Gazelopka nubijska

Gazelopka nubijska
	Eudorcas rufifrons tilonura
	(Heuglin, 1869)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Rodzaj	gazelopka
Gatunek	gazelopka rudoczelna
Podgatunek	gazelopka nubijska
Synonimy
	Eudorcas tilonura (Heuglin, 1868); Gazella tilonura (Heuglin, 1868); Gazella rufifrons tilonura (Heuglin, 1868);
	Eudorcas tilonura (Heuglin, 1868); Gazella tilonura (Heuglin, 1868); Gazella rufifrons tilonura (Heuglin, 1868);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania

Gazelopka nubijska^[3], dawniej: gazela erytrejska^[4] (Eudorcas rufifrons tilonura) – podgatunek gazelopki rudoczelnej, czasami klasyfikowana jako odrębny gatunek. Występuje w Sudanie, Etiopii i Erytrei^[2]. Zagrożona wyginięciem^[2].

Żyje stadnie na terenach wyżynnych odżywiając się roślinnością. Ubarwienie sierści jest brązowopiaskowe, na bokach ciała przebiega ciemna smuga, spód ciała jaśniejszy. Rogi wyrastają u obojga płci dorastając do 30 cm długości. W kłębie dorasta do 60 cm, długość ciała wynosi ok. 70 cm.

Haltenorth (1963) uznał gazelopkę nubijską za odrębny gatunek, jednak badania Gentry (1972) nie potwierdziły tego. Groves najpierw (1969) zaliczył ją jako podgatunek gazeli edmi, ale w 1975 wycofał się z tego stanowiska^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Eudorcas rufifrons tilonura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d IUCN SSC Antelope Specialist Group, Eudorcas tilonura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-05-30] (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Eudorcas rufifrons. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 6 czerwca 2009]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mały słownik zoologiczny. Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Eudorcas rufifrons tilonura. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 6 czerwca 2009]

[itis-1] Eudorcas rufifrons tilonura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] IUCN SSC Antelope Specialist Group, Eudorcas tilonura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-05-30] (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[ssaki-4] Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.

[5] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Eudorcas rufifrons. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 6 czerwca 2009]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]