Gaston Hervé Gustave Billotte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gastone Henri Gustave Billotte
ilustracja
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1875
Sommeval

Data śmierci

23 maja 1940

Przebieg służby
Lata służby

1896–1940

Siły zbrojne

Francuskie Siły Zbrojne

Stanowiska

dowódca 1 Grupy Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia) Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Komandor Orderu Korony Włoch Komandor Orderu Alawitów (do 1955, Maroko) Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Gastone Henri Gustave Billotte (ur. 10 lutego 1875 w Sommeval, zm. 23 maja 1940 w Ypres) – generał francuski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Akademię w Saint-Cyr w 1896 roku. W czasie I wojny światowej był dowódcą brygady i oficerem sztabowym.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej był członkiem Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce. Następnie służył we francuskich wojskach kolonialnych. Awansowany na generała w 1927. Wrócił do metropolii w 1933 i został członkiem Najwyższej Rady Wojennej oraz dowódcą obrony Paryża.

W czasie II wojny światowej i obrony Francji przed inwazją niemiecką, został mianowany dowódcą 1 Grupy Armii i podlegając wprost Georges'owi (naczelnemu dowódcy Frontu Północno-Wschodniego) i Gamelinowi (naczelnemu dowódcy Armii Francuskiej). Miał pod sobą najlepsze oddziały francuskich wojsk lądowych, jak również Brytyjskie Siły Ekspedycyjne. Uważany za jedynego znawcę zamiarów francuskiego głównodowodzącego Gamelina. Ufali mu zarówno dowódca brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego gen. Gort, jak i król Belgów Leopold III. Po wejściu Niemców do Belgii Billotte, mimo początkowych postępów ku rzece Dyle, został zmuszony do wycofania się kolejno nad Skaldę i Dender.

Zmarł przygotowując kontrnatarcie 23 maja 1940 roku wskutek wypadku drogowego, który miał miejsce dwa dni wcześniej. Jego śmierć była bardzo niekorzystna dla aliantów.

Jego syn Pierre Billotte, as pancerny spod Stonne, po ucieczce z niewoli niemieckiej, opowiedział się pod stronie Wolnych Francuzów de Gaulle'a.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Gaston Henri Gustave Billotte [online], www2.culture.gouv.fr [dostęp 2020-05-21].
  2. Dekret Wodza Naczelnego L. 2956 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 11)