Galeria im. Sleńdzińskich
| ||
 Galeria im. Sleńdzińskich | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Białystok | |
| Data założenia | 30 marca 1993 | |
| Powierzchnia ekspozycji | 262[1] m2 | |
| Prezentuje | malarstwo, rzeźba, instalacja, grafika, fotografia, rysunek, plakat, koncerty | |
| Dyrektor | Jolanta Szczygieł-Rogowska | |
| Właściciel | Urząd Miejski w Białymstoku (organizator) | |
| Adres | ul. Waryńskiego 24 A 15-461 Białystok | |
Położenie na mapie Białegostoku  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | ||
 53°08′12,4″N 23°09′13,3″E/53,136778 23,153694
| ||
| Strona internetowa galerii | ||
Galeria im. Sleńdzińskich w Białymstoku – polska galeria monograficzna rodu Sleńdzińskich[2], założona w 1993 roku, mieszcząca się w dawnym Domu Modlitwy Cytronów przy ul. Waryńskiego.
Od początku swojego istnienia posiada status galerii miejskiej, wpisanej do rejestru instytucji kultury Miasta Białegostoku[3], zaś głównym celem jej działalności jest opracowywanie, udostępnianie i upowszechnianie spuścizny rodziny Sleńdzińskich oraz gromadzenie zbiorów związanych tematycznie z kulturą kresów wschodnich.
W zbiorach galerii znajdują się dzieła Aleksandra, Wincentego, Ludomira i Julitty[4] Sleńdzińskich, kolekcja grafiki wileńskiej pochodzącej z XIX oraz XX w., a także obiekty rzemiosła artystycznego i instrumenty muzyczne m.in.: klawesyn należący do Julitty Sleńdzińskiej, donatorki Galerii.
W salach na parterze znajduje się ekspozycja stała zatytułowana "Sztuka W Genach". Na pierwszym piętrze odbywają się warsztaty plastyczne. Galeria organizuje ponadto cykliczne imprezy pod nazwą "Czwartki u Sleńdzińskich", w ramach których odbywają się spotkania autorskie, promocje książek, koncerty i recitale muzyki poważnej.
Od czerwca 2010 roku Galeria im. Sleńdzińskich dysponuje nową powierzchnią wystawową znajdującą się przy ul. Legionowej 2. W tym miejscu odbywają się wystawy czasowe prac artystów i artystek związanych z Podlasiem, a także inne wydarzenia kulturalne i edukacyjne.[5]
W placówce przy ul. Waryńskiego znajdują się: Dział Zbiorów Artystycznych, Archiwalnych i Badań Regionalnych oraz Dział Edukacji natomiast przy ul. Legionowej - Dział Wystaw, Wydawnictw i Promocji.
Ekspozycje[edytuj | edytuj kod]
Na ekspozycjach czasowych przedstawiono dotychczas m.in.:
- rzeźby Stanisława Wakulińskiego,
- projekty, szkice, dokumentacje techniczne, rysunki i akwarele architekta Stanisława Bukowskiego,
- prace artystów z Wilna, a także z innych zakątków Litwy,
- prace Anny Beaty Wasilewicz i Włodzimierza Wasilewicza,
- rysunki Barbary Gawdzik-Brzozowskiej,
- prace Jana Kantego Pawluśkiewicza,
- grafiki Jerzego Lengiewicza,
- grafiki Paweł Kwiatkowski
- plakat artystyczy Wiesław Wałkuski
- malarstwo Alicja Chorociej,
- fotografie Leon Szałkowski
Kierownictwo[edytuj | edytuj kod]
Kierownicy/dyrektorzy galerii[6]
- 1992-2008 Stanisława Gryncewicz
- 2008-2010 Mariusz Kostro
- 2010-obecnie Jolanta Szczygieł-Rogowska
Działalność wydawnicza[edytuj | edytuj kod]
Galeria jest wydawcą kwartalnika muzealnego Ananke oraz okolicznościowych katalogów wystaw czasowych. W 2004 roku ukazał się album "Galeria im. Sleńdzińskich w Białymstoku" prezentujący zbiory oraz dotychczasową, ponad dziesięcioletnią, historię.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Monika Kosz-Koszewska: Galeria coraz większa (pol.). Kurier Poranny w Białymstoku, 2005-10-21. [dostęp 12 sierpnia 2009].
- ↑ Opis Galerii na stronie Urzędu Miejskiego w Białymstoku.
- ↑ Statut Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku.
- ↑ Nakładem Wyd. Galerii im. Sleńdzińskich ukazała Summa Julitty Sleńdzińskiej (pod red. Izabeli Suchockiej, Białystok 2019, s.208) - jedyna dotychczas monografia donatorki białostockiej galerii, ostatniej z artystycznego rodu z Wilna, bogato ilustrowana repro¬dukcjami dzieł plastycznych, z unikatowymi fotografiami, w tym Romualda Mieczkowskiego z 1988 roku, na s.58 - Julitta w swoim warszawskim mieszkaniu, na s.60 - Julitta przy swoim portrecie malowanym przez ojca w 1971, „Znad Wilii”, nr 1 (81) z 2020 r., s. 137.http://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2020/04/Znad-Wilii-1-81m-1-1.pdf
- ↑ W Wydawnictwie Galerii im. Sleńdzińskich na przełomie 2019/2020 ukazała się albumowa monografia pt. „Siłacz Jerzy Lengiewicz. 1931-2016” (pod red. Marty Pietruszko, Białystok 2019, s.318). Ikony białostockiego życia plastycznego - jak napisał historyk sztuki Jerzy Hermanowicz - twórcy legendy, który był i pozostanie legendą.„Znad Wilii”, nr 1 (81) z 2020 r., s. 137.http://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2020/04/Znad-Wilii-1-81m-1-1.pdf
- ↑ Historia Galerii Sleńdzińskich, galeriaslendzinskich.pl [dostęp 2016-12-05] (pol.).