Gabriel Tęczyński (zm. 1497)
 Topór | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1430 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Barbara Lanckorońska z Brzezia h. Zadora |
| Żona | |
| Dzieci | |
Gabriel Tęczyński, z Morawicy herbu Topór, (ur. ok. 1430, zm. 27 października 1497 w bitwie pod Koźminem) – rycerz, dziedzic m.in. Kraśnika, Końskowoli, właściciel ziemski.
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Był najmłodszym synem kasztelana krakowskiego, bieckiego i wojnickiego Jana (zm. 1470) i Barbary Lanckorońskiej z Brzezia h. Zadora.
Miał sześciu braci i trzy siostry. Jego bratem był m.in.: Andrzej Tęczyński (zm. 1503) - kasztelan małogoski, sadecki, wojnicki; Zbigniew Tęczyński (zm. 1498) - starosta malborski i lwowski; Stanisław Tęczyński (zm. 1487) - podkomorzy chełmski(1468) i wojewoda bełski; ks. Sędziwój Tęczyński (zm. 1479)- sekretarz królewski i rektor UJ; Mikołaj Tęczyński - wojewoda ruski i bełski. Żonaty z Anną z Konińskiej Woli, która wniosła mu w wianie klucz końskowolski, miał z nią siedmioro dzieci. Miał trzech synów: Jana, Stanisława, i Andrzeja Tęczyńskiego - dziedzica Końskowoli, dla której uzyskał prawa miejskie w 1532 r., oraz cztery córki: Helenę, Barbarę, Beatę i Annę.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie przeznaczony był, tak jak i jego brat Sędziwój, do stanu duchownego. Otrzymał nawet niższe święcenia. W 1480 r. objął prebendę i kanonię przy rodowej świątyni pw. św. Idziego w Krakowie. Około 1482 roku zrezygnował z kariery duchownej. Był właścicielem klucza morawickiego w ziemi krakowskiej (4 wsie, m.in. Baczyn) i Zdziłowic w ziemi lubelskiej i Kraśnika. Miał swoją siedzibę w Końskowoli. Brał udział w wyprawie Jana Olbrachta do Mołdawii, podczas której zginął 27 października 1497 roku w bitwie pod Koźminem. Jego renesansowy grobowiec ufundowany przez jego syna Jana, znajduje się w kaplicy Tęczyńskich w kościele pw. Wniebowzięcia NMP i św. Michała Archanioła w Kraśniku.