widmowym M4V z gwiazdozbioru Wężownika – najbliższej Słońcu gwiazdy pojedynczej. Odkrycia egzoplanety dokonał międzynarodowy zespół astronomów z Europejskiego Obserwatorium Południowego i Carnegie Institution for Science. Odkrycie GJ 699 b zostało oficjalnie ogłoszone 14 listopada 2018 roku[1].
Odkrycie[edytuj | edytuj kod]
Sygnał przypisywany planecie został odkryty metodą pomiaru prędkości radialnej z wykorzystaniem spektrografu High Accuracy Radial velocity Planet Searcher (HARPS) zainstalowanym na 3,6 metrowym teleskopie w obserwatorium La Silla. Odkrycie planety zostało ogłoszone 14 listopada 2018 roku po przeprowadzeniu niemal 800 pomiarów w ciągu 20 lat obserwacji[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie danych spektroskopowych scharakteryzowano obiekt GJ 699 b jako planetę skalistą typu superziemia o masie około 3,23 M🜨 oraz promieniu około 1,37 R🜨. Miała ona okrążać swoją gwiazdę w średniej odległości 0,404 au[3], po silnie ekscentrycznej orbicie o mimośrodzie około 0,32[4]. Na takiej orbicie otrzymywałaby od swojej gwiazdy zaledwie 2% energii, jaką otrzymuje Ziemia od Słońca. W związku z położeniem blisko tzw. linii śniegu obliczona temperatura jej powierzchni to około 105 K (−168,15 °C)[1]. Ewentualne życie na takim globie byłoby możliwe wyłącznie dzięki energii geotermalnej[5].
Prace negujące istnienie[edytuj | edytuj kod]
W 2021 roku ukazała się praca podająca w wątpliwość istnienie tej planety – sygnał przypisywany planecie może być związany z aktywnością magnetyczną samej gwiazdy[6]. Późniejsza publikacja innego zespołu badaczy z 2022 roku wykazała, że wykryty sygnał istotnie jest artefaktem, który można wytłumaczyć splotem aktywności gwiazdy i próbkowania sygnału[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b ESO, Super-Earth Orbiting Barnard’s Star – Red Dots campaign uncovers compelling evidence of exoplanet around closest single star to Sun [online], www.eso.org, 14 listopada 2018 (ang.).
- ↑ ESOblog, ESOblog: Searching for an Exoplanet The story behind the discovery of a planet orbiting Barnard’s star [online], www.eso.org, 14 listopada 2018 (ang.).
- ↑ Kyoto University, GJ 699 b [online], Extrasolar Planet’s Catalogue EXOKyoto.
- ↑ I. Ribas i inni, A super-Earth planet candidate orbiting at the snow-line of Barnard’s star, „Nature”, 563, 2018, s. 365–368, DOI: 10.1038/s41586-018-0677-y.
- ↑ Radek Kosarzycki, Czy istnieje życie na superziemi Gwiazda Barnarda b? [online], Puls Kosmosu, 17 stycznia 2019 (pol.).
- ↑ Jack Lubin i inni, Stellar Activity Manifesting at a One-year Alias Explains Barnard b as a False Positive, „The Astronomical Journal”, 162 (2), 2021, s. 61, DOI: 10.3847/1538-3881/ac0057 (ang.).
- ↑ Étienne Artigau i inni, Line-by-line Velocity Measurements: an Outlier-resistant Method for Precision Velocimetry, „The Astronomical Journal”, 164 (4), 2022, s. 84, DOI: 10.3847/1538-3881/ac7ce6, arXiv:2207.13524 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Superziemia na orbicie wokół Gwiazdy Barnarda [online], Europejskie Obserwatorium Południowe, 14 listopada 2018 (ang.).
- ESOcast 184 Light: Superziemia orbitująca wokół Gwiazdy Bernarda film w serwisie YouTube