Gadożer białobrzuchy
| Circaetus pectoralis[1] | |||
| A. Smith, 1829[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gadożer białobrzuchy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Gadożer białobrzuchy[5] (Circaetus pectoralis) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkującego Afrykę Subsaharyjską.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek monotypowy[6][7]. Bywał uznawany za podgatunek gadożera zwyczajnego (C. gallicus) i prążkowanego (C. beaudouini)[6].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Afryce pomiędzy równoleżnikami 19°N a 33°S – od wschodniego Sudanu i Etiopii po RPA.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Ma czarno-brązową głowę, ramiona, grzbiet, skrzydła oraz ogon. Jego brzuch ma barwę białą. Dziób i nogi są szare, a oczy żółte. Osobniki tego gatunku osiągają długość ciała 63–71 cm, rozpiętość skrzydeł 160–185 cm; masa ciała wynosi 1178–2260 g[8].
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Żyją na obszarach trawiastych i innych terenach otwartych, w tym pustyniach, głównie na wysokościach od 0 do 3400 m n.p.m. Gadożery białobrzuche żywią się gryzoniami, mniejszymi ptakami, gadami, rybami, nietoperzami, płazami i owadami.
- Okres godowy trwa od listopada do czerwca w Etiopii, od grudnia do października we wschodniej Afryce i od czerwca do stycznia w południowej Afryce. Gniazda gadożerów usytuowane są na wysokości 3,5–7,5 m, zazwyczaj na szczycie akacji. Samice składają jedno jajo. Okres inkubacji trwa 51 dni.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gadożera białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Trend liczebności populacji jest nieznany[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Circaetus pectoralis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A. Smith. Descriptions of new or imperfectly known objects of theanimal kingdom, found in the South of Africa. „The South African Commercial Advertiser”, s. kol. 2, 1829. (ang.).
- ↑ A. Reichenow. Beschreibung neuer Arten. „Ornithologische Monatsberichte”. 13, s. 179, 1905. (ang.).
- ↑ a b Circaetus pectoralis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Accipitrinae Vigors, 1824 - jastrzębie (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-13].
- ↑ a b Black-breasted Snake-eagle (Circaetus pectoralis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
- ↑ A.C. Kemp, G.M. Kirwan, A. Bonan, J.S. Marks & E.F.J. Garcia: Black-chested Snake-Eagle (Circaetus pectoralis), version 1.0. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red. red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2021. DOI: 10.2173/bow.bkbsne1.01. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Circaetus pectoralis. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (ang.).
- James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).