Garnizon Stanisławów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Garnizon Stanisławów - duży garnizon wojskowy Rzeczypospolitej, garnizon wojsk austriackich, po 1945 wojsk radzieckich, a obecnie ukraińskich.

Garnizon Wojska Polskiego II RP[edytuj | edytuj kod]

Prestiż miasta w okresie II Rzeczypospolitej podnosił fakt, że było ono garnizonem wojskowym. Stacjonowały w nim między innymi:

Obsada personalna komendy placu[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna komendy placu w marcu 1939[2][a]:

  • komendant placu – kpt. adm. (piech.) Bolesław Erland
  • referent mobilizacyjny i OPL – kpt. adm. (piech.) Stanisław Ciecimirski[b]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
  2. kpt. adm. (piech.) Stanisław Eugeniusz Józef Ciecimirski (ur. 13 listopada 1896 roku) żołnierz Legionów Polskich ps. „Kruk” był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]